Morgunblaðið - 19.09.2005, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 19. SEPTEMBER 2005 31
MINNINGAR
lærðu litlar stúlkur oft sín fyrstu
prjónahandtök undir handleiðslu
ömmu. Hún var mjög þolinmóð og
auðvelt var að læra gott handbragð
hjá ömmu. Eldri dóttir mín, Heiða
Björg, fór oftar en ekki með prjón-
les heim frá ömmu sem hún ætlaði
að klára og átti það að verða ýmist
sokkar eða vettlingar. Auk þess sem
nýprjónaðir ullarleistar frá ömmu
fylgdu oft með.
Góðar minningar á ég um þau ár
er amma og afi bjuggu í Bogahlíð-
inni. Iðulega var þar margt um
manninn enda mikla hlýju þar að fá.
Afi sat við endann, amma bar bakk-
elsi á borðið og við hin, börn, barna-
börn og tengdabörn, dreifðum okk-
ur um borðstofuna. Allir á leið heim,
ýmist úr vinnu eða skóla og fátt var
betra en koma við hjá ömmu og afa
og ræða um það sem efst var á
baugi hverju sinni. Amma og afi
héldu utan um okkur hvert og eitt
og gættu þess að öllum farnaðist vel.
Elsku amma. Ég veit að afi hefur
tekið vel á móti þér og nú verðið þið
saman að eilífu. Minning um ynd-
islega ömmu og afa lifir um ókomna
tíð.
Hjartans þakkir fyrir allt alla tíð.
Ragna Heiðbjört.
Elsku amma, nú hefur þú kvatt
okkur og þótt sárt sé að kveðja þig
þá er gott að hugsa til þess hvað við
erum ríkar af öllum góðu og
skemmtilegu minningunum um þig
sem lifa með okkur.
Alla okkar ævi hefur amma verið
stór hluti í lífi okkar systra og
margs er að minnast þegar við setj-
umst niður og rifjum upp tímana
okkar saman. Stundirnar sem við
fengum með þér, elsku amma, eru
ómetanlegir og erfitt er að segja
með orðum hversu mikið þú hefur
gefið okkur með hlýju þinni og ást-
úð.
Amma var mjög áhugasöm að
fylgjast með hverju því sem var að
gerast í lífi okkar systra og var ætíð
dugleg að spyrja frétta. Þannig var
hún alltaf meðvituð um alla stóra
sem smáa viðburði hjá okkur og
munum við vel hvað okkur fannst
alltaf merkilegt að koma með ein-
kunnaspjöldin til hennar og afa úr
grunnskóla og fá klapp á bakið. Afa
og ömmu var mikið í mun að fá að
taka þátt og efla okkur í náminu en
minnumst við þá fyrst stafakennsl-
unnar sem við fengum á barnsaldri í
Bogahlíðinni í fanginu á ömmu eða
afa, því auðvitað urðu allir að kunna
stafrófið áður en skólagangan hæf-
ist. Síðar meir, þegar við eldri syst-
urnar lukum stúdentsprófi og hófum
háskólanám, þá var amma aldrei
langt frá að spyrja frétta úr skól-
anum og fá að lesa ritgerðir og ekki
vantaði áhugann og hvatninguna.
Amma var alveg „ekta amma“ og
oftar en ekki þegar við gistum þá
var full dagskrá af okkar hálfu sem
amma og afi tóku auðvitað þátt í.
Minnumst við stundanna sem við
áttum að spila saman rommí og
ólsen ólsen með kakó og nýbakaðar
ömmukleinur og fá að taka þátt í
bakstrinum og bralla ýmislegt í eld-
húsinu. Mikið var alltaf líka gaman
að fá að stússast og máta allar fal-
legu slæðurnar hennar og spegla sig
fram og aftur en þannig lékum við
okkur tímunum saman í prinsessu-
leik, ásamt því að fá að grúska í
snyrtitöskunni hennar ömmu og
prufa hárrúllurnar og þá auðvitað í
hárið á ömmu.
