Vikan - 06.07.1978, Blaðsíða 38

Ilnilurinn 2l.niars 20.afjríl Naulirt 2l. ipril 2l.niai Tiíhurarnir 22.mai 21.júní
Þú ert heidur eirðarlaus
þessa vikuna og hefur
mikla löngun til að
breyta lífi þinu á einn
eða annan hátt. Það er
þó hægara sagt en gert,
og skaltu reyna að sýna
þolinmæði um stund.
kr.'hhinn 22. júni J.Vjiilí
Þig hefur lengi langað
til að kynnast ákveðinni
persónu, og mun sú ósk
þín nú vera í þann veg-
inn að rætast. Þú
verður þó fyrir svo-
litlum vonbrigðum, en
þau munu aðeins vera
skammvinn.
I joniA 24. jtili 24. :i|tÚM
Vertu raunsær í dómum
þínum um annað fólk,
og varastu að segja allt
upphátt, sem þú hugsar.
Mundu, að ekki er allt
gull sem glóir, og láttu
ekki aðra hafa áhrif á
þig-
Þú ættir að varast að
lenda í umræðum, þar
sem mjög skiptar
skoðanir koma fram.
Hætt er við, að lítið
mark verði tekið á þínu
áliti, og það mun aðeins
særa þig að koma þinu
á framfæri.
Gerðu þér vel grein
fyrir óskum þínum,
áður en þú framkvæmir
eitthvað, sem þig hefur
lengi langað til að gera.
Afleiðingarnar kunna
að verða alvarlegri en
þig órar fyrir.
Notfærðu þér öll tæki-
færi, sem þér bjóðast í
viðskiptum i þessari
viku. Þú kynnist
persónu af gagnstæða
kyninu, sem hefur mikil
áhrif á þig. Heillalitur
er blágrænn.
\i»l*in 21.nl’|>(. 2.\.okl.
SporAdrokinn 24.okl. 2.4.um. BogmaAurinn 24.nót. 2l.dcs.
Þú ættir að reyna að
komast hjá þvi að vinna
verk þín I einni skorpu.
Það mun aðeins verða
til þess, að þú þreytist
mun fyrr og getur ekki
áorkað öllu, sem þig
langar til.
Þú munt þurfa að
takast á hendur erfitt
verkefni, sem þú áleist,
að annar mundi taka að
sér. Þetta veldur þér
miklu hugarangri, og
þér finnst timinn renna
þér úr greipum.
Gættu, að, hvað þú
lætur fara frá þér skrif-
lega, og einnig ættirðu
að vera vel á verði, ef
þú þarft að undirrita
einhver skjöl. Einhver
brögð virðast vera i
tafli. Heillatala er 6.
Slcin(ftfilin 22.dtfs. 20. i;in.
Stjörnurnar eru þér hlið-
hollar í öllu, sem
viðvíkur viðskipta-
málum. Allt, sem þú
hefur ráðgert, mun
heppnast vel, og þú
mátt vel við una. Vertu
heima um helgina.
Valnshcrinn 2l.jan. I'í.íchi.
Allt útlit er fyrir, að þú
verðir fyrir smá
óhöppum á heimili þínu
næstu dagana, og
einhver leiðindi innan
fjölskyldunnar munu
gera vart við sig. Vertu
bjartsýnn.
Fiskarnir 20.fchr. 20.m<irs
Nú er rétti tíminn til að
skipuleggja framtiðina.
Þér er alveg óhætt að
fara að huga að sumar-
leyfi þínu, það getur
orðið of seint að bíða
með það fram á síðustu
stundu.
Donna stóð I dyragættinni, og augna-
ráð hennar var þrungið af forvitni.
„Steve er alveg að fara,” sagði Maggie
rólega.
„Ég vona, að það sé ekki vegna þess,
að ég er komin?”
„Nei, ég var að fara hvort eð var,”
sagði Steve hljóðlega. „Ég hitti ykkur
kannski seinna.”
V1Ð morgunverðarborðið næsta
dag sagði Maggie: „Það er nokkuð,
sem mig langar að spyrja þig um,
Donna. Þú getur sagt mér, að það komi
mér ekkert við, ef þú vilt.”
Donna var hin rólegasta, þegar hún
svaraði: „Ég skal ákveða, hvort ég bít af
þér hausinn, þegar ég. hef heyrt það,
sem þú ætlar að segja.”
„Fórstu til Flórens? Þú hringdir frá
ibúðinni hans Jules, þegar þú hringdir
þarna um kvöldið, var það ekki? Ég
heyrði I sjúkrabíl, og þegar þú lagðir á,
þá gat ég enn heyrt i honum, þannig að
þú varst greinilega ekki langt undan.”
„Þú ert bara heilmikil leynilögga,”
sagði systir hennar.
„Gerðu það, segðu mér, hvað er að
gerast. Ég vil heldur vita það, hvað svo
sem það er.”
„Þér mun ekki geðjast að þvi,” svar-
aði Donna þurrlega.
„Það snertir bannsetta næluna eitt-
hvað, er það ekki?” spurði Maggie. „Sú,
sem þú skildir eftir handa mér, var eftir-
líking, erþaðekki?”
