Morgunblaðið - 14.07.2006, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 14. JÚLÍ 2006 41
MINNINGAR
✝ Þorvaldur Þor-valdsson fædd-
ist á Mörk í Lax-
árdal hinn 5.
september 1913.
Hann lést á Dval-
arheimili aldraðra
á Sauðárkróki hinn
4. júlí síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru hjónin Þor-
valdur Guðmunds-
son kennari og
hreppstjóri á Sauð-
árkróki, f. 13.10.
1883, d. 10.10.
1961, og Ingibjörg Salome
Pálmadóttir húsfreyja, f. 7.10.
1884, d. 21.4. 1957. Þeim Þor-
valdi og Salóme varð fjögurra
barna auðið og var Þorvaldur
næstelstur þeirra. Systkini hans
Börn Þorvaldar og Huldu eru: 1)
Erla, f. 1933, d. 12.6. 1935, 2)
Hreinn, f. 5.6. 1937, d. 17.2. 2006,
kvæntur Guðrúnu Vagnsdóttur,
og 4) Erla Gígja, f. 13.2. 1939,
gift Jónasi Þór Pálssyni málara á
Sauðárkróki, f. 15.4. 1930.
Dóttir Þorvaldar er Sigurlaug
Alda Þorvaldsdóttir, f. 5.5. 1944,
gift Ólafi Arnarssyni.
Þorvaldur bjó mestan hluta
ævi sinnar á Sauðárkróki. Hann
rak framan af Bifreiðastöð Sauð-
árkróks ásamt Birni Guðmunds-
syni en mestan hluta ævi sinnar
rak hann verslunina Vísi á Sauð-
árkróki. Þorvaldur var gæddur
listrænum hæfileikum, söng m.a í
kirkjukór Sauðárkróks í yfir 40
ár og lék með Lúðrasveit Sauð-
árkróks og hafði mikið yndi af
allri tónlist og var ávallt hrókur
alls fagnaðar. Þorvaldur var
einnig hestamaður af lífi og sál
og átti hann margan gæðinginn.
Útför Þorvaldar verður gerð
frá Sauðárkrókskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
voru: 1) Svavar Dal-
mann Þorvaldsson
bifreiðastjóri í
Reykjavík, kvæntur
Dagrúnu Halldórs-
dóttur, þau eru bæði
látin, 2) Ingibjörg
Börge Hillers hús-
freyja á Selfossi,
gift Börge Hillers,
þau eru bæði látin,
og 3) Guðbjörg Þor-
valdsdóttir hús-
freyja í Reykjavík,
áður í sambúð með
Sveini Guðmunds-
syni, en giftist síðar Erlendi
Þórðarsyni, þau slitu samvistum.
Guðbjörg er einnig látin.
Kona Þorvaldar var Hulda
Jónsdóttir húsfreyja á Sauðár-
króki, f. 2.6. 1914, d 9.1. 1992.
Elsku hjartans afi minn, nú ert
þú horfinn yfir móðuna miklu eftir
langa og farsæla ævi. Á svona
kveðjustund langar mig að þakka
þér svo ótalmargt, það hrannast
upp margar og skemmtilegar
minningar. Allar skemmtilegu sög-
urnar sem þú sagðir mér þegar ég
kom á Aðalgötuna lítil stelpa og
fékk að gista hjá ykkur ömmu,
sögur frá því þú varst lítill strákur
í sveitinni. Allar skemmtilegu bíl-
ferðirnar í sveitina með þér og
ömmu, samverustundirnar okkar í
versluninni þinni Vísi, þar sem
ætíð var nóg vinna handa stelpu-
skotti eins og mér. Öll skemmti-
legu jólin okkar saman, kakóveisl-
ur og stórveislur hjá ykkur ömmu
og síðar veislur hjá mömmu og
pabba þar sem þið amma voruð
ætíð ómissandi og svo þú einn eftir
að hún elsku amma fór frá okkur.
