Íslendingaþættir Tímans - 21.09.1972, Blaðsíða 11
Brynjar Ananíasson
Kveðja til bróður míns
Fæddur 2/2 1953
Dáinn 20/4 1972
i
Vor gæfa er brigðul sem bylgjan
snör,
þótt brosi vor sól i heiði,
og þessi varð héðan þin hinzta för
og hafið þitt mjúka leiði.
V>ótt ævislóð þin væri ekki löng
ug ungur þú hyrfir sýnum,
þá gafstu okkur mikið af sól ogsöng
og sumri ástvinum þinum.
Nú syrgi ég. bróðir og sakna þin
og sárt er við þig að skilja,
en minningin ljúfa þá skærast skin,
er skuggarnir jörðu hylja.
Er þér voru horfin öll lifandi lönd,
og liðin var nóttin stranga,
og þegar þú eilifðar steigst á strönd
var strokið þér blitt um vanga.
bvi amma var komin með kærleika
sinn
kuldanum frá þér að stugga
og umvefja hugljúfan ástvininn,
ylja, styrkja og hugga.
Vér lyftum augum til ljóssins hátt
það léttir þrúgandi harmi,
sorgþrungin hjörtu þá sefast brátt
i sollnum og grátnum barmi.
bvi oss hefir skilizt að eilifðin löng
er ofan við lifsdaginn hraða.
og aftur vér munum við indælansöng
eiga samfundi glaða.
Ég blessa þig, vinur, við deyjandi
dag
i dýrlegu sólgeislaveldi,
er þrösturinn kveður sitt ljúfasta
lag
i laufi á húmuðu kveldi.
SGFA
FREGNIN um að Binni væri dáinn,
kom eins og reiðarslag. Við sem
þekktum hann gátum varla trúað þvi,
að svo miskunnarlaust væri skorið á
lifsþráð þessa unga manns. Daginn
áður hafði hann verið fullur lifsgleði og
starfsorku. en nú var hann ,,dáinn
horfin harmafregn". Við dauða
Brynjars var eins og dimm regnský
hefði dregið fyrir sólu þennan bjarta
vordag.
Brynjar vann störf sin á hafinu.
Hann var duglegur, ósérhlifinn og
hlýtur þaðan þau ummæli starfs-
bræðra sinna, að hafa verið ágætur
sjómaður og félagi. Hann var búinn að
ákveða að fara næsta vetur i Stýri-
mannaskólann, þvi hugur hans beind-
ist að sjónum.
Brynjar Ananiassön var fæddur
1953, sonur Brynhildar borleifsdóttur
og Ananiasar Bergsveinssonar, og var
hann 4. i röðinni af 7 systkinum.
Með þessum linum vottum við for-
eldrum og systkinum Brynjars heitins
innilega samúð og minnumst orða
skáldsins, að eigi er allt svo svart yfir
sorgarranni að eigi geti birt fyrir eilifa
trú. K.G.
Arnrós Berta
V aldimarsdóttir
Y estmannaeyjum
F. 25. ágúst 1921.
D. 7. júli 1972.
Mér er kært að minnast þín,
er mannheim kvatt þú hefur
og rita litlu ljóðin min
til léttis þér, er sefur.
Hvíldarinnar þörf var þá
eftir þrautar pínu,
en trúðir lifið ætið á
innst i hjarta þinu.
bú áttir trúa og trygga lund
er treysti vinaböndin
og réttir ætið mér þá mund
og máttug var sú höndin.
Svo vottum við eiginmanni, börnum,
aldraðri móður og systkinum hinnar
látnu okkar innilegustu samúð.
bakka fyrir langa og góða samveru,
elsku mágkona.
Jóna og fjölskylda.
íslendingaþættír
11