„Eitthvað í þá áttina,” viðurkenndi
Donna og fór að hlæja. Augu hennar
glömpuðu af kátínu. „Ég get allt eins
sagt þér allt af létta. Ég stunda svolítið
smygl, þegar ég fer utan I Ijósmynda-
ferðir, það er nú allt og sumt.”
„Hvers vegna?”
„Spenningurinn, hugsa ég. Þetta byrj-
aði allt með því, að ég gerði vini mínum
greiða, en þá voru það ekki skartgripir,
sem um var að ræða. Ég fór með pakka í
hús í Nissa. Það verður smám saman
leiðinlegt að vera svo mikið á ferðinni,
og það er gott upp úr smygli að hafa.
Það kryddar líka ferðina.”
„Þetta er þá ekki bara peninganna
vegna?” spurði Maggie og reyndi að
skilja hana.
„Nei, hamingjan hjálpi mér. Yfirleitt
er þetta ekki stórt I sniðunum hjá okk-
ur.”
„Er Jules þá lika blandaður i málið?”
„Nei, Maggie. Þó undarlegt megi
virðast, þá kemur Jules þarna hvergi
nærri. Ég var byrjuð að smygla, áður en
ég kynntist honum. Þér hefur aldrei
geðjast að honum, svo þú kennir hon-
um um allt. En ég var nú bara viðvan-
ingur I samanburði við suma, þar til ég
kynntist Dick Evans. Hann er svo laginn
að skipta um steina, og þannig urðu
möguleikarnir meiri.”
Donna þagnaði, þegar hún mætti
rannsóknaraugum systur sinnar, og
skildk að hún hefði sagt of mikið.
„Hvers vegna skyldi þurfa að skipta
um umgjarðir, ef þú fæst ekki við —
þýfi? Er þessu þannig varið, Donna?"
Donna svaraði þrjóskuleg á svip: „Ég
spyr einskis, ef því er þannig varið
„Nælan, sem þú lánaðir mér — var
hún stolin?”
„Nei!" hrópaði Donna upp yfir sig.
„Það myndi ég aldrei gera þér, Maggie.
En sú, sem þú fannst — nú, ég hugsa, að
henni hafi kannski verið stolið, áður en
hún komst til Dicks. Ég veit það ekki.
Umgjörðinni hafði verið breytt, og
sumir steinarnir voru gervisteinar, en
sumir ekta. Ég átti að fara með hana til
Parísar, og þar var hræðilega erfitt að
sannfæra viðskiptavin okkar þar um, að
ég væri ekki að leika á hann. Ég hafði
hreinlega týnt henni. Hún hlýtur að
hafa verið föst í sængurfötunum allan
tímann.
En hann hótaði alla vega að hafa sam-
band við samverkamenn sína hér, og
Bernie og Gash komu í heimsókn. Fyrir-
sætu finnst það ekki beinlínis spennandi
að láta berja sig i klessu, svo ég skrapp
bara með hana til Parísar, um leið og
hún fannst, og lánaði þér eftirlíkinguna.
Ég er oft með gerviskartgripi, svo að
fólkið, sem ég hitti, venjist eftirlíking-
um.”
„Varstu þá i París, en ekki Flórens?
Umboðsmaður þinn hélt það. Þeir
hringdu.”
Donna andvarpaði og sagði: „Ég verð
að fara burt, vegna þess að það eru
nokkrir, sem vita, að þú veist of mikið.
Ef ég fer burt og þú gerir það líka, þá
biða þeir um stund, og ef ekkert gerist,
þá fara þeir aftur að anda rólega.”
„Donna!” hrópaði Maggie upp yfir
sig, „flónið þitt! Þeir ná þér — skilurðu
það ekki?”
„Það getur vel verið. Þangað til nýt ég
spenningsins. En þú þarft ekki að hafa
neinar áhyggjur. Ég ætla að taka mér
langt frí. Við Jules erum búin að leigja
okkur hús i róm I sumar.”
Maggie varð döpur, því hún fann, að
þær systurnar myndu aðeins hittast við
og við. „Þú hefur samband við mig?”
„Auðvitað, elskan. Ég hringi I þig á
býlið.”
„Ég verð kannski í Amsterdam.”
„Þaðefast égum.”
„Hvað með ibúðina?” spurði Maggie.
„Haltu henni, ef þú kærir þig um.”
Skyndilega sagði Maggie: „Ég ætla
út.”
„Hvert?” spurði Donna.
„í gönguferð.” Síðan bætti Maggie
við, þegar hún sá kvíðann á andliti syst-
ur sinnar. „Ég ætla ekki til lögreglunnar.
Ég þarf bara að fá umhugsunarfrest.”
Maggie vissi ekki sitt rjúkandi
ráð, og hún var full efasemda. Hún
hafði ekki hugmynd um það, hvert hún
fór, og henni leið ekkert betur á heim-
leiðinni en þegar hún fór að heiman.
Kannski gat hún ráðfært sig við
Steve ...
Þegar Maggie fór yfir götuna I átt að
38VIKAN 27. TBL.