Eimreiðin - 01.10.1953, Qupperneq 56

292
KALÍGÚLA OG MUSTERIÐ 1 JERÚSALEM
eimreiðin
IV.
Þegar málum var svo komið, sem nú hefur sagt verið, fóru þeir
Aristóbúlus, bróðir Agrippu konungs, Helíkas hinn mikli og fleira
stórmenni af ætt þessari, til Petróníusar, og lögðu fast að honum
að aðhafast ekkert í máli þessu, þar sem augljóst væri að lýður-
inn væri óhagganlegur og myndi grípa til örþrifaráða. Báðu þeir
hann að rita Kajusi, að Gyðingar mættu ekki með nokkru móti
heyra þessa líkneskju nefnda og að þeir héldu fast við þá ákvörð-
un að veita henni ekki viðtöku, að þeir væru hættir að plægja
akrana og sá, að þeir vildu ekki hefja ófrið gegn honum, af þvi
að þeir hefðu engan afla til þess, en ætluðu sér að ganga beint
út í opinn dauðann heldur en horfa á lögmálið fótum troðið, svo
og að þar sem ekki væri sáð í akra, hlytu rán og gripdeildir að
hefjast, en skattar greiddust engir. Mætti þá svo fara, að Kajus
snerist til mildi og hætti við að láta reiði sína bitna á þeim og
gereyða þjóðina. — Með þessum orðum sárbændu þeir Petróníus,
Aristóbúlus og þeir, sem með honum voru.
Petróníus hlýddi á hinn ákafa málflutning Aristóbúlusar og
þeirra, sem með honum voru, sá hve mikið var til í því, sem þeir
sögðu og með hve mikilli alvörugefni þeir báru bænir sínar fram-
Hann vissi, hve óbilandi andstaða Gyðinganna var og fann, hve
andstyggilegt það var, að vera svo mikill þræll hins brjálaða keis-
ara, að láta hafa sig til þess að drepa margar tugþúsundir manna
fyrir það eitt, að þeir voru ósveigjanlega trúir guði sínum, en eiga
vísa refsingu síðar fyrir slíkt athæfi. Að öllu þessu athuguðu réð
Petróníus af að senda til Kajusar og skýra honum frá því, hve
þungbær honum væri reiði keisarans fyrir það að hafa ekki þegar
framkvæmt vilja hans samkvæmt bréfinu. En feginn yrði hann,
ef keisari vildi hætta við þessa ákvörðun. Ef ekkert undanfæri
væri að framkvæma þessa vitfirringslegu ákvörðun, gæti hann
hafið ófrið gegn Gyðingum. Og ef keisari sneri reiði sinni a
hann fyrir þennan drátt og fyrir tregðu að framkvæma skipun
bréfsins, þá væri það ekki nema drengskaparbragð að láta jafnvel
líf sitt fyrir slíkan f jölda manna. — Hann ákvað því að hlusta frek-
ar á bænir Gyðinga í þessu máli.
V.
Stefndi hann nú Gyðingunum saman í Tíberías, og komu þangað
margar tugþúsundir. Herliði sínu öllu fylkti hann gegnt þeim-
Hann lét ekkert uppskátt um sína eigin skoðun á málinu, en lýstl
skipun keisarans og sagði þeim, að reiði hans myndi koma þeim