Einnig var alltaf hefð fyrir því að
koma til ömmu á haustin og fá vett-
linga og hosur fyrir veturinn og ekki
vantaði upp á úrvalið. Ekki leið á
löngu þegar Gummi, Hjörtur og Al-
mar litli komu til sögunnar að þeir
höfðu sett upp vettlinga frá þér,
elsku amma. Í kringum jólin var
stór þáttur okkar systra að fá að
undirbúa jólin með þér og afa, skera
út laufabrauð og pakka inn gjöfun-
um sem var mikið hlutverk fyrir litl-
ar stelpur og síðar meir þegar við
urðum eldri þá héldum við enn í
jólahefðirnar með ömmu og afa.
Við getum þakkað fyrir það hvað
amma og afi voru alltaf góð til heils-
unnar þótt minnið hafið stundum
farið að bresta en alltaf passaði hún
upp á að vita hvað var að gerast í lífi
okkar systra. Sárt var samt að sjá
hvað fráfall afa var henni erfitt og
hvað hún saknaði hans mikið en all-
ar vorum við duglegar að rifja upp
tímana sem afi var með okkur og
heyra sögurnar hennar um tímana
þeirra saman. Erfitt er líka að
hugsa til þess að amma verði ekki
viðstödd alla komandi stóru atburði
í lífi okkar sem hún var vön að taka
þátt í eins og að fá að sjá lang-
ömmubarnið hjá Ragnhildi í október
sem hún talaði oft um en hún var
búin að hekla treyju sem er ómet-
anleg minning og fermingin hjá Ás-
dísi í vor. En við vitum að þú og afi
haldið uppteknum hætti og fylgist
vel með okkur um ókomna framtíð.
Nú ertu, elsku amma, aftur komin
til afa og við vitum að ykkur líður
vel og þá líður okkur vel.
Hvíldu í friði.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð.: S. Egilsson.)
Þínar
Ragnhildur, Hulda og Ásdís
Heiðarsdætur.
Það er með miklum söknuði sem
ég kveð ömmu mína og nöfnu Sigríði
Gunnarsdóttur. Það hafa verið for-
réttindi fyrir mig að hafa verið sam-
vistum við ömmu rúm fjörutíu ár.
Við amma vorum alltaf mjög nánar
og töluðum mikið saman. Hún fylgd-
ist vel með því sem ég og öll mín
fjölskylda vorum að gera og sýndi
því lifandi áhuga. Án ömmu verður
lífið öðruvísi.
Þegar ég var að alast upp sá ég
ömmu og afa (sem látinn er fyrir
tveimur árum) ekki oft því við
bjuggum hvort á sínu landshorninu.
Þó að samgöngur í lofti hafi, ótrú-
legt en satt, verið betri en nú er og
flugvöllurinn í túnfætinum hjá mér,
þá ferðaðist fólk ekki eins mikið og
nú. Amma og afi hringdu oft í okkur
og var alltaf spennandi að bíða eftir
póstinum þegar afmæli og jól nálg-
uðust. Amma og afi heimsóttu okkur
stundum og þá var oft sagt við
ömmu: „Amma, viltu lesa fyrir okk-
ur Grimmsævintýri? Það gerði
amma með glöðu geði.
Amma var mjög hneigð til bókar.
Hún las mikið og þá allar tegundir
bókmennta. Á seinni árum las hún
jafnt nýja höfunda sem þá eldri, og
hafði gaman af því að eftirlæti sitt á
rithöfundum virtist ganga í erfðir.
Þegar ég fluttist suður til þess að
fara í menntaskóla bjó ég hjá ömmu
og afa í Bogahlíðinni. Amma aðstoð-
aði mig ósjaldan í bókmenntum því
þar var hún á heimavelli.
Amma lagði mikla áherslu á að
allir sæktu sér einhverja menntun.
Þegar ég ákvað seinna að fara í nám
erlendis var það amma sem studdi
mig með ráðum og dáð. Í nokkur ár
bjuggum við í næsta húsi við afa og
ömmu. Börnin mín nutu svo sann-
arlega góðs af því nábýli. Syni mín-
um er enn í fersku minni þegar
hann, sjö ára gamall, kom eftir skóla
til ömmu, fékk mjólkurgraut að
borða og sat í rólegheitum með
henni og afa.