Heimsóknirnar til þín á Aðalgöt-
una síðustu árin þín þar, alltaf
notalegt að koma til þín, þar héldu
sögurnar áfram og þar gátum við
setið og spjallað og hlustað á tón-
list saman og spáð í lífið og til-
veruna. Og síðast samverustund-
irnar okkar á Dvalarheimilinu á
Sauðárkróki þar sem þú bjóst síð-
ustu árin.
Já, við áttum margar ljúfar
stundir saman, elsku afi minn, og
ávallt var væntumþykja þín í fyr-
irrúmi. Áhugi þinn á velferð minni
og síðar á velferð barna minna,
þetta skilaði sér allt til okkar enda
þótti þeim Hreindísi Ylvu og
Yngva Rafni svo óendanlega vænt
um hann langafa sinn. Ég er al-
mættinu ólýsanlega þakklát, elsku
hjartans afi minn, fyrir að hafa átt
þig sem afa og fyrir þann langa
tíma sem þú dvaldir hér meðal
okkar. En nú ertu lagður upp í
langferð til fundar við hana ömmu
og alla hina sem bíða þín með opin
faðm. – Þar mun sálin þín lifa um
ókomna tíð.
Við áttum hér saman svo indæla stund
sem aldrei mér hverfur úr minni.
Og nú ertu genginn á guðanna fund
það geislar af minningu þinni.
(Friðrik Steingrímsson.)
Minningin um elsku afa minn
mun ætíð lifa í hjarta mínu.
Guð geymi þig, elsku hjartans
afi minn, hafðu hjartans þakkir
fyrir allt.
Hulda Jónasdóttir.
Hinsta kveðja til elsku langafa.
Hann elsku langafi er dáinn.
Okkur langa bara að biðja góðan
guð um að geyma hann vel. Hann
er nú kominn til hennar langömmu
og þar líður honum örugglega vel.
Minningin um elsku besta langafa
mun lifa í hjörtum okkar, sálin
hans er núna hjá guði og mun lifa
þar um ókomna tíð
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir
þá líður sem leiftur úr skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(H.J.H.)
Guð geymi elsku besta langafa.
Hreindís Ylva og Yngvi Rafn.
Búbbi frændi er farinn ferðina
miklu. Ungur var hann mikill
ferðagarpur, en síðar á ævinni varð
hann varfærnari og vildi helst
ákjósanlegt veður og færi þegar
lagt skyldi í ferðalög. Áreiðanlega
hefði hann sjálfur kosið að fara síð-
ustu ferðina sína á hásumardegi.
Sú varð raunin og það fór vel.
Í nálega þrjá áratugi var ég tíð-
ur gestur á heimili þeirra Búbba
og Huldu, hans yndislegu konu
sem lést árið 1992. Allaf var mér
tekið opnum örmum, hvernig sem
á stóð. Brosið sem ævinlega kvikn-
aði í augunum á Búbba og breidd-
ist þaðan um allt andlitið, hlýja
þeirra og rausn sýndu að vináttan
var óbrigðul. Stundum dvaldi ég
aðeins skamma stund, stundum
næturlangt. Þá var margt skrafað.
Frændi var fróður og kunni frá
mörgu að segja sem hann kynntist
á langri ævi. Aldrei heyrði ég hann
hnjóða í nokkurn mann, en hann
hafði næma kímnigáfu sem honum
nýttist vel í góðlátlegu tali okkar
um menn og málefni. Þetta voru
dýrðarstundir og ég stend í mikilli
þakkarskuld við hann og þau hjón
bæði sem velgjörðamenn mína um
áratuga skeið.
