Morgunblaðið - 07.06.2002, Blaðsíða 43

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 7. JÚNÍ 2002 43
✝ Elín Rut Kristins-dóttir fæddist í
Reykjavík 27. mars
1981. Hún lést í bíl-
slysi í Bandaríkjun-
um 23. maí síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar eru Sigrún
Bryndís Pétursdóttir
frá Norður-Gröf á
Kjalarnesi, f. 24. nóv-
ember 1959, og
Kristinn Þór Hans-
son, f. 1. febrúar
1960. Hann lést í
sama slysi. Systkini
Elínar Rutar eru
Daníel Karl, f. 3. júní 1987, og
Lilja Dröfn, f. 17. nóvember 1988.
Eftir grunnskóla vann Elín Rut
við ýmis afgreiðslustörf, uns hún
fór til Noregs og
starfaði þar um
tveggja ára skeið á
líkamsræktarstöð
Þórdísar Önnu
frænku sinnar, þar
aflaði hún sér marg-
þættra réttinda í lík-
amsræktarþjálfun.
Hún kenndi á lík-
amsræktarstöðvum
hér heima á Íslandi
síðastliðin tvö ár,
ásamt starfi á leik-
skóla.
Elín Rut verður
jarðsungin frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30. Jarðsett verður í
Lágafellskirkjugarði í Mos-
fellsbæ.
Elsku stóra systir. Ef ég mætti
velja einn af mínum verstum dögum
lífs míns þá myndi ég velja föstu-
daginn 24. maí. Fréttirnar sem ég
fékk í skólann frá Ameríku um and-
lát þitt og pabba voru hræðilegar.
Ég trúði ekki neinu einasta orði
sem var sagt um hvað hefði komið
fyrir ykkur. Ég trúði bara ekki að
pabbi minn og stóra systir væru dá-
in. En þetta kemur víst fyrir alla og
maður verður að sætta sig við lífið
og vera sterkur sem eftir er.
Við áttum sérstaklega margar
góðar stundir saman sem ég mun
aldrei gleyma. Það var svo æðislega
gaman að fara með pabba, Danna
og Möggu Pálma að horfa á þig
keppa í Ungfrú Reykjavík. Þú varst
svo fín og sæt.
Mig langar að vitna í síðustu sms-
skilaboðin frá þér: „Maður á eitt-
hvað yndislegt og einstakt, sem
maður myndi aldrei skipta fyrir
neitt annað, af öllu því sem ég á þá
værir þú það síðasta sem ég léti frá
mér.“ Mér finnst þetta lýsa þér eins
og þú varst.
Hvíl í Guðs friði.
Þín litla systir
Lilja Dröfn Kristinsdóttir.
Elsku Ella mín, það er svo erfitt
að kveðja þig og ég trúi því ekki að
við eigum ekki eftir að hittast bráð-
lega og gera eitthvað skemmtilegt
saman. Þú varst besta stóra systir í
heimi. Takk fyrir allt saman, ég á
eftir að sakna þín rosalega.
Þinn besti bróðir,
Daníel.
Elsku nafna mín, hvernig á mað-
ur að trúa því að þú eigir ekki aftur
eftir að birtast óvænt í heimsókn til
mín með bros á vör og opinn faðm.
Alveg frá fæðingu hefur þú verið
einn bjartur og hlýr sólargeisli sem
yljaði manni um hjartaræturnar
með hlýju þinni, opnu viðmóti og
einlægni.
Þakka þér fyrir öll fallegu bréfin,
kortin og myndirnar og orðin sem
þeim fylgdu, takk fyrir alla birtuna
og ylinn sem ávallt fylgdi þér hvert
sem þú fórst, þú varst sem falleg
rauð blómstrandi rós alveg frá fæð-
ingu.
Söknuðurinn og tómarúmið er
ólýsanlegt en ég mun varðveita ynd-
islega mynd þína og minningar
áfram í hjarta mínu, minningar um
brosmilda og elskulega stúlku sem
hafði stórt hjarta og fallegt innræti.
Megi Guð og allir fallegu engl-
arnir varðveita þig, elsku Ella mín, í
Jesú Krists nafni.
Elsku Sigrún og Gunnar, megi
Guð gefa ykkur styrk til að yfirstíga
sorgina.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér
(Hallgrímur Pétursson.)
Amma í Dynsölum.
