Hlín - 01.01.1919, Side 54

54
Hlin
fataviðgerða; þykir hagsýnum húsmæðrum hentugra, að
raða því þannig niður. En hvenær er barnadagurinn? All-
ir dagar auðvitað. En iivaða tímar dagsins eru helgaðir
börnunum?
Sex tímar telja menn að fari í matinn; setjurn svo, að
tveir tímar á dag fari til jainaðar í vikuþvott og línsljett-
ingu, tveir tímar til ræstingar og tveir tírnar til sauma.
Þegar þessunr tóli: vinnutímum er lokið, livaða tími er þá
eftir til að sinna börnunum?
Heimilið er orðið til vegna barnanna. Hvernig getur
uppeidið verið í lagi, þegar móðirin þarf að sinna svona
margskonar vinnubrögðum? Ekki skal á það minst hvern-
ig liún eigi að geta þroskað sinn eigin anda. Hvernig á
henni að geta dottið í hug, að luin hafi skyldur gagnvart
sjálfri sjer og þjóðfjelaginu, þegar hún hefur svona mörg-
um heimilisskyldum að gegna?
Ekki er betra ástandið, þar sem konan liefur þjóna á
hverjum lingri. I>að er reyndar mikill minni hluti kven-
fólksins, sem er svo vel settur, en á þeim minni hluta
ber mest í heiminum. Þar verður konan að sníkjudýri,
sem lifir á manninum, stundum all-kröfuhörð, svo hann
má ha'fa sig allan við að uppfylla jrer kröfur.
Vinnukonustjettin, sem á þessum heimilum vinnur, er
óæfð og óhæf til J>ess starfs, sem hún tekur að sjer. Vinnu-
konur eru vanalega fátækar stúlkur, sem vinna jrannig
fyrir sjer, af því þær kunna ekkert annað. Afleiðingin
verður ennþá meiri handaskol og fum, en [rar sem konan
vinnur sjálf. Konurnar kenna og kenna nýjum og nýj-
um stúlkum, sem auðvitað gifta sig eða taka eitthvað betra
sem býðst undir eins og þær geta.
Skólar eiga að bæta úr þessu nú í seinni tíð, en til Jæss
að fá stúlkur t i 1 að ganga á jressa skóla, yrði að borga
þeim fyrir að vera á þeim, — Jn í enginn fer að kosta
sig til að læra það, sem hann getur fengið kaup fyrir að
læra.
Þetta tvent, matartilbúningur og barnauppeldi, er Jrað,