Menntamál - 01.06.1939, Blaðsíða 28
26
MENNTAMÁL
skólanum úr holtinu við Skólavörðu, þar sem aðeins hefði
verið hægt að reisa eitt tiltölulega lítið hús í eitt skipti
fyrir öll, og kom bví til leiðar, að honum var ætluð glæsleg
og rúmgóð lóð, þar sem hann hefir skilyrði til að vaxa og
þróast á ókomnum öldum. Þá bar J. J. einnig fram til sig-
urs lögin um byggingu Háskólans, sem að vísu voru aðeins
heimildarlög, en urðu m. a. til þess að lögin um happdrætti
voru samþykkt skömmu síðar. En að samþykkt þeirra stóð
J. J. einnig fremstur í flokki.
Loks var það verk Jónasar, að heimildin um uppeldisdeild
var sett inn í háskólalögin. Væntanlega mun J. J. í náinni
framtíð beita sér fyrir því, að ákveðnari og víðtækari löggjöf
verði sett um uppeldis- og kennaradeild við Háskólann.
Má mikils góðs vænta af þvílíkri stofnun fyrir uppeldis- og
menningarmál landsins í framtíðinni.
S. Th.
Sumarið 1919 sótti ég um inngöngu
í Kennaraskólann. Svarið frá skóla-
stjóranum var stutt og einfalt, en þó
á þá lund, að ég fór strax að hlakka
til. Og svo kom ég suður um haustið,
og ég mun ætíð minnast þess, er fund-
um okkar bar fyrst saman. Það var
uppi á skrifstofunni hans. Þessi hái,
bláeygði maður með sitt klippta al-
skegg, sem tekið var allmjög að grána,
orkaði þegar á mig eins og heiður og mildur vordag-
ur uppi í sveit. Það v ar eins og við hefðum alltaf
þekkzt og mér fanst ég vera að koma heim. Hið ein-
læga yfirlætisleysi, silfurröddin, eins og lind, sem öðru
hvoru hnökrar á steini, hin tigna ró, hlýleikinn, eins og
geisli í morgunsári, — allt þetta kannaðist ég við úr fornri
sagnlist og náttúru landsins, en ég hafði aldrei áður fyrir-