Þegar ég settist niður til að skrifa
minningarorð um elsku litlu syst-
urdóttur mína uppgötvaði ég í öllu
tómarúminu og sársaukanum
hversu rík ég væri af minningum
um yndislega manneskju sem var
mér miklu meira sem litla systir og
vinkona en frænka. Fallega brosið
hennar sem ávallt náði til augnanna
og átti uppsprettu frá hjartanu mun
fylgja mér sem rauður þráður í
gegnum lífið. Mig langar til að biðja
alla þá sem syrgja núna að varð-
veita þetta hlýja bros og læra af því
að hver nýr dagur sem Guð gefur
okkur er mikils virði því enginn veit
hvað morgundagurinn geymir í
skauti sér og lífið er þess virði að
lifa því lifandi og af áhuga eins og
Ella gerði.
Þegar lífið tekur svo óvænta
stefnu og fótunum er kippt svo
snögglega undan manni fer maður
að hugsa út í tilgang lífsins og hvað
það snýst allt of mikið um kapp-
hlaup um veraldleg gæði. Draumar
Ellu Rutar snerust aftur á móti alls
ekki um slíkt, heldur einkenndist líf
hennar af brennadi áhuga á að sjá
heiminn og gera svo ótal margt sem
erfitt var að gera upp á milli. Hún
átti sér draum sem var í þann mund
að rætast, hún ætlaði að starfa á
skemmtiferðaskipi og sigla um Kar-
íbahafið, en slíkt dettur aðeins fáum
í hug að framkvæma. Síðustu mán-
uðina var þó eins og hún væri að
hægja á sér, áhuginn fyrir að stofna
eigið heimili vaknaði og var hún
nýbúin að kaupa sér eitt og annað í
búið. Ella var líka dugleg að rækta
vinatengslin og hélt þétt utan um
vina- og kunningjahópinn og með
farsímann sinn í hendinni þeystist
hún á eldingshraða í gegnum sitt
allt of stutta líf.
Við sem eftir sitjum skiljum nú
betur hvers vegna henni lá svona
lífið á að skoða allt og upplifa. Sem
lítil skvetta mátti hún ekki einu
sinni vera að því að skríða heldur
þeystist um á sínum stuttu fótum
langt fyrir eins árs afmælisdaginn.
Ég er rík í hjarta mínu sem hef
fengið að fylgjast með henni Ellu
minni frá fæðingu. Ég passaði hana
fyrst nokkurra mánaða og keyrði
hana í hvítum vagni um Þingholtin
eins og lítil stolt mamma. Ég var
líka svo heppin að hafa fengið að
hafa hana hjá mér úti í Noregi í tvö
ár. Mér mun ávallt standa í fersku
minni febrúarmorgunn nokkur þeg-
ar ég kem til vinnu í Planet Sporti
þar sem við Ella unnum þá, því
þennan morgun réð Ella mín sér
ekki fyrir kæti, tók um axlir mér,
hristi mig til og hrópaði, „Veistu
hvað, Dísa, Ég fer kannski til Ari-
zona í þrjár vikur í maí!“ Ekki
hvarflaði að mér að þessi ferð
myndi hafa svona afdrifaríkar af-
leiðingar, hún sem hafði svo ótal oft
farið þetta áður og var ég eitt sinn
með í förinni. Ég hugsaði með mér,
„alltaf jafnspennt samt, hvað Am-
eríka gat haft mikið aðdráttarafl á
hana.“
Ella Rut hafði stórt og hlýtt
hjarta, hún tók inn á sig erfiðleika
annarra og var ávallt til taks þegar
aðrir áttu um sárt að binda eða voru
beittir óréttlæti. Hún var líka alveg
sérstök hvað varðar innri ró. Stress
og kvíða þekkti hún ekki og er mér
sérstaklega minnisstætt hvernig
hún byrjaði sem þolfimikennari hjá
mér úti í Noregi. Með stáltaugar
gekk hún ávallt örugg í fasi inn í sal-
inn og bræddi kúnnana með brosi
sínu og útgeislun, en þetta getur
enginn kennari lært því þetta er
meðfæddur persónuleiki sem aðeins
fáir útvaldir fá í vöggugjöf. Svo
hafði Ella mikinn húmor, líka fyrir
sér sjálfri og bað hún mig oft um að
segja sér frá pínlegum atvikum af
sjálfri sér og hló þá manna mest
sjálf. Ég mun heldur aldrei gleyma
hvernig dætur mínar drógust að
henni eins og segull að stáli, þær
sem aldrei máttu sjá af mömmu
sinni, hoppuðu af kæti þegar Ella
frænka átti að passa, þær litu svo
upp til hennar að þegar þeim fannst
of langt á milli ævintýrakvöldann
með Ellu hringdu þær sjálfar og
pöntuðu pössun.
