Morgunblaðið - 08.11.2007, Blaðsíða 42

42 FIMMTUDAGUR 8. NÓVEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Ég lít upp,
þar sé ég þig,
sem engil af
skýjum ofan.
x
Þú varst mér allt
mitt líf og mitt yndi,
stundir saman,
það var gaman.
x
En þegar þú fórst
fór yfir myrkur
hjarta mitt tómt
það var sárt.
x
Í hjarta mínu ert þú
átt þú stóran hlut
en aldrei muntu aftur koma
sama hvað ég bið.
x
Þótt ég hlæ og skemmti mér
er söknuðurinn en sár
ég sé þig á himnum
þegar að því kemur.
x
Ég man eftir ömmu minni þegar ég
kom í heimsókn til hennar, þá gaf hún
mér alltaf kúlur sem hún hafði búið til
á Hrafnistu. Ég man líka þegar hún
kom í mat til okkar, þá settist hund-
urinn minn, hún Tína, hjá henni því
hún vissi að amma gæfi henni eitt-
hvað að borða. Hún átti sín góðu
augnablik og stundir og þá var oftast
hægt að hlæja því hún var engu lík.
Stundum sagði hún bara það sem hún
hugsaði, var bara einlæg og hreinskil-
in. Vonandi hefur hann afi minn tekið
vel á móti þér. Ég bið að heilsa hon-
um.
Hvíldu í friði, elsku amma mín.
Ragnhildur Dagbjört.
Hvenær vakna ég, elsku besta
amma? Var símtalið sem staðfesti
dauða þinn þá raunverulegt? Varstu
þá virkilega dáin í rúminu þegar við
komum til þín á sunnudagsnóttina?
Af hverju getur þetta ekki verið mar-
tröð? Elsku besta amma, vektu mig
upp af þessari martröð. Ég þrái það
svo heitt að hafa þig enn meðal okkar.
Þetta er svo óvænt.
Amma, manstu þegar við bökuðum
kleinurnar saman eða þá þegar við
tókum slátur saman? Manstu þegar
þú bauðst mér í fiskibollur í síðasta
skipti? Amma, manstu hvernig við
gátum rætt um allt milli himins og
jarðar? Manstu hvað þú fylgdir mér
oft í klippingu? Manstu hve annt þér
var um að öllum liði vel? Manstu hvað
þér þótti vænt um hann afa? Manstu
hvað þér þótti ég vera lík honum afa?
Amma, þú gafst mér svo mikið. Minn-
ingarnar eru endalausar og allar jafn
dýrmætar. Takk fyrir samverustund-
irnar amma.
Aldrei mun ég gleyma hve málglöð
þú varst, þú skófst aldrei af hlutun-
um, þannig var bara amma. Ef þig
langaði að segja eitthvað þá sagðirðu
það, það var sama hvað það var, þú
sagðir alltaf blákaldan sannleikann.
Mér þykir svo vænt um samtalið
sem við áttum um daginn, þegar þú
sagðir mér að þú héldir að það væri
líklegast ekkert skemmtilegt að end-
urupplifa lífið. Mér finnst gott að vita
að þú varst sátt og þakklát fyrir lífið
sem þér var gefið þó svo að þig hafi
varla grunað hve lítið var eftir af því
þegar samtalið átti sér stað. Amma,
þú varst svo ánægð allt fram að dán-
arstundu, þú dóst brosandi. Það var
mikill léttir að sjá hve friðsæl þú varst
nóttina sem þú kvaddir, þú virtist
vera svo sátt við allt það sem þú hafðir
afrekað á áttatíu og þremur árum. Þú
dóst eins og sannri hetju sæmir.
Þú varst svo lífglöð, hress og ham-
ingjusöm kona, þú varst án efa ynd-
islegasta kona sem til hefur verið, þú
varst einstök amma, þú varst svo
Þórunn Gunnarsdóttir
✝ Þórunn Gunn-arsdóttir fædd-
ist í Stykkishólmi
13. ágúst 1924. Hún
lést á heimili sínu
29. október síðast-
liðinn
og var útför
hennar gerð frá
Víðistaðakirkju í
Hafnarfirði 6. nóv-
ember.
glæsileg, hugrökk og
skemmtileg kona. Ég
mun alltaf geyma gull-
molana þína í huga
mér, það sem þér gat
stundum dottið í hug,
það hefði engri annarri
dottið í hug en þér,
hugmyndaflugið þitt
var engu líkt, hvert
ertu farin elsku amma?
