Vikan - 31.03.1977, Blaðsíða 23

kvikmyndaleik?
— Já, ég hef nægan áhuga, en
þetta er bara orðið svo rotið þarna
í Hollywood. Mér fannst svona
stelpa frá íslandi, eins og ég, eiga
ósköp litla möguleika á að komast
áfram. Mörg þúsund stúlkur
safnast þarna saman, aðallega frá
Bandaríkjunum, og bíða eftir því
að vera uppgötvaðar. Ég held, að
það hafi verið einskær heppni, að
ég skyldi fá þetta tækifæri. i huga
mínum núna er þetta einskonar
kraftaverk, og stundum get ég
varla trúað því, að ég hafi verið
þarna.
— Eftir þetta komstu heim.
Hvað ætlastu fyrir í framtíðinni?
— Eiginlega er ég algjörlega
óráðin í því enn. Mig langar bæði
til að fara út og vera hér heima.
Likast til verð ég hér fram á
sumar, en þá hef ég hug á að fara
á sumarnámskeið í Alvin Aley,
sem er modern-ballettskóli. Eftir
það veit ég ekki, hvað ég geri.
Kannski verður það
dansflokkurinn. Kannski eitthvað
annað. Ég bara veit það ekki.
— Er erfitt að vera
ballettdansari?
— Já, þetta er mjög ströng og
erfið vinna. Fólk áttar sig
sennilega ekki á því almennt.
Starfið krefst mikillar fórnfýsi, og
maður getur ekki gert nærri því
allt, sem mann langar til. Samt er
þetta alveg æðislegt. Þegar maður
er einu sinni byrjaður á þessu, þá
er þetta einskonar eiturlyf. Maður
fær útrás fyrir tilfinningar sínar. Ég
gæti ekki án dansins verið.
— Hafa íslendingar yfirleitt
áhuga á ballett?
— Yfirleitt hafa íslendingar litla
trú á sinu eigin fólki í sambandi við
listir. Ef erlent listafólk kemur
hingað, þá hlaupa aftur á móti allir
upp til handa og fóta, þótt þetta
erlenda fólk sé í rauninni ekkert
merkilegra. Annars held ég, að
viðhorfin gagnvart íslenska
dansflokknum séu að breytast.
Fólk er að fá meiri trú á honum,
því að hann hefur staðið sig mjög
vel að undanförnu. Mitt álit er,
eftir dvöl mína erlendis, að íslenski
dansflokkurinn sé mjög góður.
— Hvereru aðaláhugamál þín
auk ballettsins?
— i frístundum mínum nýt ég
þess að fara í gönguferðir. Ég les
líka mikið og hlusta á tónlist.
— Ertu bjartsýn á framtíðina?
— Já. Ég er mjög bjartsýn. Ég
lít alltaf björtum augum á
framtíðina. Eiginlega get ég ekki
verið svartsýn, því að lífið hefur
leikið svo við mig. Það er líka
nauðsynlegt að vera bjartsýnn,
annars væri enginn tilgangur með
lífinu. A.Á.S.
13. TBL. VIKAN 23