Þorvaldur Þorvaldsson, Búbbi
frændi, ákvað ungur að verða sem
mest sinn eigin herra í lífinu. Hann
hóf snemma bifreiðaútgerð, bæði
til fólksflutninga og vöruflutninga,
einkum innan héraðs en þó stund-
um á langleiðum. Á þeim tíma gat
reynt mjög á þrek og útsjónarsemi
ökumanns því vegirnir voru víða
ekkert annað en vegleysur. Eftir
farsælan feril á þessum vettvangi
gerðist hann kaupmaður og rak
verslunina „Vísir“ í tugi ára. Hann
gekk sjálfur í öll störf og annaðist
m.a. bókhald á kvöldin og um helg-
ar. Ég hygg að hann hafi átt
tryggan hóp viðskiptavina og
traustið á milli þeirra og kaup-
mannsins hafi verið gagnkvæmt.
Búbbi var hestamaður og starf-
aði lengi í félagi hestamanna á
Sauðárkróki. Honum þótti vænt
um hrossin sín, eignaðist marga
gæðinga um dagana og átti í fórum
sínum viðurkenningar sem sumir
þeirra höfðu hlotið á kappmótum.
Hann hafði yndi af tónlist og söng
m.a. lengi í kirkjukór Sauðárkróks-
kirkju.
Búbbi var glæsilegur maðurog
fágaður í framgöngu. Hann var
einstakt prúðmenni og snyrti-
menni. Hann var gleðimaður og
sérstæður ljúflingur í góðra vina
hópi. Ógleymanlegt verður mér
geislandi blikið í augum hans sem
oft lýsti glettni, gleði eða hlýju. Að
sama skapi hygg ég að það hafi
getað túlkað annað það sem honum
bjó í hug því að hann hafði líka fast
mótaðar skoðanir, var rökvís til
sóknar og varnar ef honum þótti
við þurfa og lét hvergi undan síga
þótt að væri sótt.
Nokkur síðustu árin dvaldi
frændi minn á Heilbriðisstofnun-
inni á Sauðárkróki og naut fram-
úrskarandi umönnunar. Síðustu
eitt til tvö misserin tók minnið að
bila og þrekið að láta sig. Þó hafði
hann lengst af fótavist. Hann
kvaddi að morgni dags, hniginn að
aldri og saddur lífdaga.
Að leiðarlokum flyt ég frænda
mínum þakkir fyrir dýrmætar
minningar sem hann gaf mér við
kynni okkar, ég þakka órofa vin-
áttu hans og velgjörðir. Ég bið
þess að fararheill hafi fylgt honum
er hann lagði af stað „í morg-
unljómann“.
Blessuð sé minning Þorvaldar
Þorvaldssonar,
Pálmi Jónsson, Akri.
ÞORVALDUR
ÞORVALDSSON
Elsku litla frænka
okkar.
Nú ertu farin frá
okkur, þú sem stopp-
aðir svo stutt við. Litla fallega og
fullkomna stelpan sem fékkst ekki
að vaxa úr grasi og verða stór. Þú
fékkst aldrei að fá fyrstu tönnina,
taka fyrstu skrefin, segja fyrsta
orðið eða einu sinni fella fyrstu
tárin.
Það er svo sannarlega hægt að
segja að hönd þín hafi snert sálu
okkar og að fótspor þín liggi um líf
okkar allt.
ELFA GUÐRÚN
REYNISDÓTTIR
✝ Elfa GuðrúnReynisdóttir
fæddist á Akureyri
19. júní 2006. Hún
lést á vökudeild
Barnaspítala
Hringsins 20. júní
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Húsavíkur-
kirkju 29. júní.
Fegurðin er frá þér
barst,
fullvel þótti sanna,
að yndið okkar allra
varst,
engill meðal manna.
Hlutverk þitt í heimi
hér,
þú hafðir leyst af
hendi.
Af þeim sökum eftir
þér,
Guð englahópa sendi.
Sú besta gjöf er gafst
þú mér,
var gleðisólin bjarta,
sem skína skal til heiðurs þér,
skært í mínu hjarta.
Vertu sæl, litla vina.
Þínar frænkur,
Guðrún Arndís,
Ragnheiður
og Guðný.