Jólaboðin í hádeginu á jóladag hjá
ömmu og afa voru einstök og fannst
okkur jólin ekki söm fyrst eftir að
þessi boð lögðust af. Amma var mik-
il handavinnukona og liggur eftir
hana fjöldi fallegra hluta auk ótelj-
andi sokka og vettlinga sem meðal
annars börnin mín nutu góðs af.
Nú er amma búin að fá hvíldina
og þökkum við henni fyrir allt.
Blessuð sé minning hennar.
Störin á flánni
er fölnuð og nú
fer enginn um veginn
annar en þú.
Í dimmunni greinirðu
daufan nið
og veizt þú ert kominn
að vaðinu á ánni …
(Hannes Pét.)
Sigríður Jóhannsdóttir.
Elsku amma mín, hún var ekta
amma. Hún var amma sem var alltaf
heima og allir komu við í heitar
kleinur og kalda mjólk hjá henni og
afa. Það var þéttsetið við appels-
ínulitaðan eldhúsbekkinn og háu
kollarnir með bakinu voru vinsæl-
astir.
Það var gaman að hitta fólkið við
bekkinn og maður spáði í hverjir
væru komnir og sestir þegar maður
var á leiðinni og einnig þegar maður
var sestur við bekkinn og dyrabjall-
an hringdi „tvö löng og eitt stutt“,
hverjir væru að bætast í hópinn.
Þegar ég var lítil var best að fá
ömmu til að spila rommý eða manna
og að gista hjá ömmu og afa er
sveipað dýrðarljóma dans- og
söngvamynda sem og kvöldkaffið.
Amma á heiðurinn af því að ég náði
íslenskunni í menntó, hún hafði tíma
til að lesa stafsetningaræfingar fyrir
mig einn veturinn.
Amma mín var alltaf með handa-
vinnu við höndina. Hekluðu teppin
hennar er vörumerki ættarinnar,
sem og útsaumuðu stólarnir, skeml-
arnir, glerborðin, prjónuðu hosurn-
ar og vettlingarnir.
Hugur minn upplifir mörg tímabil
ævinnar aftur við þessar skriftir en
það er sameignlegt öllum mínum
minningum um ömmu mín og afa
minn, þær eru allar góðar og ljúfar.
Elsku amma mín, þakka þér fyrir
að gefa okkur yndislegar minningar.
Börnin mín og ég biðjum fyrir
kveðju til afa.
Harpa Sólbjört Másdóttir
og fjölskylda.
Nú er langri vegferð lokið. Sigga
frænka horfin á vit feðranna og ást-
vina sinna.
Fas hennar einkenndist af tryggð,
trúmennsku, frændrækni og hlýju í
garð allra. Sigga var ákaflega jafn-
lynd manneskja og minnist ég þess
ekki að hafa séð hana skipta skapi.
Sigga var fædd í Grænumýrar-
tungu í Hrútafirði, heiðarbýli á slóð-
um foreldranna og forfeðranna. Þar
bjó hún meirihluta ævi sinnar og átti
sín börn þar. Stóran hluta þess tíma
hafði hún foreldra sína í sambýli á
heimilinu og síðar tengdaföður líka.
Það hefur áreiðanlega ekki alltaf
verið auðvelt að vera Sigga. En hún
kunni þá list að sigla milli skers og
báru. Og góð var hún tengdaföður
sínum. Milli þeirra ríkti alltaf gagn-
kvæm virðing og vinátta. Það varð
henni erfiður tími þegar ákvörðunin
var tekin að flytja suður. En það
hafðist eins og annað.
Mér var eitt sinn sögð saga af
fyrstu veru minni í Grænumýrar-
tungu. Foreldrar mínir komu í
heimsókn að sumri til, eins og alltaf,
en ég var einungis tveggja mánaða
gömul þá og átti tvo eldri bræður.
