Æskan - 01.01.1969, Side 20

Sextett Ólafs Gauks leikur í vetur á Hótel Borg og flytur líka hinn vinsæla skemmtiþátt
sinn í sjónvarpinu einu sinni í mánuði. Á myndinni eru talið frá vinstri: Rúnar
Gunnarsson, Ólafur Gaukur, Svanhildur, Andrés Ingólfsson, Carl Möller og Páll Valgeirs-
son.
hreint. Þetta er miklu fallegra, en þegar það var allt grútóhreint.“ En svo
varð honum litið niður á sjálfan sig. Fötin hans stungu illa í stúf við alla
hreinu hlutina í hreina húsinu. Hann fór beint út í læk með sápu og bursta,
þvoði sig allan og hverja spjör af sér. Bóndi var mjög lengi að þvo sér og
fötin þornuðu á meðan.
Bóndi kom nú inn og þau settust öll við hreint borð og borðuðu lireinan
mat úr hreinum ílátum, en þegar þau opnuðu munninn og litu hvert upp
í annað, kom það í ljós, að tennurnar voru ekki eins lireinar og annað í
húsinu.
„Fyrst við erum orðin að hvítum mönnum,“ sagði húsfreyja, „þá finnst
mér, að við ættum að hafa hvítar tennur.“
„Já,“ sagði bóndi. „Það er ósamboðið okkur, sem sköpuð erum í Guðs
mynd, að dragast með rotnaðar matarleifar milli tannanna."
Jón var nú sendur í búð að kaupa þrjá tannbursta og tannkrem, og eftir
þetta burstuðu þau tennurnar á eftir hverri máltíð.
Þegar þau komu út úr húsinu og sáu allan óþverrann úti í húsagarðinum,
urðu þau alveg forviða. Þau litu hvert á annað og töluðu um, að þetta
styngi illa í stúf við hreina húsið.
„Það er eins og sorphænsni eigi hér heima,“ sagði konan. „Safnaðu bréf-
unum, Jón litli. Ég ætla að sækja sópinn.“
Bóndinn smíðaði nú sorpkassa með vel felldu loki og málaði hann græn-
an. Öllu ónýtu drasli var safnað í hrúgu í miðjum garðinum og kveikt í því.
Það var bál sem um munaði.
Nágrannarnir komu þjótandi og héldu að húsið væri að brenna. En þegar
það sá, hvað allt var orðið hreint, fólkið, garðurinn og húsið, þá skamm-
aðist það sín og hljóp heim og þvoði sér og hreinsaði heimilin, þangað til
allt fólkið, Öll húsin og allt þorpið var orðið hreint og fágað.
„Þetta leiddi nú af því, að hann Jón minn var þrifinn í skólanum,“
sagði litla konan í litla húsinu.
S. A.
Taskan.
♦
Það kemur oft fyrir, a'ð stúlkur
týni handtöskum sínum. Nú hef-
ur einn brezkur tízkufrömuður
fundið upp á því að gera hatta
að geymslum fyrir snyrtidót og
fleira, sem stúlkur geyma i
sínum ómissandi töskum, en þá
er bara spurningin: Geta þær
þá ekki líka átt það til að
gleyma hattinum sínum?
♦
16