Tíminn Sunnudagsblað - 02.07.1967, Qupperneq 22

sinni, koma fyrir þöndum seglum,
siglandi á Rósamundu til að sækja
Rósamundu og fara burt með
Rósamundu á Rósamundu? Hver
er brjálaður? Ég eða þú? Sé ég
draug Rósamunda, ég er kominn
aftur, ég fór, af því að ég gat ekki
verið lengur, ég elskaði þig ekki,
ég þoldi þig ekki, ég var að kafna,
ég átti að verða að dugandi manni,
verða bókari í bankanum, vinna
mig upp, sitja í veizlum, eignast
börn, sem drukku súkkulaði og
átu sætabrauð, sjálfur átti ég að
vera með gullkeðju á maganum og
drekka eitt staup af koníaki, ha,
mér þótti gott, ef flaskan entist
mér kvöldið. Nei, ég fór, ég flúði,
það var til einskis að bíða eftir
mér, ég ætlaði ekki að visna milli
háborgaralegra læra þinna, sveit-
ast upp í það að verða bankastjóri
og læra að rúinera kallana, taka
af þeim bátana, þegar þeir áttu
ekki fyrir skuldum, nei, aldrei,
það var aldrei mitt fólk, þjófar,
auðvitað hef ég oft stolið, þegar
ég hef ekkert átt, en aðeins af
þeim, sem áttu miklu meira en
ég og munaði ekkert um það. Nei,
Rósamunda, ég fór ekki til að
sigra heiminn, heldur til að sigra
þig, niðurlægja þig, láta hæða þig
fyrir að hafa lagt trúnað á bullið
í stráknum hans Jóa í Önnukoti.
Heyrirðu það. Ég er kominn aft-
ur, ég hélt þú værir dauð, lægir i
fallegu leiði í garðinum, liljur og
rósir, risavalmúa og arfi og englls-
sveinn úr Carrara-marmara og
blessuð sé minning þín, mamma,
já, ég ætlaði að hlæja og spýta
við tönn og fá mér einn gráan,
ég perlukafarinn, sirkusforstjór-
inn, ljónatemjarinn og trúðurinn,
veiztu það, ég var stjarna í fínu
hringleikahúsi í tíu ár, vasaþjófur
og hórumangari, líf mitt hefur ver
ið fullt af lit, grænt, fölgrænt,
turkís og grasgrænt og fjólublátt
og gult og rautt og svart, ég hef
lifað, sirkustrúður, ég hef glatt
hjörtun, létt sorgum og látið fólk-
ið gráta af hlátri. Og á meðan
hefur þú verið að stirðna' hér upp
og stara út á þetta litlausa dumb-
ungshaf í öll þessi ár. Af hverju
gerðirðu mér þetta — gerðirðu
sjálfri þér þetta? Ég skil ekki, að
það hafi verið svo mikil eftirsjá í
mér — en mikið er það nú gam-
an að láta sjá svona eftir sér, and-
skoti heillandi að láta bíða eftir
sér í fjörutíu ár, eins og Salómó
kóngi, en fjandinn hafi það, það
er ekki til neins, ég er orðinn
gamall maður, gamall og vltlaus,
ég fer sko alls ekki í bankann,
ekki fyrir fínasta kaup, þið getið
sett undir mig bar eða skemmti-
ferðaskip, ég fer ekki í bankann,
það skal enginn halda það, svo er
ég sjúklingur, Rósamunda, ég er
með mýrarköldu, það beit mig
fluga í græna vítinu, þegar við
vorum að stela styttunum fyrir
söfnin og negrastelpunum fyrir
Arabana, fínn bísness það, negra-
stelpur úr tré og negrastelpur af
holdi og blóði, hvort tveggja fin
vara, spýtustelpurnar seldum við
í Frans, hinar til Arabíu, miklir
peningar og malaría, ég fæ svita-
köf, kaldan svita og skjálfta, ég
er orðinn gamall maður, fjörutíu
ár full af lífi og lit, og þá búin að
sitja hér allan tímann, aumingja
skinnið, ekkert lifað, ekkert séð,
varla elzt (gengur nær). Jú, þú
hefur nú elzt andskoti mikið, djúp-
ar hrukkur komnar í andlitið á
þér, þú er nú sko voðaleg Jterl-
ing, veðruð, skorpin og gömul,
stirð og upplþornuð, ha, ha, ég er
nú enn þá léttur á mér, sjáðu, þrátt
fyrir árin, sjáðu bara (stígur dans-
spor), gamli trúðurinn getur enn
þá dansað, ef á þarf að halda, ha,
jú, maður mæðist, en hv^ð um
það, blóðið svellur heitt og þungt
og lífið, það er dýrðlegt við eld-
ana í Afríku, apakettir í trjánum
og konur fullar af funa og krafti,
ha, ha. (Hann dansar stríðsdans,
öskrar og hoppar, rekur upp sker-
andi öskur og grípur fyrir hjart-
að og dettur á bak og er dauður).
