Hlín - 01.01.1919, Síða 66

Hlín - 01.01.1919, Síða 66
G6 Hlin eina orðið, sem hugsanlegt væri að útbreiða og nota sem ávarpstitil alh'a íslenskra kvenna. Það myndi fljqtt komast í venju, að skrifa fermdar, fullorðnar stúlkur ,,frú“ og ávarpa þær þannig þegar þess þarf. Orðið „herra“ er ekki óveglegra, og er þó hver unglingspiltur skrifaður þannig, jafnvel innan fermingar. Sem dæmi þess, hve ljetta leið orðið „frú“ rnyndi eiga inn í daglega rnálið, má nefna það, að ýmsir ræðumenn byrja tölur sínar þannig: „Herrar mínir og frúr!“ og jeg hef aldrei lieyrt þess getið, að nokkurri ógiftri konu hafi fundist hún af- skift með því ávarpi. Þetta atriði hefur verið tekið til umræðu á fundi „Bandalags kvenna“ í Reykjavík, og nú síðastliðið vor á sambandsfundi norðlenskra kvenna á Húsavík. Það er rjetta leiðin, að hugsa málið fyrst og ræða, — og franr- kvæma síðan, er ráðlegt þykir. Við konur getum lögieitt „frú“ sem almennan ávarpstitil kvenna, án þess að kveðja þing og stjórn til hjálpar. Við byrjum á því, giftar sem ógiftar, kaupstaða- og sveitakonur, að ávarpa og skrifa hvor aðra þannig, óhikað og feimnislaust. Það mun ekki standa á karlmönnunum að hlíta þeinr sið. Og áður en .varir er venjan orðin alnrenn. Mönnum finst þá „frú“ ekki meir óviðeigandi en orðið „herra“ er nú, þó það væri einu sinni aðeins ávarpstitill biskupa og annara stórmenna. Þá munu menn, að vonum, hlæja hjartanlega að öllum mörgu titlunum, sem aðgreindu konurnar fyr meir. Ingibjörg Benediktsdóttir.

x

Hlín

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Hlín
https://timarit.is/publication/610

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.