Fálkinn - 14.11.1936, Blaðsíða 6

F Á L K I N N
FKA KALUNDBORG.
Seint í október urðu fárviðri mik-
il yfir Norðursjó og um mestan hluta
Danmerkur. Er talið að 70—80
danskir sjómenn liafi farist í veðr-
inu. Víða rak báta á land og einnig
urðu miklar skemdir á mannvirkjum
í landi. Loftskeytastöðin í Kallund-
borg skemdist mikið og lá við að
hún yrði að hætta að útvarpa, því
að loftnetin biluðu hvað eftir annað,
en þó tókst með harðneskju að gera
við þáu jafnóðum. Hjer á myndinni
sjást möstur útvarpsstöðvarinnar og
(i amarlega á myndinni prammi, sem
rekið hefir.
FLJÚGANDI HERFYLKING.
Bandaríkjamenn þykja smíða besta
flugvjelamótora allra þjóða í heiim
og flugher þeirra jókst um 555 flug-
vjelar á síðasta ári. í sambandi við
síðustu haust-heræfingar voru haldn-
ar flugsýningar mjklar sem vbktu
fádæma eftirtekt. Hjer sjest ein deild
— 18 flugvjelar — sem tók þátl í
sýningunni. Vakti það furðu hve
skipulega flugvjelarnar flugu. Vjei-
arnar á myndinni eru orustuflug-
vjelar, afar sterkar og hurðarmiklar
og hafa bæði vjelbvssur og sprengj-
ur innanborðs.

að setja yður inn i hvað hjer er um
að ræða.
Og í stuttu en skýru máli sagði að-
alforstjórinn nú frá áformi, sem hann
hefði lengi langað til að koma i
framkvæmd, en ekki getað útvegað
fje til. Þetta var prýðileg hugmynd.
Karl hlustaði á með mikilli eftirtekt;
en hitt og annað vildi hann nú meina,
að gera skyldi á hagkvæmari liátt,
t. d. með flutningsböndin. Hann riss-
aði niður ofurlitla teikningu á papp-
írsblað, til þess að sýna hvernig hann
Iiugsaði sjer það.
— Já, en þetta er fyrirtak, sagði
aðalforinginn. Þetta datt mjer ekki i
hug. Hvernig stendur á, að þjer cruð
svona vel inni i þessu?
— Æ, jeg ætlaði einu sinni að verða
verkfræðingur, sagði Karl og roðn-
aði.
— Jeg geng þá að þvi visu, að þjer
hafið áhuga fyrir þessu?
•— Já, mjög svo.
— Þakka yður innilega fyrir.
— Ekkerl að þakka, herra aðalfo!'-
stjóri, mitt er að þakka.
Þau voru orðin lrneytt.
— Á hvaða gistihúsi búið þjer,
spurði aðalforstjórinn. — Á Royal?
— Nei, nei, flýtti Karl sjer að
segja. Við búum út af fyrir okkur.
Áðalforstjórinn vildi endilega aka
þeim heim, en það vildi Karl ekki
heyra nefnt. Það væri svo langt
heim til þeirra, sagði hann.
— Og hvenær fæ jeg að tala við
yður næst?
— Jeg skal hringja til yðar, sagði
Karl.
Itvað þetta var yndislegt kvöld.
Bara að maður gæti botnað nokkra
lifandi vitund í þessu — þessum að-
alforstjóra, sem fyrir hvern mun vildi
hióða þeim með sjer, og sem hafði
veriö svo alúðlegur, og að lokum trú-
að honum fyrir áformum sínum um
mótorverksmiðjuna .... En þau voru
of þreytt til að hugsa núna.
— Jeg skil það ekki, sagði Kai'I.
Hann gat varla hahlið augunum opn-
um.
— Þetla er undursamlegt, sagði
Mitzi um leið og hún var að sofna.
— Blátt áfram undursamlegt.
Daginn eftir fluttu kvöldblöðin litla
en þýðingarmikla smágrein. Þar var
sagt frá því, að hinn frægi fjármála-
maður Sangheim hefði mikinn áhuga
fyrir tillögum Fellners aðalforstjóm
um mótorverksmiðju, og mundi stofn-
un verksmiðjunnar nú ákveðin.
