Hlín - 01.01.1919, Síða 22

22
Hlin
gresi á ekki að sjást, og gott er að losa moldina kring-
um plönturnar við og við. Þegar vökvað er með áburð-
arvatni, má ekki ausa því yfir plöntuna, heldur búa til
rás ofan við og vökva þar í.
Þegar rabarbara er fjölgað með fræum, er því sáð
snemma í maí í vermireit, og plantað út kringum 20.
júní. Best er að velja hlýjan stað í góðu skjóli, þar sem
jarðvegur er kraftmikill og myldinn. Plönturnar eru
svo settar í raðir með 30—40 cm. millibili til allra hliða,
vökvaðar vel um leið og plantað er og annan hvorn
dag franran af sumri, ef þurkatíð er. Gott er og að vökva
beðið með áburðarvatni við og við, ef framförin sýnist
iiæg. Að haustinu er svo þakið yfir plönturnar með moði,
afraki, mosa eða einhverjum ljettum áburði til varnar
gegn írostinu.
Það fer eftir framför og {rroska plantnanna, hve lengi
þær þurfa að standa í þessu græðibeði. Ef vel gengur,
geta þær orðið færar til útplöntunar á sinn varanlega
sama stað eftir 2 ár, en oftast munu þó 3 ár þurfa til og
sjaldnast fást jafngóðar plöntur upp af fræi eins og við
skiftingu. Þegar búið er að planta út, er aðferðin hin
sama og fyr er frá sagt.
Oft kemur það fyrir framan af sumri, að rabarbari "
blómstrar, sjerstaklega þar sem hann er alinn upp af
fræjurn. Blómleggina eða njólana verður að skera burt
jafnótt og þeir koma í ljós, annars draga þeir mikinn
kraft úr plöntunni og hún trjenar. Það er ekki gott að
segja, af hverju það stafar, að' einni plöntu er hættara
við að blómstra en annari, en oft virðist blómgunin nrest,
ef kuldakast kemur, þegar plantan er nýtekin að vaxa.
Plantan hættir þá að vaxa um tírna, og nokkru seinna
koma blómin í ljós. Þetta virðist konra vel heim við það,
að sumar pottaplöntur eru látnar svelta, lil þess að þær
fáist til að blómstra.
Sem kunnugt er, eru það blaðstiklar rabarbarans, sem
notaðir eru til matar. Þegar þeir erti teknir af, verður