Vikan - 06.07.1978, Blaðsíða 35

fjórar, fimm myndir, en um slíkar undir-
tektir dreymdi mig aidrei. . . ”
NÆSTA SÝNING 20.
MAÍ 1960
Guðmundur er kominn með 160 myndir
frá París. í viðtali, sem ég á við hann í
Þjóðviljanum, segir í inngangi: „Ferró,
Guðmundur Guðmundsson, opnar
sýningu í dag. Hann kemur frá París með
myndir, sem eiga eftir að vekja mikið umtal
og jafnvel deilur. Hann talar enga tæpi-
tungu: Það er mikill kraftur í verkum hans
og stundum hvöss ádeila.”
ÁDEILA Á
VÉLMENNINGUNA
Hér fara á eftir glefsur úr viðtalinu:
„Það er breyting á vinnubrögðum frá
síðustu sýningu, segir Ferró, ég reyni að
endurtaka ekki — nota líkamann meir og
hef fleiri og mýkri liti. Ádeila? Jú, ádeila á
vélmenninguna. Hugsa sér, að það eru
komnar alsjálfvirkar verksmiðjur. Maður
skyldi halda, að fólkinu ætti að líða betur
— en það virðist alltaf flýta sér meir og
meir. Maður skyldi halda, að fólk hefði
meiri tíma til að sinna listum. Ég er alveg
fylgjandi því, að fólk sé rekið á listsýningar
og hljómleika — Ferró brosir.”
„Vinnubrögðin? Ég vinn eftir alveg
ákveðinni reglu, ég fer ekki að sofa á
kvöldin, nema ég viti, hvað ég hef að gera,
þegar ég vakna. Ég get ekki hugsað mér að
byrja á málverki að morgni. Það er úrelt
rómantík að bíða eftir innblæstri — það er
oft, að þegar manni finnst, að maður sé að
vinna á móti sjálfum sér, hafi alls ekki
löngun til að vinna, að þá gerir maður
bestu hlutina. Annars erum við málarar og
myndhöggvarar langt á eftir vísindamönn-
unum — hugsa sér heilabúið í spútn-
ikunum, þar eru smæstu hlutirnir
listaverk út af fyrir sig. Einu sinni vorum
við nokkrir félagar að skoða amerískt
herskip, sem kom til Ítalíu — það hefði
mátt skrúfa skipið allt í sundur og sýna
hvert stykki, sem listrænan skúlptúr — það
eru vísindamennirnir, sem hafa mest að
segja. Gallinn er bara sá, að þeim er stjórn-
að af valdhöfunum — þeir eiga að ráða
sjálfir.. . ”
„ÞÁGÆTI ÉG EINS VEL
LAGSTÍGRÖF ...”
Þessi sýning var mjög umtöluð, því
Guðmundur er þarna að feta fyrstu sporin í
átt til þess, sem átti eftir að gera hann
frægan. Myndir, sem báru heitin Fæðing
án þjáningar, Tilfinningapröfessor, Lifandi
lungu, Undiralda kynlausrar borgar,
Hjartainnflytjendur hrifu eða hneyksluðu
áhorfendur. Valtýr Pétursson skrifar um
Guðmundur Guðmundsson um tvitugt, eða um
svipað leyti og hann hélt utan til náms. Hann
tók síðan upp listamannsnafnið FERRÓ, en
varð síðar að breyta þvi í ERRÓ, vegna þess að
italskur listamaður, sem var skirður FERRÓ,
vildi ekki deila nafninu með honum.
oooooooooooooooooooooooooooooooo
t Ósköp er fiaman að arka um sali, Ó
X ógnþrungin málverk hanga í röðum V
A af Ijótum skrímslum (líkt og hjá Dali) — Y
V og Iltríkar myndir úr amrískum blöðum. X
X Mestar hygg ég þó myndirnar, 0
X ' sem meyjarnar að sér hæna. - 9
6 Listamanninn við lítum þar X
V ljómandi gulli spræna. X
V LÆVÍS. X
OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO'
Þessi teikning eftir Ragnar Lér birtist f A|>ýðu-
blaðinu, og skáldið Lævis er mjög sennilega
Gestur Guðmundsson, blaðamaður.