Strax á eftir stendur konan upp,
sviptir sig klæðum, tekur af sér
hattinn og andlitsgrimuna, hún
gerir þetta fyrst hratt og ókven-
lega, en eftir því sem meira kem-
ur í Ijós af ungmeyjarlíkama henn
ar, verða hreyfingarnar þokka-
fyllri, og að lokum stendur tvítug
stúlka í svartri prjónasamfellu
með slegið hár á sviðinu, hún stíg-
ur nokkur dansspor kringum karl-
inn, beygir sig niður að honum og
lokar augum hans og dregur svo
Lausn
23. krossgátu
langa, ljósgræna blöðru undan
öðru frakkalafi hans, blæs hana
upp, dansar dálítið með blöðruna
í höndunum og stefnir svo dans-
andi með blöðruna fyrir framan
sig út af sviðinu. Rétt áður en
hún hverfur koma ungu mennirn-
ir á móti henni, hún dansar á
milli þeirra og hverfur.
Ungur maður m. h.: Ég skal sjá
um að koma danslaginu í kvik-
mynd í Hollywood, þú lætur mig
fá þrjátíu prósent.
Ungur maður í r. sk.: En held-
urðu ekki, að þeim finnist Rósa-
munda of gamaldags?
Ungur maður m. h.: Allt í lagi,
ég skal sjá um að koma því í tízku.
Krísuvík —
Framhald af 559. siSu.
steinslyktina, þegar þeim er
brennt.
Fremur þykir vera þokusamt í
Krísuvík og lengi hefur því verið
við brugðið, hversu myrk þokan
geti orðið þar. Er það haft eftir
manni nokkrum, að eitt sinn hafi
hann verið á ferð um
Sveifluháls í svo miklu myrk-
viðri, að hann hefði séð þok-
una sitja í olnbogabótinni á sér.
Rigningarsamt í meira lagi þykir
og vera þar, svo að einatt er þurr-
viðri í næstu byggðarlögum, þótt
rigning sé í Krísuvík.
Athugasemd:
Hér er jafnan skrifað Krisuvík,
en ekki Krýsuvík, og má vel vera,
að „til þess komi ófræði vár“, en
eigi er mér kunnugt um, að til
sé nein örugg skýring á því, hvern
veg bæjarnafnið er myndað eða
afmyndað.
Z z z jZ z z jZ z 2
17 l; S S fí N i V
/ G fl K z IN o G
/ A s 'fl z 4 D z ?1
/ 7T fl S y á L fl R
/ D z fl u 7 ifl u D
z K Z / / 3 fl s z s fl N ~G fl
£> O R u fl V 71 z ú T a N1 D 7 *
/ N 0 ÍL L / N fl M1 7 / D z Ð *
/ fl M fl. / M 7 T fl R / L1 Al z
/ M Z Tf* T fl R z T T / 7 N 7
/ V N fí V (Tf z H R1 fl T z á 7
/ y í lp / H J fí' ÍR iL Z L i T
/ fí fl 2 R o R fll z ff L p f{ z JL
/\ nP z H £l ■R n L D / fl K / T t
/ t! i A z R. T L □ / N 01 B 11 a

H f3G > K i Y m s Z H m i z B
/ ^ i R K K R a S 1 R z
/ D C R / L fl u N ft' R ZAj 3 KJ
6 M í I I 3 ó
574
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