Ég er viss um að þú
tekur þig vel út sem
engill, ég sé þig alveg
fyrir mér sem engil
með þitt snjóhvíta hár
og gyllta vængi, elsku amma. Villtu
skila kveðju til hans afa frá mér? Ég
er viss um að hann hefur tekið vel á
móti þér. Nú hafið þið loks hist á ný.
Elsku amma engill.
Ef ég hefði vitað að það væri í síð-
asta skipti sem ég hitti þig þegar ég
kom með þvottinn til þín nokkrum
dögum fyrir dauða þinn þá hefði ég
spurt þig svo margra spurninga sem
þú ein vissir svörin við. Amma, ég er
stolt af því að vera barnabarnið þitt.
Það er alltaf erfitt að kveðja, en það
að þurfa að kveðja svo skyndilega
eins og í þessu tilfelli er enn erfiðara.
Það að vita að þú hafir hvorki þekkt
kvöl né langtímasjúkrahúsavistun er
huggun, enda varst þú einfaldlega
ekki manngerðin í slíkt. Þú varst ein-
faldlega of lífsglöð kona.
Elsku amma, njóttu þess að vera
komin á nýjan og betri stað. Ég er
staðráðin í því að þú munir vaka yfir
okkur öllum.
Þitt barnabarn,
Elísabet Pétursdóttir.
Elsku amma mín er þá farin yfir
móðuna miklu. Ég er ósköp feginn að
þú fékkst eins góðan dauðdaga og
raun ber vitni, sitjandi heima í stóln-
um þínum og þurftir aldrei að kveljast
vegna veikinda. Það er virkilega erfitt
að kveðja þig þar sem þú skilur eftir
þig svo stórt skarð í lífi okkar allra.
Það verður skrítið að heyra ekki í þér
á hverjum degi, hverju kvöldi. Á
hverju einasta kvöldi hringdir þú til
að athuga hvort það væri ekki allt í
lagi með alla, hvort það væru allir
heima, og athugaðir hvernig staðan
væri. Það var alveg sama hvort þú
varst heima hjá þér eða hjá einhverri
af systrunum, alltaf hringdir þú og at-
hugaðir með okkur. Þetta er hlutur
sem ég mun sakna mikið.
Það var ósjaldan sem þú hringdir
til mín í farsímann til að athuga af
hverju mamma svaraði ekki heima-
símanum. Stundum vorum við heima
og rétt misstum af heimasímanum, þá
var ekki langt í að síminn minn
hringdi og spurningin var einföld:
„Steinar, hvar er mamma þín?“ Og
ekki þótt mér leiðinlegt heldur þegar
þú hringdir og sagðir: „Steinar minn,
hver heldur þú að vilji koma í Hafn-
arfjörð?“ Þá varst þú yfirleitt að tala
um Ingu, systur þína, sem síðustu ár-
in kom alltaf reglulega til þín og var
hjá þér yfir helgi og svo á virkum dög-
um síðustu vikurnar.
Síðasta daginn í lífi þínu var ég hjá
þér. Þvottavélin þín var biluð svo
mamma þvoði fyrir þig. Ég var að
sækja tauið og sat hjá þér hátt í
klukkutíma og spjallaði. Þú sagðir
fljótlega eftir að ég kom að ég ætti
vinkonu sem vildi endilega koma í
Hafnarfjörðinn á sunnudeginum í
stað mánudagsins og þú spurðir hvort
ég væri til í að sækja hana fyrir þig.
Að sjálfsögðu sagði ég já við því og þú
sagðir við mig að Inga hefði sagt að
þú mættir ekki senda einhvern fyrir
þig til að sækja hana. Þú réttir mér
símann og sagðir mér að hringja í
hana og ég varð að segja við Ingu að
ég ætti leið til Reykjavíkur og gæti
kippt henni með í leiðinni heim. Við
bjuggum saman til sögu um að ég
hefði þurft að fara í búð í Kringlunni
svo að Inga kæmist ekki að því að ég
væri einungis að fara til að sækja
hana. En sem betur fer gerðum við
þetta því að Inga var hjá þér þegar þú
yfirgafst veröld okkar.
