Réttur - 01.08.1964, Blaðsíða 28

Máske áttu eftir
ævi langa tíð;
þínir knefar krepptir
kannske verði um síð
viðsjálum á vanaris plóg,
reyndu því að fara’ á flot
fram á eigin sjó.
Ei með huga hálfum
haltu á lífsins sjó,
aflið í þér sjálfum
efalaust er nóg,
miklu fremur hitt er haft:
Það er vorrar þjóðar mein,
að þekkja ei eigin kraft.
011 vor trú er öfug,
andinn líður þraut,
kirkjan hengir höfug
höfuð niðrí skaut,
það sem helzt hún ber á borð
fyrir breyzku börnin sín
er bara dauðans orð.
Hneigðu hug að öðrum
hreinni og betri sið,
fáðu andans fjöðrum
fegra og meira svið;
vittu’ að okkar eigin sál
skapar oss þá einu trú,
sem á við hjarta og mál.