Kirkjuritið - 01.10.1935, Blaðsíða 12

340
Friðrik J. Rafnar:
KirkjuritiÖ.
valdið og áhrifin yfir sálum barnanna þeirra. Nú er
mentunin sótt út fyrir heimilin, og fjöldi foreldra, sem
ekkert fylg'ist með námi harna sinna. Nú er útvarpið og
kvikmyndir í kanpstöðnnum sterkt afl, sem dregnr lniga
nngdómsins til sín, og er vissulega hvort á sínu sviði
ómetánlegt menningartæki, ef rétt er notað. En hvernig
er það notað? Ég liefi gerl mér nokkurt far um að kynn-
ast því.
Margir uppeldisfræðingar telja kvikmyndina eitt af
lielzlu menningarmeðulum þeirrar kynslóðar, senr nú
lifir og er að alast upp. En þvi miður verður það ekki
sagt, að það sé skilyrðislaust og vafalaust, eins og reynsl-
an er orðin liér. Fjöldi harna sækir myndirnar og er
lileypt þangað gagnrýnilaust og fylgdarlaust af hálfu
foreldranna, og þó að ekki verði sagt, að myndir þær,
sem leyfðar eru börnum, séu beinlínis siðspillandi eða
hættulegar til illrar eftirbreytni, þá eru þó margar þeirra
þannig, að — vægast talað — liafa börn ekkert gott af að
sjá þær. Og sérstaklega vil ég vita það hugsunarleysi for-
eldra, að hleypa börnum sínum kvöld eftir kvöld i kvik-
myndahús, án þess að nokkur nákominn fylgi þeim.
Gatan og kvöldlífið i bæjunum er alt annað en liolt
fyrir eftirlitslaus börn innan fermingaraldurs.
Um útvarpið má i flestum efnum segja liið sama.
Rétt notað er það eitt hið mesta menningartæki og
heimilisgleðigjafi, sem mannkynið liefir átt kost á. En
hvernig er það notað, og lil hvaða áhrifa á hörnin á
heimiliunum? Við skulum aðeins líta á eitl atriði. Á
hverjum helgidegi er útvarpað guðsþjónustu frá Reykja-
vík. Margir afsaka það, að þeir sæki nú ekki kirkju
sína, af því að þeir Iilýði á útvarpsmessur. Um það .er
ekkert að segja, nema gott eitt, og væri vonandi, að
sem flestir notfærðu sér útvarpsmessurnar sem bezt, án
þess þó að afrækja að öllu heimakirkjur sínar. En
hvað ætli að þau séu mörg heimilin hér í bænum, sem
hlýða á útvarpsmessur, eins og verið væri við guðsþjón-