Æskan - 01.02.1978, Blaðsíða 24

'C jné, -
jJr JÉi * jÉS ; áé .ít %,á?
’ íVí/
If f f
i inu sinni var maður, sem var svo grimmur, að hann vildi ekki gefa
spörvunum brauömola.
Spörvarnir voru mjög argir. Hitt fólkið í öllum húsunum við götuna gaf
spörvunum alltaf brauðmola í frosti, en þessi grimmi maður gerði það aldrei-
í einu trénu í garöi vonda mannsins bjuggu sextíu og fjórir spörvar, sem
allir vildu fá braut að éta. Dag nokkurn héldu þeir fund á trjágreinunum til að
ráðgera, hvað væri best að gera.
Spörvarnir áttu einkavin, sem bjó við Hástræti. Hann var skósmiður og
gerði við skó fyrir fólk. Og hann kunni fuglamál. Skósmiðir læra það oft, þ^í
að þeir verða að halda nöglunum milli tannanna meðan þeir smíða sólann á
skóna og þeir læra að blístra milli tannanna þannig, að spörvar skilja þá-
Þessi skósmiður talaði fuglamál mjög vel, og honum þótti mjög vænt um
spörva. Einn þeirra flaug því að hitta hann og sagði honum frá, að þeif
fengju enga brauðmola.
,,Það var slæmt,“ sagði skósmiðurinn. ,,Það gengur ekki.“ Hann hugsaði
og hann hugsaði og loks sagði hann: „Mér datt dálítið í hug. Komdu og
talaðu við mig eftir viku og taktu alla vini þína með þér.“
„Allt í lagi," sagði spörinn og flaug á braut.
Viku seinna kom hann fljúgandi með alla hina spörvana með sér. Þeir
flugu inn um gluggann á vinnustofu skósmiðsins og settust á borðið. Skó-
smiðurinn gekk að skáp og opnaði hann.
„Sjáið þið, hvað ég hef handa ykkur," sagði hann. Þeir litu inn í skápinn
og á einni hillunni voru sextíu og fjögur pör af agnarlitlum skóm — mátu-
legum handa spörvum.
„Farið nú í þá," sagði skósmiöurinn.
Spörvarnir voru lengi að því, enda varð skósmiðurinn að reima alla skóna
fyrir þá. Spörvar kunna nefnilega ekki að binda hnút.
Þegar allir voru komnir í skóna sagði skósmiðurinn: „Nú skuluð þið fljúga
á brott og hoppa á þakinu hjá manninum, sem vill ekki gefa yxkur mola."
Þeir flugu á brott og hoppuðu á þakinu. Mikið höfðu þeir hátt! Loks þoldi
maðurinn þetta ekki lengur og hann fór út í garð.
„Viljið þið hafa lægra?" sagði hann. „Hættið að hoppa á þakinu mínu i
SKÓNUM!"
„Við gerum það, ef þú gefur okkur brauðmola," sögðu spörvarnir.
„Þá það,“ sagði maðurinn, og hann fór inn að sækja indæla brauðmolatil
að strá á hjarnið. Eftir þetta gerði hann það daglega.
k
/Á
X
V/J
n

00