Morgunn - 01.06.1937, Síða 99

MORGUNN
93
þekking á því, sem er að gerast, mundi neita því, að til
eru menn, sem stundum látast vera miðlar og að hæfileik-
ar þeirra og fyrirbrigði eru mjög vafasams eðlis.
í sumum — ef til vill ætti eg að segja í mörgum —
hinna stærri flokka, er halda fundi sem spíritistasöfnuðir
og halda stöðugt uppi „skeytaflutningi“, er nokkur yfir-
borðsblær á kenningunni, skeytin hversdagsleg og tölu-
verð trúgirni blönduð saman við alla athöfnina; eftir því,
sem eg lít á, er þetta mjög ákveðinn tálmi þess, að menn
fái traust á þessu og vinnur gegn framförum málsins.1)
Það, sem eg hefi séð af þessu starfi, mundi yfirleitt ekki
hjálpa til þess að sannfæra neinn um veruleik sambands-
ins, og eg get ekki annað en furðað mig á því, að þessu
skuli vera haldið uppi og haldið áfram ár eftir ár. I þess-
um rannsóknum, eins og í öllum viðfangsefnum mann-
anna, þarf að nota dómgreind og skýrleiksgáfu — fara
eftir hinni viturlegu áminning postulans: „Reynið alla
hluti; haldið því föstu, sem gott er“.
Þegar eg kem nú nákvæmar að þeim áhrifum, sem
sálrænar rannsóknir hafa haft á hugsanalíf mitt, get eg
sagt það í fyrsta lagi, að eftir að eg hefi vandlega íhug-
að þau hugsanasvið, sem opnast hafa fyrir mér, þá kemst
eg að þeirri ályktun, að sá skilningur, sem menn hafa al-
ment hallast að og nefndur er „spíritistiskur“, sé heim-
spekilega fullnægjandi. Með því á eg alls ekki við það, að
öllum spurningum mannanna sé þar með svarað; því að
þegar ný tilverusvið opnast fyrir íhugun mannanna, þá
koma að sjálfsögðu nýjar spurningar, og margar hinna
gömlu verða fyrir oss, sem enn er ósvarað.
Eg á við það, að þau skilyrði, sem sagt er að ríki í
framhaldslífinu, virðast mér vera á fullnægjandi hátt í
1) Þessi lýsing á viS það, sem eg sá 1925 í Winnipeg af þessu
tsei, þó að þar væri líka að minsta kosti einn stórmerkur miðill ensk-
ur. Alt öðru máli er að gegna um samkomur hinna stóru félaga í
London og auðvitað víðar. E. H. K.