Hver gæti trúað því að eins hress
kona og þú varst væri á leiðinni að
kveðja? Það var aldrei að sjá að þú
værir eitthvað veik og þú hafðir ekk-
ert kvartað undan neinum verkjum.
Þú varst svo hress þegar ég kvaddi
þig um þrjúleytið á sunnudeginum en
svo varstu farin frá okkur um kvöldið.
En nú ert þú farin til afa og Gunn-
ars og ég er alveg viss um að þeir taka
vel á móti þér. Nú getur þú loksins
farið aftur í hlutverk húsmóðurinnar
og hugsað vel um húsbóndann. Ég
efast um að þér eigi nú eftir að leiðast
það.
En amma mín, ég kveð þig nú með
sorg í hjarta og vil segja þér að þú
munt aldrei hverfa úr huga mínum.
Þinn dóttursonur,
Steinar.
Amma mín elskulega er dáin, ég
trúi ekki að þetta sé satt. Að ég eigi
ekki eftir að heyra í henni aftur eða
sjá hana er ég ekki að fatta. Amma
var yndislegasta kona sem til er. Allt-
af hlæjandi og alltaf til í sprell. Amma
var einstök kona sem þótti vænt um
alla sína og sýndi það svo sannarlega.
Ég á svo mikið henni að þakka að það
er ekki hægt að telja neitt eitt upp.
Ég var hjá henni á laugardaginn, og
hún var glöð og kát, sprellaði eins og
vanalega, fannst svo gaman að ég
kom með litla skottið hennar, og þær
hoppuðu og voru svo sælar saman.
Amma elskaði þegar við mæðgur
komum í heimsókn, hún fékk aldrei
nóg af að gantast og spjalla við hana
Emblu sína.
Við erum þakklátar fyrir allar þær
yndislegu stundir sem við fengum að
njóta með ömmu, hún er komin á góð-
an stað núna og afi tekur vel á móti
henni.
En eitt vitum við öll, að hún amma
okkar elskuleg, hún passar upp á
sína...
Takk fyrir allar samverustundirn-
ar, amma Þóra,við elskum þig.
Guðrún Þóra Karlsdóttir
Elsku amma mín, mikið var það
sárt þegar mamma hringdi og sagði
mér að þú værir dáin, ég fór út í bíl-
skúr og grét mörgum tárum.
Amma, ég mun alltaf sakna þess að
geta ekki hringt til þín oftar þegar ég
er búinn á sundmótum og sagt þér
hvað marga verðlaunapening ég fékk,
því þú varst alltaf svo glöð yfir því
hvernig mér gekk og hrósaðir mér
alltaf fyrir það. Þegar þig vantaði eitt-
hvað sem mamma vildi koma til þín
kom ég alltaf hlaupandi þegar
mamma bað mig um fara til þín. Þá
sagðir þú alltaf „Nei, hver er kominn,
Ásmundur Þór?“ og svo sagðirðu
„Hvar er mamma,“ ég sagði að hún
væri úti í bíl að bíða, svo sagði ég að ég
ætlaði að drífa mig, því annaðhvort
var ég að koma af sundæfingu eða úr
skólanum.
Elsku amma, ég mun alltaf sakna
þín.
Þinn
Ásmundur Þór.
Elsku amma Þóra.
Orðin „Amma Þóra er dáin“ óma í
höfðinu mínu aftur og aftur. Hin
barnslega hugsun er alltaf til staðar
að allar ömmur og allir afar lifi enda-
laust, en svo er víst ekki. Í hjörtum
okkar allra lifið þið.
Ég veit að þér líður mun betur
núna við hlið afa Matta, hann var
örugglega farinn að sakna þín mjög
mikið og hefur líklegast suðað svo
mikið að karlinn uppi hefur gefist upp
og kallað þig til sín líka.
Ég elska þig, elsku amma.
Þín
Sigrún.
Við vitum að þið eruð alsæl og ham-
ingjusöm saman núna og við munum
sakna ykkar mjög mikið.
Við viljum þakka þér, elsku amma
fyrir alla þá ást og umhyggju sem þú
gafst okkur og allt sem þú gerðir fyrir
okkur.
Bless, elsku amma Þóra.
Hvíl í friði.
Saknaðarkveðja,
Sigrún, Óskar og Vilborg Ágústa.
Elsku amma mín.