Þá var vakað fram á rauðanótt,
spjallað og lært að senda SMS-
skilaboð fyrir utan allan spenning-
inn í kringum litla gemsann hennar
frænku sem pípti látlaust. Frá Nor-
egi er mér svo minnisstætt hvernig
litlu skotturnar mínar trítluðu á eft-
ir Ellu sinni þegar hún var að hafa
sig til. Ég varð alltaf orðlaus yfir
þeirri óendanlegu þolinmæði og
nærgætni sem hún átti til gagnvart
börnum. Öllum spurningum var
svarað af mikilli nákvæmni, varalit-
urinn fór á þrjá munna, litlir puttar
fengu að ná sér í krem líka og ég
sagði oft við Ellu að hún yrði bara
að segja stopp þegar hún fengi nóg,
en þá hló hún bara og sagði að þær
mættu alveg vera hjá sér. Mér varð
oft á orði við hana að hún ætti ein-
hverntíma eftir að eiga fullt hús af
börnum og yrði svo sannarlega góð
mamma, þá brosti hún og sagði að
fyrst ætlaði hún að ferðast og gera
svo ótal ótal margt.
Elsku Sigrún, mér er svo minn-
isstætt símtalið sem við áttum, bara
örstuttu áður en þetta hræðilega
slys varð. Við vorum eins og allir
aðrir alltaf að reyna að hægja á
ferðinni hjá Ellu, reyna að stýra
henni og stoppa af og mér varð á
orði að hún Ella ætti að læra að
verða snyrtifræðingur. En hún vildi
skoða heiminn og var að klára
ferðamálanámskeið þar sem hún
valdi Arizona sem lokaverkefni en
því verkefni verður ólokið þó svo
engin íslensk stelpa hafi kynnst
þessu heita fylki Bandaríkjanna
svona vel og af eigin raun.
Guð gefi elsku systur minni, sem
nú sér á eftir einkabarninu sínu, og
mági styrk til að yfirstíga sorgina
og finna tilgang með lífinu á ný.
Megi fallegar minningar um bros-
andi sólargeisla verða til þess að
minnka tómarúmið og hlýja ykkur
um hjartaræturnar þegar frá líður.
Elsku Ella Rut, þessi orð eru
skrifuð til þín því ég trúi því eins og
dætur mínar að þú sért enn hjá okk-
ur þótt þú sért komin á annað til-
verustig, hver sem tilgangurinn er
með því að kippa þér þangað mitt í
blóma lífsins. Minning þín og brosið
bjarta munu leiða mig áfram í gegn-
um lífið. Ég er svo þakklát fyrir að
hafa fengið að kynnast þér svona
vel og eiga svona mikið í þér. Guð
geymi þig og varðveiti áfram, snúll-
an mín, þarna fyrir handan, þú
munt ávallt eiga stað í hjarta mínu.
Ég ætla að enda þessa grein á þess-
um orðum Biblíunnar. Jesús mælti:
Ég er upprisan og lífið. Sá sem trúir á
mig mun lifa þótt hann deyi.
Þórdís Anna Pétursdóttir.
Við kveðjum nú döpur í hjarta El-
ínu Rut, frænku mína. Hún varð að-
eins 21 árs gömul. Svo margt átti
hún eftir að upplifa. Svo mörg góð
ár eftir. En á einu augnabliki er hún
hrifin burt frá okkur í hræðilegu bíl-
slysi þar sem faðir hennar, sem
henni þótti svo vænt um, fórst einn-
ig. Hryllilegt óréttlæti er það fyrsta
sem kemur í hugann. Og ekki er það
minna óréttlæti að taka burtu eina
barn Sigrúnar systur minnar sem
hafði alið dóttur sína upp í ást og
kærleika. Ekki er hægt að taka
meira frá nokkurri manneskju. En
minningarnar um Ellu Rut eru svo
margar og góðar að halda mætti að
hún hefði lifað með okkur miklu
lengur. Hún var strax sem krakki
skemmtileg og uppátektarsöm og
augasteinn allra í stór-fjölskyld-
unni. Og það skipti ekki máli hvort
um menn eða dýr var að ræða, öll-
um leið vel með hana nálægt sér.
Þetta er ekki öllum gefið. Óteljandi
góðar minningar á ég um Ellu. Ég
minnist t.d. alltaf með hlýhug allra
jólanna sem þær mæðgur gistu í
sveitinni og hvað Ella var alltaf svo
kát og glöð og stundum kom fyrir að
hún söng jólalög fyrir frænda sinn,
enda hafði hún fallega söngrödd.
