Eimreiðin - 01.10.1953, Qupperneq 46

282
HÚN AMMA MÍN
eimreiðin
ekki, því að þar er sagan öðruvísi sögð. En í „Ættum“ er
hún eigi að síður, eins og ég gat um í Eimreið 1950, þ. e. a. s.
í þeim ættum Austfirðinga, sem ýmsir þeirra fengu hjá séra
Einari í bréfum frá honum, er spurt var um ættir, en nokkur
handrit hans um þau efni munu til á Austfjörðum, eða hafa
verið til skamms tíma.
Skal nú ekki út í ættartölur lengra farið, en vera má,
að amma mín hafi eitthvað átt það að sækja til Ingibjargar
í Húsavík, hve fróð hún var og áhugasöm um sagnir og munn-
mæli, framsýn og draumspök. Hún varð ung ekkja, en eftii’
fráfall afa míns bjó hún áfram á Þórarinsstöðum í Seyðis-
firði með börnum sinum. Hélzt svo, unz faðir minn giftist
og tók til ábúðar nokkurn hluta jarðarinnar. Amma mín
lézt 13. ágúst 1915.
Svo er um flesta, að fyrstu endurminningar þeirra eru
tengdar foreldrum — og ömmum, og svo er um mig einnig-
Ég minnist lítillar baðstofu í Efribæ ömmu, en þangað varð
mér tíðgengið á fyrstu árum ævinnar, eftir að ég komst á
skrið, og jafnan síðan. Tvíbýli var á Þórarinsstöðum, og úr
Neðribæ var stutt upp hól eða brekku að halda fyrir hornið
á Efribæ og inn um dyrnar þar, sem sneru í suður og til
fjalls. Mun þessi leið hafa verið mín fyrsta vegferð utan-
húss í lífinu og varð mér jafnan tíðförul. Þegar inn úr dyr-
um kom, tók við gangur framhjá stofu og búri, að baðstofu-
dyrum ömmu. Þar inni er mér minnisstæðust klukka ein á
vegg, tvö rúm naglföst við norðurvegg og eitt við vestur-
vegg. I því rúmi svaf amma. Eldstó var við austurvegg, en
borð og tveir stólar við glugga á suðurvegg, og sat þar amma
oft í öðrum stólnum, er hún sagði mér sögur, lét mig stauta
eða þegar ég las fyrir hana síðar, er ég var orðinn læs, en það
var eitt mitt mesta uppáhaldsverk, og gat ég setið þannig
dögum saman frá morgni til kvölds og lesið upphátt, en
amma skýrði og leiðrétti, ef erfið reyndust orðin eða rangt
var lesið. Urðu þessir lestrartímar mínar mestu unaðsstundiE
og munu bækur þær, er til voru á báðum bæjunum, brátt
hafa verið kannaðar og lesnar, sumar oftar en einu sinni-
Varð þá að fara á aðra bæi til fanga, og man ég sérstak-
lega eftir því, að amma fékk að láni „Þúsund og eina nótt“