Menntamál - 01.06.1939, Blaðsíða 25

MENNTAMÁL
23
mörku, aö kennarar voru víða nánast eins og djáknar hjá
prestinum. Og ekki hefir vantað fram á þennan dag full-
yrðingar um það hér, að kennarastéttin sé óþörf, a. m. k.
í sveitum, því að þar hafi prestarnir alltaf annazt barna-
fræðsluna, og sé það bara sóun að bæta þar á ofan heilli
stétt manna. Svo hefir að vísu aldrei verið, því að prestarnir
voru aðeins eftirlitsmenn eða prófdómarar. Sjálft kennslu-
starfið hefir alltaf heimtað sinn mann. Og það var Jóni
Þórarinssyni jafnan ljóst, að þeir kennarar, sem hafa búið
sig sérstaklega undir sitt starf, eigi engir undirmenn að
vera annarra, sem starfa á öðru sviði. Kennslufrelsi og sjálf-
stæð kennarastétt er skilyrði þess, að starfið beri fullan ár-
angur. í þessu efni hefði þróunin getað orðið öll önnur, ef
ekki hefði notið Jóns Þórarinssonar, hans löngu reynslu og
glögga skilnings á köllun kennarans.
Á 50 ára afmæli kennarasamtakanna minnast nú margir
hins fyrsta fræðslumálastjóra og skólastjóra Flensborgar-
skólans, Jóns Þórarinssonar. Hann var hverjum manni
geðþekkari, sem honum kynntist, friður sýnum, fyrirmann-
legur og prúður í allri framkomu. Af frjálsum vilja kaus
hann sér fræðslumálin að æfistarfi og féll ekki frá störfum
fyrr en festa var komin í fræðslu barna, unglinga og kenn-
ara. Ásg. Ásgeirsson.
Jónas Jónsson hefir, svo sem öllum er kunnugt, verið mest
umtalaður maður á landi hér siðustu áratugina, og sá
maður, sem flesta þætti þjóðlífsins hefir látið til sín taka.
Skólamálin hafa verið ofarlega á baugi meðal þeirra mörgu
mála, sem hann hefir haft afskipti af og barizt fyrir. Enda
hóf hann starf sitt í opinberri þjónustu sem kennari kenn-
araskólans, og sem ritstjóri Skinfaxa lét hann skóla- og
uppeldismál meira til sín taka en flest eða allt annað. Það
var ekki einungis, að Jónas skrifaði í Skinfaxa hverja grein-
ina af annarri, og sumar mjög langar, sem eingöngu voru