Þau jól sem hún var ekki voru alls
ekki eins skemmtileg. Þá vantaði
mikið. En aldrei hvarlaði að mér að
ég ætti eftir að sjá á eftir þér svo
ungri, elsku Ella mín.
Megi góður Guð varðveita þig á
himnum og styrkja okkur hin við að
takast á við sorgina. Og elsku Sig-
rún mín; vonandi áttu eftir að sjá
glaðan dag á ný þótt dimmt sé yfir
núna. Minningin um Ellu Rut mun
aldrei gleymast.
Bjarni frændi.
Elsku Ella Rut, þetta bréf er frá
Elínu og Mirru. Takk fyrir allt sem
við gerðum saman, sundferðirnar,
allar sögurnar um Mola og þegar þú
varst lítil. Öll spennandi kvöldin
þegar þú passaðir okkur og líka úti í
Noregi. Þú varst alltaf svo góð við
okkur og allt í kringum þig var svo
spennandi. Þú kenndir okkur að
nota krem og snyrtidót, gemsa og
naglalakk. Svo fengum við að máta
fötin þín og stóru ballskóna og
halda tískusýningar. Þú varst aldrei
pirruð þó við rótuðum heilmikið og
varst alltaf að hrósa okkur fyrir allt.
Manstu þegar við fengum að fara
með þér að fá gat í naflann, hvað
það var spennandi.
Elsku Ella frænka, takk fyrir allt
saman, hvað heimurinn væri góður
ef allir væru eins og þú. Við látum
bænirnar okkar fylgja með sem við
fórum svo oft með saman.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesús, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti sjáðu,
blíði Jesús, að mér gáðu.
(Ásmundur Eiríksson)
Elín og Mirra.
Elsku besta stóra frænka.
Orð fá aldrei lýst þeirri kvöl þeg-
ar mamma hringdi í mig út og sagði
mér að þú værir dáin. Við sem vor-
um næstum límdar saman þegar við
vorum litlar, gerðum gjörsamlega
allt saman. Vildum sofa heima hjá
hvor annarri hverja helgi og okkur
fannst það svo skrítið þegar
mömmur okkar vildu ekki leyfa
okkur að gista saman í miðri viku.
Manstu eftir dýraspítalanum okkar
sem við ætluðum að byggja því okk-
ur fannst dýraspítalinn hérna svo
lélegur. Hittumst alltaf og héldum
fund, teiknuðum og skrifuðum hvar
öll dýrin áttu að sofa, hvert dýr
hafði sitt rúm og fullt af dóti. Og
auðvitað áttir þú hugmyndina að
þessu öllu saman, þú varst svo mik-
ill dýravinur og ef ég sagði „en ef
við verðum ekki dýralæknar“ þá
sagðir þú bara „víst, við verðum að
gera þetta fyrir dýrin“. Ég kenndi
þér dansa sem ég lærði í jassballett
og við sýndum þá fyrir fjölskylduna
og manstu tískusýninguna sem við
sýndum Dísu og mömmu þinni, vor-
um alveg að springa úr hlátri, það
var svo gaman. Ekki má gleyma
uppátækinu okkar með barnavagn-
inn þegar við fórum út að labba með
hann um allan Selásinn og þú lést
mig vera barnið. Manstu líka búið
uppi í sveit, við öll barnabörnin að
leika eina stóra fjölskyldu, þú
mamman, Pétur pabbinn, ég og
Gugga stelpurnar og Nonni litla
barnið. Vorum með gamla potta og
pönnur, hvað það var gaman hjá
okkur og auðvitað stjórnaðir þú
öllu. Þú varst alltaf svo hugmynda-
rík og áttir allan heiðurinn af jóla-
leikritinu sem við lékum fyrir alla
uppi í sveit og mamma tók það upp
á myndband. Þú þekktir mína vini
og ég þína, þú dróst mig út um allt
hverfið til að kynna mig, þú varst
svo yndisleg og ég gerði allt sem þú
sagðir mér að gera, ég leit svo upp
til þín. Þegar við urðum eldri fórum
við aðeins að fjarlægjast, þú varst
mikið með þínum vinum og ég með
mínum en við hittumst samt alltaf
öðru hvoru og þá var sko talað, öll
leyndar- og strákamál leyst. En við
vorum farnar að hittast oftar áður
en ég fór út til Englands og ætl-
uðum svo sannarlega að gera meira
af því þegar ég kæmi heim í ágúst.
