Ægir - 01.05.1953, Qupperneq 14

124
i
Æ G I R
Við að hifa mikla þyngd í einu, getur
fiskurinn marizt og holdið orðið blóð-
hlaupið, þegar hann pressast af þung-
anum út á milli möskvanna i poka-
netinu.
2. Þá er talið, að undir mörgum kring-
umstæðum sé fiskurinn ekki blóðgað-
ur nægilega fljótt.
3. Einnig er talið, að stundum sé ekki
nógu góð regla á þvi að byrja að hausa
og fletja þann fisk, sem fyrst var blóðg-
aður, heldur sé tekið af handahófi, og
þá stundum fiskur, sem er svo nýbúið
að blóðga, að honum er ekki fyllilega
blætt út.
4. Þvottur fisksins, áður en hann fer í
saltið, er eitt höfuðatriðið við saltfisk-
framleiðsluna. Þetta ætti að vera hægt
að framkvæma vel um borð í togur-
um, því nóg er vatnið og fiskurinn nýr,
þegar hann er þveginn.
5. Það er mjög mikilsvert, að fiskurinn
sé saltaður jafnóðum og hann kemur
niður í lestina. Á þessu hefur verið
misbrestur víða, eftir því sem mér hef-
ur verið sagt. Ef fiskurinn liggur sam-
an, þótt ekki sé nema stutta stund,
eftir að hann hefur verið þveginn nið-
ur í lestina, þá gulnar fisksárið, þar
sem það liggur að roði á næsta fiski.
Slíkur fiskur verður alltaf útlitsljótur
(blæljótur). Það er því eitt höfuðat-
riðið, að söltunin hafi alltaf undan,
þannig, að ekki safnist fyrir ósaltaður
fiskur í lestinni.
6. Það er áríðandi að fiskurinn fái nóg
salt i fyrstu söltun og geti legið í henni
a. m. k. 4—6 daga.
Mér hefur verið sagt, að stundum
hafi átt sér stað, að fiskurinn hafi ver-
ið rifinn upp úr fyrstu söltun eftir 2
daga og eitt tilfelli hef ég frétt um, þar
sem fiskurinn var rifinn upp úr fyrstu
söltun eftir 12 klukkustundir!
7. Meðferð á saltfiskinum við löndun úr
togurum er oft á þann veg, að hún
spillir mikið gæðum hans. Á ég þar
einkum við, hve oft þarf að kasta sama
fiskinum, heilum bílhlössum sturtað á
gólfið, fiskurinn í bílhlössunum allur
hálffastur saman, svo að hann rifnar
frá þunnildum við minnsta átak o. s.
frv.
Mikið mætti bæta meðferð við löndun
fisksins, t. d. með því að hver togarastöð
ætti kerrur, sem gengju niður í lestina,
fiskinum raðað þar i, síðan væru kerrurnar
hifðar á bílana, en kerrunum ekið af bíl-
unum að fiskstöflunum, þegar í fiskhúsið
kemur. Auk þess, sem þetta bætti mikið
meðferð fisksins, mundi þetta spara mikla
vinnu.
Þar sem fiskhúsin eru slutt frá bryggj-
um, væru færibönd athugandi.
Þetta eru aðeins örfá atriði, sem vert er
að hugsa um. Ég hef ekki enn þá minnst
á sjálfa aðgerðina, t. d. hausun og flatn-
ingu fisksins.
Mér finnst hausun og flatning hafa batn-
að mikið, t. d. frá því í fyrra, en aðalgall-
inn á aðgerðinni sjálfri er, hvað mikið
hangir við fiskinn af lifrarbroddum og
garnaspottum, einkanlega hefur þetta borið
við á Grænlandsfiski og víða til stórskaða.
Togararnir okkar eru orðnir miklu af-
kastameiri og stærri en þeir voru áður, eins
konar fljótandi verksmiðjur. Á svona skip-
um eru allir störfum hlaðnir, bæði undir-
og yfirmenn. Væri ekki athugandi fyrir
togaraeigendur og skipstjóra að hafa um
borð í hverju skipi, gamlan, þrautreyndan
saltfiskverkunarmann til þess að líta eftir
og leiðbeina við framleiðsluna. Þótt þessi
maður gerði ekkert annað, gæti starf hans
margfaldlega borgað sig. Þótt allir yfirmenn
skipsins hafi fullkomið vit á framleiðslunni
og hvernig hún verði bezt af hendi leyst,
þá verður eftirlit þeirra oft ígripavinna
vegna annarra starfa.
Vigtun á óverkuðum saltfiski, undirvigt
í flutningi o. fl.
Vigtun á óverkuðum saltfiski til útflutn-
ings hefur alltaf verið hálfgert vandræða-
mál fyrir alla aðila, fiskeigendur, fiskmat-