Þegar halda átti heim á leið bað
Sigga mömmu að skilja mig eftir,
svona eins og í fóstri. Eldri bróð-
irinn hnippti þá í mömmu og sagði
við hana: „En þá fáum við hana aldr-
ei aftur!“
Sigga hafði mikinn áhuga og
þekkingu á ættfræði. Hún kveikti
hjá mér brennandi áhuga í þeim efn-
um fyrir 35 árum sem aldrei síðan
hefur slokknað. Ég gleymi því aldr-
ei, þegar ég, krakkinn, fékk sendi-
bréf frá Siggu. Handskrifaða ætt-
artölu Grænumýrartunguættar-
innar. Síðar, í félagi við Ingunni
dóttur sína, skráði hún og gaf út
niðjatal Grænumýrartunguættar-
innar, eða Grænu bókina, eins og
hún oftast er kölluð. Æði oft heyrist
vitnað í það kver og þá oftast nefnt
„græna biblían“.
Sigga frænka var ljúf og góð
manneskja sem fylgdist vel með öllu
og öllum. Hún hélt sambandi við
gamla sveitunga og vini alla tíð.
Þessi stoð og stytta fjölskyldu sinn-
ar, sem aldrei bognaði, varð loks að
kveðja þennan heim, en skilur eftir
ljúfar minningar í hjörtum þeirra
sem eftir lifa.
Vörðuð þín vegleiðin bjarta,
vinir og frændur þín minnast af hlýju.
Minning þín lifir í þakklátu hjarta
þar til við hittumst að nýju.
(G. Jóh.)
Blessuð sé minning þín.
Elsku Sigga, ég kveð þig með
söknuði og votta Nönnu, Ingunni,
Gunnari, Heiðari og fjölskyldum
þeirra mína innilegustu samúð.
Guðrún Jóhannsdóttir.
✝ Hans Blomster-berg fæddist í
Reykjavík 9. ágúst
1928. Hann lést á
líknardeild Land-
spítalans í Kópa-
vogi 8. september
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Frederik A. Hans
Blomsterberg, f. í
Helsingör 6. októ-
ber 1898, d. 23.
október 1949, og
AnneLise Blomster-
berg, f. í Nörre-
sundby 2. nóvember 1902, d. 14.
mars 1997. Albróðir Hans er
Niels Marius Blomsterberg, f. 15.
janúar 1927, kvæntur Maríu Ósk-
arsdóttur, f. 18. júní 1931. Hálf-
bræður Hans og samfeðra eru
Bjarni Blomsterberg, f. 17. febr-
úar 1917, kvæntur Þórunni Val-
gerði Jónsdóttur, f. 7. september
1925; og Andrés Blomsterberg, f.
25. júní 1918, d. 16. apríl 1997,
kvæntur Grétu Guðmundsdóttur,
f. 31.maí 1925, d. 25.mars 2001.
Hinn 25. nóvember 1949
kvæntist Hans Ástu Sigrúnu
Oddsdóttur, f. 26. október 1928.
Foreldrar hennar voru Kristín
Magnúsdóttir, f. 6. apríl 1902, d.
6. október 1973, og Oddur Odds-
son, f. 1. október 1889, d. 21.
ágúst 1932. Hans og Ásta eiga
fimm börn. Þau eru: 1) Anna
Lísa, f. 7. apríl 1949, gift Hlina
Péturssyni, börn: a) Davíð Þór
Hlinason, í sambúð með Sigríði
Hannesdóttur, þeirra börn eru
Hannes Hlini, f.
1996, og Atli Aron,
f. 1998. 2) Kristín
Maren, f. 23. júlí
1954, gift Bengt
Ahl. 3) Friðrik
Hans Blomsterberg,
f. 2. ágúst 1960,
kvæntur Öldu G.
Jóhannesdóttur,
börn: a) Hörður Jó-
hannes, f. 1993, b)
Brynjar Daði, f.
1995. 4) Sigrún, f.
2. maí 1963, gift
Friðriki Jósafats-
syni, börn: a) Ásta Sigrún, f.
1987, b) Hjalti Geir, f. 1992, c)
Daníel Freyr, f. 1995, d) Kristín
Lísa, f. 1999. 5) Ellen, f. 26. maí
1965, gift Einari Sigurðssyni.
