Iðunn - 01.06.1886, Side 82

376
Paul de Saint-Victor:
að borða sauðakjöt. »J>að er alveg rjett af þeim«,
svaraði keisarinn, »því það er ekki mikils virði«.
Síðan rak hann upp skellihlátur yfir þess-
ari framúrskarandi fyndni. því næst tók hann
að æða um herbergin, og æpti: »Nú, nú, á liverju
byggið þið þá rjett ykkar til þess að búa í Alex-
andríu?«
Gyðingarnir tóku nú að verja mál sitt. Bn
keisaranum Iiefir vafalaust fundizt ástæður þeirra
allt af góðar, því hann sneri við þeim bakinu.
Hann gekk inn í afarstóran sal, og þeir á hæla
honum. Hatm ráfaði nokkrum sinnum hringinn í
kring í salnum, og skipaði að loka gluggatóptun-
um með gagnsæju Maríugleri. Allt í einu hljóðnaði
liann, gekk til Gyðinganna og spurði þá í rólegum
tón »Hvað var það, sem þið sögðuð við mig?«
Gyðingarnir skýrðu nú í annað sinn frá málinu, og
lýstu því út í æsar fyrir honum. Hann liljóp frá
þeim í annað sinn inn í annan sal, og skipaði að
hengja þar upp gamlar pentmyndir. það var tígris-
dýr, sem ljek sjer að bráð sinui eins og köttur að
mús.
Gyðingar þóttust nú skilja af því, hve hann gerði
smánarlega gabb að þeim og dró þá á tálar, að
hann mundi ætla þeim dauða. »Augistin stje upp
frá hjörtum vorum«, — segir Fíló, — »upp til hins
sanna guðs, til þess að grátbæna hann um að
mýkja reiði falsguðsins«. j?að vai' orð og að sönnu
að keisarinn blíðkaðist aptur og mælti til þeirra:
»Snáfið þið í burt; þegar öllu er á botninn hvolft,
þá er það fremur af fávizku en af mannvonzku,
að þið viljið ekki trúa því, að jeg sje guð«.