Þá ertu farin frá okkur og komin á
betri stað. Þú fórst svo fljótt frá okkur
og það er svo erfitt. En við erum stór
og sterk fjölskylda og við hjálpum
hvert öðru í gegnum sorgina.
Ég á samt margar góðar minningar
um þig, elsku amma mín, sem fá
mann til að brosa. Þú varst svo hrein-
skilin og hjartagóð manneskja. Þú
fylgdist svo vel með öllum þínum af-
komendum og varst alltaf með allt á
hreinu hvað allir voru að gera. Þegar
ég bjó hjá ykkur afa þá gerðuð þið allt
fyrir mig. Það var eldað og bakað ofan
í mig og ekki má gleyma spjallinu
okkar á kvöldin. Við gátum setið tím-
unum saman og spjallað um allt milli
himins og jarðar, langt fram eftir
kvöldi. Amma, þú varst besti kleinu-
bakari í heimi og mesti og besti bingó-
spilari á Íslandi. Þú hringdir alltaf í
mig á sunnudögum og spurðir hvort
ég gæti skutlað þér í Vinabæ svo þú
gætir farið að spila bingó. Það gerði
maður með ánægju, þó svo að afi bölv-
aði því, mér fannst það alltaf jafn
fyndið. En þegar þú komst heim með
vinning þá brosti hann bara og sagði
„jæja, hvernig gekk“?
Elsku amma, ég er svo þakklátur
fyrir allan þann tíma sem ég fékk að
eiga með þér. Og það er svo frábært
að Daníel Finns hafi fengið að kynn-
ast þér. Þú tókst Guðrúnu svo vel,
varst svo ánægð að ég hefði fundið
mér svona góða stelpu. Þið hittust
líka oft á Hrafnistu, þar sem þú varst
svo dugleg að föndra og búa til fallega
hluti. Þú varst svo yndislega góð allt-
af, amma mín. Lífið hefði verið allt
öðruvísi ef þú hefðir ekki verið til
staðar.
Ég þakka fyrir það að ég kom til
þín og kvaddi þig áður en ég flutti til
Danmerkur, þó svo að ég hafi ekki
haldið að það væri í síðasta skipti sem
ég myndi sjá þig. Ég veit að þú fylgist
með okkur og vakir yfir okkur, elsku
amma. Ég bið að heilsa afa, ég veit að
þið eruð sameinuð á ný og hafið það
gott saman.
Ég kveð þig með þessari bæn, sem
við Daníel förum alltaf saman með á
kvöldin:
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Hvíl í friði, elsku amma mín.
Matthías Finns.
Í dag kveðjum við ömmu Þóru,
stóra konu með stórt hjarta.
Amma Þóra var kona af kynslóð
sem við þekkjum vart meir, eigin-
kona, móðir, húsmóðir og verkamað-
ur. Alla mína barnæsku man ég eftir
ömmu vinnandi, ýmist við fiskvinnslu,
hvalskurð, matargerð eða heimilis-
störf. Alltaf var nóg að gera enda
marga munna að fæða og ala.
Alltaf var ég velkominn hjá ömmu
og afa og var þar ófáar stundir í
bernsku, við ferðuðumst saman,
sungum, lékum og nutum lífsins.
Á fullorðins árum var ég svo hepp-
inn að fá að njóta þess að búa hjá þeim
tímabundið áður en við fjölskyldan
fluttum búferlum til Íslands, og ég
þurfti að dvelja einn hér á landi vegna
vinnu minnar. Áttum við þrjú þá
margar góðar stundir saman sem eru
mér mikilvægar í dag.
Það yljar mér einnig um hjartaræt-
ur að þú sagðir oft á undanförnum ár-
um að þú ætlaðir ekki að kveðja þenn-
an heim fyrr en ég, elsta barnabarn
þitt, væri giftur og elsta langömmu-
barnið fermt. Við orð þessi stóðst þú,
og áttum við tvo yndislega daga sam-
an á Hótel Geysi á síðustu 15 mán-
uðum þar sem við fögnuðum saman
þessum tveimur áföngum fjölskyldu
minnar.
Ég gleymi aldrei þeirri stundu þeg-
ar ég sá þig fella tár í fermingarveislu
Jönu, þar sem þú sást mynd af ykkur
afa Matta saman á skjá í salnum, sá
ég þá sanna ást þína á honum og
söknuð í augum þér, og veit ég að þið
tvö verðið glöð að hittast að nýju.
