Réttur - 01.04.1983, Side 15

Langt er á milli Ólafs Thors
og Friðriks Sófussonar
Ekki minnist ég þess, herra forseti, að
þegar háttvirtur þingmaður Friðrik Sófus-
son ræddi hér um þetta mál hér í dag að
hann hafi varað við þeirri hættu, sem
sjálfstæði landsins og þjóðarinnar stafar
af erlendu fjármagni í stórum stíl í okkar
atvinnulífi. Ég held nefnilega að því
miður þá hafi þau dapurlegu tíðindi gerst
að Sjálfstæðisflokkurinn sem einu sinni
átti talsmenn íslenskra framleiðsluatvinnu-
vega, að þessi flokkur sé nú svo heillum
horfinn að hann láti sér ekki detta það í
hug — einn einasti af forystumönnum
hans — að það geti stafað af því hætta að
binda trúss sitt hér við alltof marga
útlendinga. Svona hefur Sjálfstæðisflokk-
urinn breyst. Það er langur vegur frá
þessum orðum Ólafs Thors árið 1927 til
framsöguræðu Friðriks Sófussonar, hátt-
virts þingmanns, árið 1983. Það eru mörg
ár og óravegur í viðhorfum og sjónarmið-
um öllum.
Og gekk þá Halldór Blöndal út...
Ég held að í rauninni sé það þannig að
verulegur hluti af forystumönnum Sjálf-
stæðisflokksins núna, þeir séu þeirrar
skoðunar að það eigi að leggja allt kapp
á að kalla útlendinga hér inn í landið með
atvinnurekstur, og ég hef aldrei heyrt og
er búinn að fylgjast hér vel með umræðum
á alþingi í mörg ár, ég hef aldrei heyrt frá
einum einasta talsmanni Sjálfstæðisflokks-
ins svo niikiö sem eitt varnaðarorð gagnvart
því að af of miklum umsvifum útlendinga
hér í landinu, gæti fylgt hætta fyrir sjálf-
stæði íslensku þjóðarinnar. Það hefur
enginn, ég endurtek enginn, af núverandi
talsmönnum Sjálfstæðisflokksins nokkurn
tíma látið sér detta það í hug að vara við
þessari hættu. í þeim gjörvöllum blaða-
kosti, sem Morgunblaðið sendir frá sér og
Dagblaðið á hverjum degi, þeim gjörvöll-
um blaðakosti, hefur aldrei fundist eitt
orð sem gæti tekið undir með Benedikt
Sveinssyni árið 1927 og gekk nú úr salnum
sá maður, sem helst hefði mátt hlýða á
orð Benedikts Sveinssonar, — þ.e. Hall-
dór Blöndal.
Þessi alvarlega staðreynd hún segir
okkur býsna mikið um Sjálfstæðisflokkinn
og grundvallarbreytingu á eðli Sjálfstæðis-
flokksins. Sjálfstæðisflokkurinn er ekki
lengur forystuflokkur fyrir íslenska fram-
leiðendur, Sjálfstæðisflokkurinn er nieð
forystulið, sem þá fyrst vaknar til lífsins
þegar þeir þurfa að tala fyrir Alusuisse
eða ameríkanann. Þá taka þcir við sér.
Þá kemur í ljós að þeir eru á varðbergi.
Þessi grundvallarbreyting helur átt sér
stað á Sjálfstæðisflokknum á liðnum ára-
tugum. Þessi ægilega staðreynd um stærsta
stjórnmálaflokk landsins, hún mágjarnan
vera okkur föst í huga.
Áhyggjur Bjarna Benediktssonar
1966 þegar menn ræddu um álbræðsluna
í Straumsvík, þá komu fram frá talsmönn-
um Sjálfstæðisflokksins, sérstaklega frá
Bjarna Benediktssyni, vissar áhyggjur yfir
því hvað síðar kynni að verða með þetta
stóra fyrirtæki, Álverið í Straumsvík.
Hann benti á þá hættu, sem af því gæti út
af fyrir skapast og sagði þetta, með leyfi
hæstvirts forseta:
„Við fáuni vald á þeiin, ekki síður en þeir á nkkur
og við getuni tekið þá eignarnámi, ef þjóðinni býður
svo við að horfa‘‘.
1966 þá sagði Bjarni Benediktsson, að
það geti komið til greina að taka álhring-
inn, Álverið, eignarnámi ef þjóðinni býð-
ur svo við að horfa. Hverjir ætli það séu
núna í landinu sem að nefna þann mögu-
79