Saman eiga þau fjögur börn: a)
Edda, f. 1982, í sambúð með Otta
Ágústsyni og eiga þau Ágúst
Daða, f. 2004, b) Elísabet, f. 1986,
c) Eydís Sylvía, f. 1992, d) Einar
Óli, f. 1996.
Hans útskrifaðist 1951 með
sveinspróf í múraraiðn og sem
múrarameistari 1955 og starfaði
hann sem slíkur meðan heilsan
leyfði.
Hans og Ásta hófu sinn búskap
á Kárastíg 8 en fluttu síðan í
Tunguselið og hafa þau búið þar
síðastliðin 28 ár.
Eftir að Hans hætti að vinna
sneri hann sér að áhugamáli
sínu, frímerkjasöfnun.
Hans verður jarðsunginn frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Afi gaf sér alltaf tíma fyrir okkur
börnin og fylgdi okkur alltaf inn í
leikherbergið þegar við komum í
heimsókn.
Afi var svo uppfinningasamur að
búa til leiki, einfaldar teygjur urðu
að leik fyrir okkur svo tímunum
skipti. Kalkipappírinn var dreginn
fram og búin til mörg listaverk úr
honum.
Hann bjó til myndasögur handa
okkur og minnisspil var mikið spilað
þegar við vorum yngri. Síðan tók
spilastokkurinn við. Hann kunni svo
oft leiki sem enginn annar kann.
Afi var mikið jólabarn. Þegar des-
ember kom þá breyttist sólskálinn
hjá afa og ömmu í lítið jólaland, allt
fullt af jólaljósum og jólasveinum.
Og þegar jólin voru búin þá tímdi
hann ekki alltaf að setja alla hlutina í
geymslu strax og breytti þá jóla-
sveinum bara í álfa.
Við viljum kveðja þig með þessari
litlu bæn:
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesú, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti, sjáðu,
blíði Jesú, að mér gáðu.
(Ásmundur Eir.)
Elsku afi, takk fyrir allar stund-
irnar með þér.
Ásta Sigrún, Hjalti Geir,
Daníel Freyr og Kristín Lísa.
HANS
BLOMSTERBERG
Elsku Friðmey
mín, mig langar að
minnast þín í örfáum
línum. Fyrir tæpum fjórum árum
fékkstu heilablæðingu og gast ekki
eftir það verið ein í gamla húsinu
þínu uppi í sveit. Hófst þá bið eftir
plássi á dvalarheimili. Tókum við
Steini þinn þig þá inn á heimili
okkar, ég nýkomin inn í fjölskyld-
una og þekkti þig ekkert svo mik-
ið. Hafði maður smá áhyggjur yfir
því að þetta yrði erfitt en það var
öðru nær. Þetta varð yndislegur
tími, þú svo jákvæð, skemmtileg,
þakklát fyrir allt sem maður gerði
FRIÐMEY
GUÐMUNDSDÓTTIR
✝ Friðmey Guð-mundsdóttir
fæddist í Hafnar-
firði hinn 15. októ-
ber 1917. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Ási í Hveragerði
hinn 1. september
síðastliðinn og var
jarðsungin frá Sel-
fosskirkju 16. sept-
ember.
fyrir þig. Þú sagðir
mér svo margar
skemmtilegar sögur
frá þér og þínum
góðu vinkonum.
Hvernig öll þín ævi
var. Þú varst svo
minnug á allt. Eftir
þennan tíma fannst
mér ég hafa þekkt
þig alla ævi og mikið
gátum við hlegið, ég
tala nú ekki um þeg-
ar Ágústa þín var
komin líka.
Fyrir þrem árum
eignuðumst við svo þrítugasta
barnabarn þitt, hann skilur ekki
núna að amma er farin.
Fjóla Breiðfjörð Ægisdóttir.
Elsku amma.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesú mæti.
Ágúst, Íris og Álfheiður.
Myndir Ef mynd hefur birst í tilkynningu er hún sjálfkrafa notuð með minning-
argrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja mynd er ráðlegt að senda hana
á myndamóttöku: pix@mbl.is og láta umsjónarmenn minningargreina vita.
Minningargreinar