Elsku amma, ég þakka allar þær
stundir sem við höfum átt saman, Guð
geymi þig þar til við hittumst á nýjan
leik.
Kveðja, þinn
Víglundur Laxdal.
Þórunn Gunnarsdóttir er látin.
Kynni okkar Þóru, eins og við köll-
uðum hana, hófust er ég kvæntist
Gyðu, en þær voru frænkur og miklar
vinkonur. Þegar við kveðjum Þóru er
margs að minnast og gott að ylja sér
við þær minningar og rifja upp sam-
verustundir okkar, ekki síst allar þær
veislur sem þau hjónin, Þóra og Matt-
hías, héldu enda voru þau afar gest-
risin. En það var oft glatt á hjalla þeg-
ar ættingjar og vinir fjölmenntu og
glöddust með þeim heiðurshjónum á
hátíðarstundum í lífi þeirra. Þeim
hjónum fæddust 6 stúlkur og eins og
nærri má geta hafa þau þurft mikið á
sig að leggja til að sjá stórri fjölskyldu
farborða. Þóra og Matti leystu það
verkefni af hendi með miklum dugn-
aði og myndarskap og hafa þau skilað
börnum sínum vel til manns. Dæturn-
ar hafa alla tíð verið foreldrum sínum
stoð og stytta þegar á hefur þurft að
halda. Þóra var víkingur til allra
verka og var eftirsóttur starfskraftur
og vann hún utan heimilis meðan hún
hafði þrek og krafta. Nú er komið að
leiðarlokum og minningin um Þóru
mun geymast í hugum okkar. Ég
þakka Þóru alla þá vináttu og tryggð
sem hún sýndi okkur og börnum okk-
ar alla tíð. Nú eru rétt 2 ár liðin síðan
Gyða mín lést og eru þær saman
komnar vinkonurnar og geta horft yf-
ir hópinn sinn með miklu stolti. Ég og
fjölskylda mín vottum ástvinum Þóru
okkar dýpstu samúð. Veri hún að ei-
lífu guði falin.
Aðalsteinn Dalmann Októsson.
Kveðja frá
Lionsklúbbnum Frey
Þegar við félagarnir í Lkl. Frey
kveðjum félaga okkar og vin til 40
ára, Guðmund B. Ólafsson, minn-
umst við einstaks drengskapar-
manns sem tilbúinn var að gefa með-
borgurum af frístundum sínum ef
þess var þörf.
Árið 1968 komu saman nokkrir
áhugasamir menn sem vildu láta gott
af sér leiða og stofnuðu þeir Lions-
klúbbinn Frey. Fyrsta verkefni
klúbbsins var að merkja leiðir, ár,
vötn og hvers konar kennileiti til
verndar náttúrunni og einnig til að
✝ Guðmundur B.Ólafsson fædd-
ist á Valshamri í
Geiradalshreppi í A-
Barðastrandarsýslu
12. september 1924.
Hann lést á hjúkr-
unarheimilinu Sól-
túni 14. september
síðastliðinn og var
jarðsunginn frá
Dómkirkjunni í
Reykjavík 21. sept-
ember.
vísa ferðamönnum á
leið um hálendið, auk
hvers konar líknar-
mála.
Guðmundur var
einn af þessum hug-
sjónamönnum og
gerðist stofnfélagi
klúbbsins. Hann var
mjög virkur félagi og
sinnti mörgum trúnað-
arstörfum. Á þessum
tíma var hann einu
sinni formaður og
tvisvar sinnum gjald-
keri auk ýmissa ann-
arra starfa fyrir klúbbinn.
Hann var gerður að „Melvin Jon-
es“ félaga árið 1995 en það er æðsta
viðurkenning hreyfingarinnar til fé-
laga lionsklúbbanna.
Á síðasta fundi okkar voru fé-
lagarnir að rifja upp eitt og annað
um drjúgt starf Guðmundar og fág-
uð samskipti, en hann var einstakt
prúðmenni í öllum samskiptum. Fyr-
ir þessi störf og kynni viljum við
þakka, og færum eiginkonu hans
Hrefnu Ásgeirsdóttur, börnum
þeirra og ættingjum dýpstu samúð.
F.h. Freysfélaga,
Jón V. Halldórsson.
Guðmundur B. Ólafsson