Morgunblaðið - 14.06.2005, Qupperneq 33

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 14. JÚNÍ 2005 33
MINNINGAR
✝ Jensína Sveins-dóttir fæddist á
Gillastöðum í Reyk-
hólasveit, 23. nóvem-
ber 1906. Hún lést á
Hrafnistu 5. júní síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Val-
gerður Bjarnadóttir,
húsfreyja á Gillastöð-
um, f. 1869 d. 1965 og
Sveinn Sveinsson
bóndi þar, f. í Litlu-
Hlíð í Vestur-Barða-
strandasýslu 1859, d.
1945. Jensína var
fimmta yngst af 12
systkinum, sem öll komust til full-
orðinsára, nema Ólafur Sveinsson
yngri. Systkinin eru Eyjólfur, f.
1893, Guðmundur, f. 1895, Ingi-
björg, f. 1896, María, f. 1899, Júl-
íana, f. 1902, Kristín, f. 1904, Odd-
fríður, f. 1905, Sveinn, f. 1908,
Kristrún, f. 1910, Ólafur, f. 1912,
d. 1913 og Ólafur, f. 1915. Jensína
bjó hjá foreldrum sínum á Gilla-
stöðum til tvítugs er hún fór til
Ísafjarðar þar sem hún lærði
klæðskerasaum hjá klæðskerun-
um Einari og Kristjáni. Jensína
giftist Jóni Hirti Finnbjarnarsyni
prentara 1934. Hann var sonur
hjónanna Elísabetar Jóelsdóttur
og Finnbjarnar
Hermannssonar.
Jensína og Jón
Hjörtur eignuðust
átta börn, þau eru:
Hjörtur, kvæntur
Unni Axelsdóttur,
Hermann, kvæntur
Eddu Halldórsdótt-
ur, Kolbrún, Sveinn,
d. 1942, Finnbjörn, d.
1994, kvæntur Helgu
Guðmundsdóttur,
Matthías, Elísabet,
gift Allan Rune og
Sveingerður, gift
Guðmundi Einars-
syni. Jensína og Jón Hjörtur flutt-
ust til Reykjavíkur haustið 1946,
þar sem honum bauðst vinna hjá
Prentsmiðjunni Eddu. Jensína var
fyrstu árin heimavinnandi hús-
móðir eða þar til 1953 er hún fór
að vinna í fiski hjá Hraðfrystistöð-
unni í Reykjavík og vann hún þar
annað slagið í 28 ár, en þess á milli
vann hún við saumskap hjá ýmsum
klæðskerum. Hún bjó að Austur-
brún 6, frá 1966 allt til ársins 2003,
er hún fluttist til dætra sinna. Hún
fór á Hrafnistu í september 2004.
Jensína verður jarðsungin frá
Áskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 15.
Tengdamóðir mín Jensína Sveins-
dóttir lést södd lífdaga 5. júní sl. á
Hrafnistu í Reykjavík. Hún var svo
sannarlega ein af hetjum hversdags-
lífsins.
Ég var tengdadóttir hennar í 47 ár
og frá fyrstu tíð vorum við miklir
mátar. Hún tók mér strax einstak-
lega vel er ég kom inn á heimili
þeirra hjóna Jóns Hjartar og hennar
aðeins átján ára gömul, unnusta son-
ar þeirra Finnbjarnar. Ég get ekki
fullþakkað henni hvað hún var mér
mikil stoð og stytta er Finnbjörn
dvaldist á sjúkrahúsi í tæpt ár. Þetta
var fyrir 42 árum og ennþá fullt hús
á Baldursgötu 3 og mjög lítið hús-
pláss en þrátt fyrir það voru allir
boðnir velkomnir með opnum örm-
um og hjartahlýju hvenær sem var
og sannaðist það að þar sem er
hjartarúm, þar er húsrúm. Jensína
vann þá allan daginn í fiski og þegar
heim kom beið matartilbúningur,
bakstur, saumaskapur og önnur
heimilisverk er hvíldu á húsmæðrum
í þá tíð, hvort sem þær unnu úti eða
ekki. En hún lét aldrei deigan síga –
var alltaf á fullu og ávallt stutt í
glettnina og brosið og má segja að
hennar létta lund og hláturmildi hafi
hjálpað henni gegnum allt hennar líf
sem ekki var nú alltaf dans á rósum.
Hún var bæði opin og frjáls í
hugsun hún tengdamóðir mín og
kom manni iðulega á óvart með bein-
skeyttum og hnyttnum athugasemd-
um um menn og málefni. Hún gat
líka verið mjög ákveðin ef svo bar
undir og hélt fast við sitt.
