Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1920, Blaðsíða 52
32
ÓLAFUR S. THORGEIRSSON
vorir unniS lausnarsigur og leyst heimsmenninguna
úr ánauS. ”
Vinir Clemenceaus eru óþreytandi aS lofa hann.
Þeir segja. aS aldrei hafi nokkur frakkneskur maSur
elskaS ættjörS sína eins mikiS og Clemenceau síSan
Richelieu kardínáli, hinn mikli frakkneski stjórnmála-
maSur seytjándu aldarinnar, dó. En mörgum þykir
hann illviginn og óvæginn viS mótstöSumenn sína.
Þó mun enginn efast um föSurlandsást hans. Ame-
ríkumaSúr einn, sem um hann hefir ritað, lýsir hon-
um þannig : ,,Þegar Clemenceau var tuttugu og fimm
ára gamall, var útlit hans eins og fimtugs manns.
Hann er nú hálf áttræSur, og manni dettur í hug, aS
hiS nauSsköllótta höfuS hans og magra andlitiS sé ný-
risiS upp úr dauSs manns gröf. Kuldalega glottiS,
sem leikur um varir hans, ber vott um kaldhæSnis-
lega lífsskoSun og algert fráhvarf frá öllum æsku-
draumum.
„En sé Frakkland nefnt á nafn, breytist svipur
hans alt í einu ; þá er sem eldur brenni úr hinum
svörtu augum hans og andlit hans Ijómi af hinni
sterkustu föSurlandsást, sem brýst fram í orSum líkt
og þessum: ‘‘Ekkert land og engir menn; engin
jarSnesk gæSi og engin dýrS himnanna gætu máS úr
hjarta mínu ástina til föSurlands míns. Eg var
snemma hrifinn af yndisleik þess og er þaS enn. ÞaS
er vórt eigiS land; hér sofa feóur vorir í friSi, og hér
munum viS sofa, þegar dagsverki yoru er lokiS“.
Sem forsætisráSherra átti Clemenceau mikilli
mótspyrnu aS mæta, og var hann sjálfur orsök í henni