Réttur - 01.08.1964, Blaðsíða 16

144
R E T T U R
blóðrásina og lét að lokum senda eftir lækni, en hann kom of seint.
Móðir mín var liðið lík daginn sem ég var sex ára.
-----0------
Tuttugu og fimm árum síðar stóð ég á verkfallsverði um nætur á
Torfunefsbryggjunni. Það var í „Nóvu-deilunni“.
Yerkamennirnir á Akureyri stóðu sameinaðir í baráttunni fyrir
brauði sínu.
Og baráttan stóð við „betri borgarana“ sem enn voru tilbúnir að
taka brauðið frá fátæku börnunum, því enn skyldi hún Skjalda bera
í fjósi faktorsins, í því fjósi þar sem næg mjólk var fyrir.
Nú var það ekki móðir mín, sem varð að ganga ein fyrir faktorinn
og prestinn, nú var verkafólkið á Akureyri sameinað í baráttunni og
þar stóð ég á verkfallsverði vegna móður minnar, sjálfs mín og
vegna minna eigin barna og vegna þess málstaðar sem sameinar
öreiga allra landa.
Nú gengum við ekki lengur fyrir faktor eða prest, en heimtuðum
okkar rétt.
Og það munum við gera sameinuð þar til enginn betri borgari
hefur vald til að kúga meðbræður sína, þar til hugsjón samhjálpar-
innar hefur sigrað.