Hún hafði unun af ferðalögum og
ferðaðist mikið til útlanda en byrjaði
þó ekki almennilega á því fyrr en eft-
ir að hún var orðin ekkja, þá rúm-
lega sjötug, en mann sinn Jón Hjört
Finnbjarnarson missti hún í janúar
1977. Henni fannst líka ómissandi að
komast í Reykhólasveitina sína þar
sem hún var fædd og uppalin. Sér-
staklega þótti henni vænt um Vað-
alfjöllin og að komast í berjamó „upp
í hana Skriðukinn“ fannst henni
hrein dýrð og var Finnbjörn viljugur
við að keyra hana þangað, en hann
lést 1994 og var móður sinni mikill
harmdauði. Jensína var alls staðar
aufúsugestur og alveg fram undir
það síðasta tók hún þátt í öllum fjöl-
skylduboðum og hafði gaman af að
hitta afkomendurna sem hún var
ótrúlega dugleg að henda reiður á,
þó þeir væru orðnir margir.
Hún bjó lengst af að Austurbún 6
og hélt þar heimili með syni sínum
Matthíasi sl. 15 árin og má segja að
þau hafi haft félagsskap hvort af
öðru og hún fundið tilgang með að
hafa um annað að hugsa en sjálfa
sig. Það var þó ekki fyrr en hún var
orðin 96 ára að hún fluttist úr Aust-
urbrúninni og dvaldist hjá dætrum
sínum Sveingerði og seinna Kol-
brúnu þar til hún fór á Hrafnistu
fyrir 8 mánuðum. Það var sama sag-
an þar. Hún varð hvers manns hug-
ljúfi og þykir starfsfólkinu mikil eft-
irsjá að henni. Vil ég nota tækifærið
fyrir hönd fjölskyldunnar og þakka
öllu starfsfólki Hrafnistu, sem ann-
aðist hana af einstakri natni og
elskusemi, innilega fyrir alla hjálp-
ina við hana.
Ég bið Guð að blessa minningu
Jensínu Sveinsdóttur.
Helga Guðmundsdóttir.
Elskuleg amma okkar, Jensína
Sveinsdóttir er látin í hárri elli.
Hún náði að verða tæplega 99 ára,
bjóst við að verða 100 ára en nennti
því nú varla eins og hún sagði sjálf
og skildi ekki hver tilgangurinn væri
með því að láta hana hanga svona
endalaust fram eftir öllu. Hélt jafn-
vel að „tölvukerfið“ hjá Guði hefði
bilað eitthvað, hún hlyti að hafa dott-
ið út úr kerfinu fyrst hann tók hana
ekki til sín fyrr.
Jensína amma var líklega minnsti
fullorðni einstaklingurinn sem við
þekktum og það var mikill áfangi hjá
barnabörnunum þegar þau náðu að
skríða upp fyrir Jensínu ömmu í
hæð. En þó að hún væri ekki stór lík-
amlega þá hafði hún stórt hjarta og
umhyggjan fyrir öllum afkomendum
sínum var mikil.
Amma var mjög glögg á alla hluti,
hún átti 44 barna- og barnabarna-
börn og allt til undir það síðasta þá
mundi hún nöfn og fæðingardaga
þeirra og öllum gaf hún afmælisgjaf-
ir þó að það hefði verið reynt lengi
að fá hana til að hætta því.
Amma hefur reynt margt á langri
ævi eins og vart þarf að taka fram
um konu sem hefur lifað í nær heila
öld. Hún fæddist í torfbæ að Gilla-
stöðum í Reykhólasveit 1906. Ung
stúlka fluttist hún til Ísafjarðar þar
sem hún hitti Jón Hjört afa okkar og
hún hóf búskap með honum að
Skipagötu 7.
Þau eignuðust saman átta börn og
lifa sex þeirra móður sína, en Svein
missti hún átta ára gamlan úr barna-
veiki árið 1942 og Finnbjörn lést árið
1994. Árið 1946 fluttist öll fjölskyld-
an til Reykjavíkur og hefur amma
búið þar síðan og síðast í Austur-
brún 6. Það var mikið fjör hjá okkur
krökkunum að fara í lyftunni upp á
12. hæð, því að þar bjuggu afi og
amma, og eins að vera úti á svölum
og henda niður skutlum við litla
hrifningu Jensínu ömmu.
Á Ísafjarðarárum sínum lærði
amma fatasaum og vann við þá iðn
áður en hún giftist afa en eftir að
þau fluttust til Reykjavíkur vann
hún í fiski. Amma var mikill dugnað-
arforkur, kvik í hreyfingum og létt á
fæti og féll aldrei verk úr hendi. Ef
hún var ekki í vinnunni var hún að
prjóna og þegar maður kíkti í heim-
sókn hjá henni þá var ekki við það
komandi að sleppa því að fá kaffi og
kökur en ekki var hægt að fá hana til
að setjast hjá sér því að hún var allt-
af hlaupandi fram í eldhús að ná í
meira bakkelsi.
Amma var mikill heimshorna-
flakkari. Meðan afa naut við sigldu
þau nokkrum sinnum með Gullfossi
til Kaupmannahafnar að heimsækja
Elísabetu dóttur sína og Allan. Eftir
að afi lést fór hún í margar utan-
landsferðir með ferðafélaginu
Garðabakka, þar sem hún var heið-
ursfélagi, og eignaðist marga vini,
eins og Sjöfn og Ingimund, sem að-
stoðuðu hana í þessum ferðum sem
voru allt frá Nýfundnalandi til Kína.