Það var erfitt að vera hérna úti um
jólin en mamma sendi mér fullt af
myndböndum af ykkur öllum hjá
ömmu og þú varst svo hress og kát
eins og þú varst nú alltaf, með þitt
stóra bros. Ég sem sá þig í þennan
stutta tíma þegar ég kom í heim-
sókn í apríl, við höfðum svo margt
að segja og töluðum einmitt um
hvað við vorum vitlausar þegar við
vorum litlar og hvað við vildum fá út
úr lífinu. Þú sagðir mér að þú ætl-
aðir út að heimsækja pabba þinn og
ömmu og spurðir mig einmitt hvort
ég fengi ekki bara frí í vinnunni og
kæmi með eins og við vorum alltaf
búnar að plana. Þú sendir mér svo
e-mail áður en þú fórst og spurðir
mig hvað mig langaði í í afmælis-
gjöf, því þú ætlaðir að kaupa eitt-
hvað flott úti í Ameríku. Og fyrir
stuttu fékk ég mail frá þér og þú
sagðir mér hvað það væri geggjað
gaman og 40 stiga hiti, aldrei hvarfl-
aði það að mér að þetta yrði síðasta
mailið frá þér. Það er bara svo
margt sem mig langar að segja þér
Ella mín og við ætluðum líka að tala
meira saman í ró og næði næst. En
ég veit að þú myndir ekki vilja að
lífið stoppaði núna svo við verðum
öll að vera sterk og hafa þig í minn-
ingum okkar og draumum. Þú varst
mér eins og systir, ég sakna þín svo
mikið og á alltaf eftir að sakna þín
svo sárt en ég veit að þú verður allt-
af nálægt þótt lífið verði aldrei eins
án þín. Ég mun geyma allar minn-
ingarnar í hjartanu og mun lifa með
þig í huga alla tíð. Takk fyrir allt.
Þín „bestasta“ frænka
Halla Björk.
Okkur hjónin langar til að minn-
ast Elínar Rutar Kristinsdóttur,
eða Ellu Rutar eins og Lilja Dröfn
okkar kallaði hana alltaf, með örfá-
um orðum. Slysin gera ekki boð á
undan sér og því var þetta eins og
reiðarslag fyrir okkur, þær hræði-
legu fréttir að Ella Rut og pabbi
hennar hafi dáið af slysförum í Am-
eríku.
Kynni okkar af Ellu Rut hafa
ætíð verið til fyrirmyndar, hún var
þessi mikilvægi hlekkur í sambandi
þeirra systkina Lilju Drafnar og
Daniels Karls þar sem Kiddi pabbi
var mikið erlendis. Alltaf þegar við
komum til Reykjavíkur varð Lilja
Dröfn að hafa samband við stóru
systur sem brást að sjálfsögðu ekki
þeirri litlu og kom við fyrsta tæki-
færi og náði í hana. Brosið var eitt
af aðaleinkennum Ellu Rutar, það
fór aldrei af henni og ekki þurfti
hún að gera sér það upp slík var út-
geislun hennar.
Fermingardagur Lilju Drafnar
litlu systur nálgaðist og auðvitað
gerði Ella Rut ráðstafanir til að
koma og tók Daniel litla bróður
með, þar sem pabbi þeirra var úti í
Ameríku og átti ekki heimangengt.
Þá sáum við enn hversu mikilvægur
hlekkur hún var. Fermingardagur-
inn var 7. apríl síðastliðinn og þá
mættu systkinin í Eyjarnar til að
vera í fermingu Lilju Drafnar og sú
stund mun seint líða úr okkar
minni, því um kvöldið eftir erfiðan
dag komum við öll heim dauðþreytt
og töluðum lengi saman. Þá kom
greinilega í ljós umhyggja hennar
fyrir systkinum sínum og mörg voru
heilræðin frá henni til Lilju Drafnar
sem er að stíga sín fyrstu skref á
unglingsárunum en hún var svo
nýbúin að upplifa.
Á endanum gáfumst við hjónin
upp og fórum að sofa en hún sat eft-
ir með systkinum sínum fram eftir
nóttu í spjalli og fíflaskap. Þessi
stund er okkur öllum ógleymanleg í
dag.
Góði guð, í dag hefur þú tekið á
móti yndislegri stúlku sem á eftir að
vera mikilvægur hlekkur í þínu ríki,
ELÍN RUT
KRISTINSDÓTTIR