Tíminn Sunnudagsblað - 02.07.1967, Qupperneq 11

það var eina kirkjan, sem kristnir
omenn fengu að halda austan Lajta-
fljóts, þar til höfðingi einn, sem
stofnað hafði verið til samsæris
gegn, lét taka krossinn af turnin-
um og breyta sjálfri kirkjunni í
gripahús: Þar hýsti hann úlfalda
sína. í þessari kifkju var Ingác
Martinoviss, foringi hinna ung-
versku Jakobína, sviptur kirkju-
legri tlgn sinni og færður til háls-
höggs á Blóðvöll svonefndan, neð-
an við kastalahæðina.
Hér er hver steinn þveginn
blóði. Karl IV, síðasti kóngur Ung-
verja af kyni Habsborgara,
var krýndur hér í heims-
styrjöldinni fyrri á sama
blettinum og hálshöggnir höfðu
verið þrjátíu menn af tign-
ustu ættum í Ungverjalandi, og
höfuð manna, sem gerðu kröfu til
kórónu, og uppreisnarforingja úr
hópi bænda, höfðu oltið undan böð.
ulsöxi. Þegar Habsborgari þessi
reið graðhesti sínum upp á krýn-
ingarhæðina með þúsund ára
gamila kórónu Ungverja á höfði,
vildi það til, að hún skekktist á
höfði hans, honum til mikillar
gremju. Þetta þótti slæmur fyrir-
boði, enda var brátt iokið fjögurra
alda yfirdrottnun Habsborgara í
Ungverjalandi.
Hér var einu sinni höll hins
mikla ævintýramanns Pípós hers-
höfðingja frá Ozora, og hér var
einnig síðasta kvennabúrið í Búda.
Þar heitir enn í dag Meyjarsæti.
Páa metra frá kvennabúrinu er
hús, þar sem sagt er, að hinn frægi
maður, Gíakómó Kasanóva, hafi
eitt sinn falizt. Framan við glugga
þess er iítið torg, þar sem her
kristinna manna náði fyrst fót-
festu í borginni árið 1686.
Þegar á veldisdögum Tyrkja var
hæðin, þar sem konungshöllin stóð
sundurgrafin af leynigöngum og
neðanjarðarhvelfingum. Nú á dög-
um eru ferðamenn ríflega tvær
klukkustundir að ganga gegnum
þessi göng, og hafa þau þó vafa-
laust verið fleiri en menn nú vita.
Nýlega fannst til dæmis hvelfing
miki'l, þar sem vín hafði verið
geymt, og í henni var marmaraker
svo mikið, að fimmtíu pör geta
dansað niðri í því samtímis.
Leyndardómar Kastalahæðar-
innar eru margir, bæði ofan jarð-
ar og neðan, og þar hefur mikil
saga gerzt. Þarna hafa svissn-
eskir kaupmenn, enskir að-
alsmenn, ítalskir og franskir
munkar, slóttugir gullgerðar-
menn, iðjusamir prentarar,
embættismenn harðstjóranna og
friðsamir borgarar lifað hlið við
hlið um langar aldir. Allt, sem
minnir á þessa liðnu tíma, hafa
Ungverjar lagt kapp á að varðveita
og endurreisa það óbrjálað, sem
brotið hefur verið niður í ófriðar-
hamförunum.
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
563