Henni þótti t.d. varla taka því að
ferðast til Norðurlanda, hún sagði að
það væri bara eins og að fara með
rútu til Akureyrar! Til að hafa upp í
ferðirnar prjónaði amma lopapeysur
í stríðum straumum. Um páskaleytið
þegar hún var 92ja ára þá ætluðum
við að kíkja til hennar í heimsókn en
gripum í tómt því að hún hafði
skroppið til Parísar.
Jensína amma var mikill húmor-
isti og laumaði út úr sér athuga-
semdum um hin og þessi málefni
sposk á svip þannig að allir viðstadd-
ir sprungu úr hlátri og hún síðan
sjálf á eftir.
Það voru forréttindi að eiga hana
Jensínu ömmu að. Við biðjum Guð
að blessa minningu hennar.
Oddur Kristján,
Guðrún, Guðmundur Helgi,
Jensína Helga og Jón Hjörtur
Finnbjarnarbörn.
„Jensína er lítil!“ sagði hnátan.
Þetta var árið 1980, árið sem þau
systkinin þrjú, fimm til sjö ára, tóku
út alla barnasjúkdómana, eyrna-
bólgurnar herjuðu enn og einkirn-
ingssótt að auki. Útivinnandi for-
eldrarnir voru komnir í þrot og þá
hljóp Jensína, komin á áttræðisald-
ur, ekkja Jóns Hjartar, föðurbróður
míns, undir bagga. Smáfólkið mitt,
sem var að hitta hana í fyrsta sinn,
var fljótt að átta sig á því, að margur
er knár þótt hann sé smár. Það var
mikil blíða en líka töggur í þessari
konu.
Jensína ól upp stóran barnahóp.
Jafnframt hafði hún tíma og kær-
leika til þess að sinna öðrum, m.a ör-
verpinu úr fjölskyldu mannsins síns,
mági sínum og föður mínum, sem
alltaf hefur metið hana mikils.
Nú þegar nær 100 ára æviskeiði
er lokið vil ég fyrir hönd foreldra
minna, Árna og Guðrúnar, og ann-
arra í fjölskyldunni þakka Jensínu
samfylgdina. Blessuð sé minning
hennar.
Hólmfríður Árnadóttir.
JENSÍNA
SVEINSDÓTTIR
Helluhrauni 10, 220 Hf.,
sími 565 2566,
www.englasteinar.is
Englasteinar
Fallegir legsteinar
á góðu verði
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÞORBJÖRG EINARSDÓTTIR,
Hóli,
Stöðvarfirði,
lést laugardaginn 11. júní.
Nanna Ingólfsdóttir,
Eysteinn Björnsson, Anna G. Njálsdóttir,
Lára Björnsdóttir, Ingólfur Hjartarson,
Guðbjörg Ólöf Björnsdóttir, Lars-Göran Larsson,
Björn Björnsson, Lára G. Hansdóttir,
Einar S. Björnsson, Þorgerður Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn
Okkar ástkæri
JÖRUNDUR SIGURGEIR SIGTRYGGSSON
andaðist á Fjórðungssjúkrahúsinu á Ísafirði
laugardaginn 11. júní sl.
Jarðarförin fer fram frá Ísafjarðarkirkju laugar-
daginn 18. júní kl. 14.00.
Helga Sigurgeirsdóttir, Hjálmfríður Guðmundsdóttir,
Eygló Harðardóttir, Runólfur Pétursson,
Sigríður H. Jörundsdóttir Hálfdán Óskarsson,
Linda Jörundsdóttir, Guðmundur Geirdal,
Martha Jörundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og lang-
afi,
RAGNAR GUÐJÓNSSON
úr Landeyjum,
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni sunnudaginn
12. júní.
Útförin verður auglýst síðar.
Arnór G. Ragnarsson, Dagný Hildisdóttir,
Katrín Ragnarsdóttir,
Emil Ragnarsson, Sigurjóna Sigvaldadóttir,
Sigrún Ragnarsdóttir, Stefán L.J. Stefánsson,
Sólrún Ragnarsdóttir, Stefán Páll Guðmundsson,
Ragnar Ragnarsson, Þórdís Ingimarsdóttir,
María Ragnarsdóttir,
Alla A. Alexandersdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
BRYNJÓLFUR JÓNATAN JÓNSSON,
Borg,
Reykhólasveit,
andaðist á dvalarheimilinu Barmahlíð laugar-
daginn 11. júní.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ragnheiður B. Brynjólfsdóttir,
Margrét H. Brynjólfsdóttir.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
JENSÍNA SVEINSDÓTTIR
frá Gillastöðum
í Reykhólasveit,
áður til heimilis á Austurbrún 6,
verður jarðsungin frá Áskirkju í dag, þriðju-
daginn 14. júní, kl. 15.
Hjörtur Hjartarson, Unnur Axelsdóttir,
Hermann Hjartarson, Edda Halldórsdóttir,
Kolbrún Hjartardóttir,
Helga Guðmundsdóttir,
Matthías Hjartarson,
Elísabet G. Hjartardóttir Rune, Allan Rune,
Sveingerður S. Hjartardóttir, Guðmundur Einarsson,
ömmubörn og langömmubörn.