Nú skildu þau Karl og Mitzi loks-
ins hvað það var, sem valdið hafði
þessu skemtilega kvöldi. Það var
eintómur misskilningur.
— Jeg hefði átt að geta skilið það,
sagði Karl. Það eru aðeins ríkir
menn, sem eru boðnir í næturklúbba,
menn sem ekki þurfa að láta bjóða
sjer.
Hann mintist nú þess að hann
liafði lofað aðalforstjóranum að
hringja. En það var blátt áfram
hlægilegt út því sem komið var. Að-
alforstjórinn vildi láta Sangheim
hringja til sín en ekki Karl Miiller.
Svo að það var tilgangslaust. En eigi
að síður var þessi hugsun altaf að
sveima í hug hans, að hann yrði á
einhvern hátt að reyna að borga sinn
hlut í kostnaðinum við næturgleðina,
sem hafði verið ætluð alt öðrum
manni en honunt og loks ákvað hann,
eftir nokkura daga umhugsun, að
fara á skrifstofu Fellners aðalfor-
stjóra.
Honum var undir eins hleypt inn.
— Loksins! kallaði aðalforstjórinn
og kom glaðlegur á móti honum.
EFNILEG KYR.
Þessi kýr er orðin fræg. um alla
Danmörku, þó ung sje. Hún er bor-
in nálægt Horsens í janúar 1933 á
hæ, sem heitir Fausliöjgaard og eig-
andinn lieitir Karen Andersen. Árið
eftir að ’kýrin bar í fyrsta sinni
mjólkaði hún 857(1 kg. og fitumagn
mjólkurinnar var 4,20 '/'< og smjörið
eftir þetta fyrsta ár 410 kg. og þykir
þetta fágætt um svo unga kú. Annan;
er kúakynið á bænum landfrægl. Þær
mjólka að meðaltali á ári 0415 kg.
með 4,49 "< meðalfitu og smjörmágn-
ið á ári er 324 kg. á kú. Það borgar
sig að eiga svona skepnur!
— Jeg verð að gera yður afsökun.
sagði Karl. — Jeg er ekki ....
— (ióði vinur, það liefi jeg vitað
lengi. Sangheim hringdi lil mín og
bar til baka það, sem hafði staðið
í blöðunum. En þá var það of seint,
Því að greinin hafði haft þau áhrif,
að fjöldi manna gaf sig fram og bauð
fje í fyrirtækið með Sangheim, og
nú eru svo margir komnir, að við
þurfum ekki á honum að halda.
— Má jeg óska yður til hainingju,
herra forstjóri. Það gleður mig. Og
mjer list ljómandi vel á hugmyndina.
— Jú, en þó eru breytingartillög-
urnar sem þjer gerðuð, bestar, hr.
Múller! Það er þessvegna, sem mjer
var áhugamál að hitta yður aftur. En
jeg vissi ekki heimilisfang yðar.
Vonandi hafið þjer ekki á móti þvi
að taka á móti svolítilli fjárupphæð,
segjum 1000 schillingum, fyrir hug-
mynd yðar. Og svo leyfist mjer
máske að senda konunni yðar blóm-
vönd? Jeg veit að hún heldur afar-
mikið npp á rauðar rósir.
Það borgar sig sumstaðar að iðka
knattspyrnu. Atvinnufjelögin ensku
sanna þetta. Á síðasta starfsári græddi
I. d. knattspyrnufjelagið „Arsenal“
eina miljón króna. Og á síðustu sjö
árum liefir það haft um fimm miljón
krónur í hreinan ágóða.
Enskur dómstóJI hefir nýlega sýkn-
að bilstjóra einn af ákæru um að
hafa brotist inn í búð, þrátt fyrir það
að fingraför þau„ sem fundist höfðu
í búðinni voru alveg samskonar og
fingraför bílstjórans. Fingraför hafa
hingað lil verið talin óyggjandi sönn-
un í slíkum tilfellum og það verið
fullyrt, að engir tveir menn i heimi
hefðu samskonar fingraför. I Eng-
landi hefir l'ingrafaraaðferðin verið
uotuð um 500.000 sinnum til þess
að sanna glæpi og þessvegna hefir
heldur en ekki komið á lögregluna
við þessa uppgötvun.
-----x-----
(