Réttur - 01.06.1942, Síða 70

Djarfur og hreinskilinn.
Allt, sem Gabriel Peri skrifa'ði, var mjög ljóst, auð-
skilið og rökfast. Hann var ritsnillingur, algerlega
laus við kreddufestu og sérvizku. Hann var frábær-
lega eðlilegur og látlaus og framúrskarandi góöur
félagi. Fyndni hans, — sem var hárhvöss og nöp-
ur, þegar hann beitti henni gegn pólitískum and-
stæðingum — var annars ætí'ö mjög góölátleg.
Við rue Montmartre í París, þar sem „l’Human-
ite“ var gefið út og prentaö, var fremur dimm og
óvistleg kaffistofa, sem prentararnir sóttu og verka-
mennimir frá markaöstorgunum í grendinni. Þeir
vom allir kunnugir Gabriel Peri og á vissum tíma
dags var alltaf hægt aö hitta hann í þessari verka-
mannakaffistofu, þar sem hann drakk hádegiskaff-.
ið sitt í djúpum samræöúm við félagana úr prent-
smiðjunni, eöa leysti úr spumingum einhvers mark-
aðsverkamannsins um alþjóöastjórnmál.
Brezkir félagar, sem dvöldu í París og voru orön-
ir handgengnir starfsháttum hans, gátu alltaf hitt
hann þarna og þá notaði hann tækifærið til þess
að fá hjá þeim fréttir af síöustu aðgeröum aftur-
haldsins brezka. En áður en samtalinu var lokið
hafði hann endurgreitt þeim upplýsingarnar. Því
fáir vom þeir, sem hittu Gabriel Peri aö máli, án
þess aö hafa eignazt nýja og skýrari útsýn yfir mál-
in aö samtalinu loknu, fræöslu, sem var látin í té
án allrar tregöú.
Valdhafar Frakklands, sem dáöu fasismann, höt-
uöu hiö áhrifamikla kommúnistablaö, „l’Hmnanite",
því ritstjórar þess, Paul Vaillant Couturier og Mar-
cel Cachin, höföu ávaxtað þann arf, er hinn mikil-
hæfi stofnandi þess, Jean Jaures, haföi eftirlátiö,
en honum valdi franska lýöveldiö legstaö í Pan-
theon, þar sem aöeins beztu synir frönsku þjóðar-
innar hvíla. Jafnvel áður en styrjöldin brauzt út
134