sýninguna í Morgunblaðið 20. maí, og það
má af ráða af orðum hans, að hann hefur
orðið fyrir vonbrigðum, og hann segir: „Ég
efa það, að hann hafi fundið, enn sem
komið er, hver er hans sterkasta hlið... ”
í viðtali, sem Morgunblaðið á við Ferró
26. maí, segir blaðamaður í inngangi, að
sýningin sé umtöluð og menn ekki á eitt
sáttir. Ferró svarar: „ — Sem betur fer. Ef
þeir væru á eitt sáttir, gæti ég eins vel lagst í
grof!”
ÞYNGSTU REFSINGAR
KRAFIST!
í Vísi 22. júni 1960 birtist merkileg grein
eftir Freymóð Jóhannsson, listmálara, sem
bar yfirskriftina Málverkasýning sem láðist
að kæra fyrir réttvísinni. Freymóður segir
ma.a: „Málarinn Ferró hefur nýlega haldið
sýningu hér í Reykjavík. Ég fór og sá mér
til hrellingar og viðbjóðs. Ekki fyrir það, að
nú væri hér á ferð vankunnáttumaður.
Þvert á móti má með allmiklum sanni
segja, að myndirnar á þessari sýningu væru
unnar (teiknaðar). að minnsta kosti margar
þeirra. En þær voru unnaraf óhugnanlegri
hugkvæmni innan þeirrar þröngu tilveru
og sjúka sálarástands, sem efnisval
myndanna greinir frá ... ” Freymóður
nefnir síðan myndir, sem hann telur
argasta klám og varði því við Iög. Hann
lýkur greininni með eftirfarandi orðum:
„. .. Hvenær myndi svo mega búast við,
að hið opinbera kæmi hér til hjálpar
almenningi (þjóðinni), svo að hún geti
spyrnt rækilega við fótum, áður en lengra
er sokkið í þessum efnum?
Ég geri tilraun og kæri hér með til réttra
yfirvalda þessar umræddu myndir og
sýningu þeirra, með kröfu um, að þyngsta
refsing verði látin koma eftir lögum, svo
slíkum ófögnuði verði hætt.
Vænti ég, að dómsmálaráðuneytið taki
afstöðu til þessarar kæru.
Freymóður Jóhannsson ”
MYNDLIST OG OFLÁTUNGS-
HÁTTURFARA
ILLA SAMAN”
Gunnlaugur Þórðarson skrifar um þessa
sýningu í Alþýðublaðið og þykir heldur
lítið til um verkin á sýningunni. Hann
segir:
„Guðmundur Ferró hafði boðað í
viðtölum, að hann væri horfinn frá ab-
straktlist og sýning sín væri ádeila á
vélvæðinguna (Furðulegt, að ungur
nútímamaður skuli vera á móti vélamenn-
ingunni!) Það er undarlegt, þegar ungir
listamenn, sem naumast hafa, að því er
virðist, gert sér grein fyrir þróun myndlistar
síðustu hálfa öldina, lýsa því yfir, að þeir
séu horfnir frá listastefnu, sem hæpið er þó
að fullyrða, að þeir hafi tileinkað sér að
gagni. Hitt er öllu einkennilegra, og ber
vott um skilningsleysi á myndlist, að ætla
sér að setja fram skoðanir eða beina
frásögn í verki sínu, því slíkt tilheyrir
ritlistinni og er yfirleitt ekki heiglum hent á
öðrum listasviðum, þótt til séu örfáar
undantekningar ...”
Ogí lokin:
„Vissulega ber að hafa í huga, að
Guðmundur Ferró er ungur í listinni og því
erfitt að dæma venk hans eins og verk
þeirra, sem lengra erú á veg komnir. — En í
27. TBL. VIKAN35