Morgunn - 01.06.1937, Qupperneq 130

124
MORGUNN
Ritstjóra Morguns hefir þótt réttast að
Hæstaréttar- birta í þessu hefti ritsins hæstaréttar-
dómurinn i dóminn í lækningamálinu. Hann er svo
lækninga- afar mikilvægur fyrir þann málstað, er
málinu. Morgunn heldur fram. Samkvæmt þess-
um dómi er það vítalaust, engin lög með
því brotin, að stunda sálrænar lækningar með þeim
hætti, sem þau frú Guðrún Guðmundsdóttir og Sessilíus
Sæmundsson hafa gert það. Að hinu leytinu gefur dóm-
urinn tilefni til þess að brýna það sem vandlegast l'yrir
öllum þeim, sem sálrænar lækningar stunda, að fara sem
gætilegast. Ekki getur komið til nokkurra mála að aftra
sjúklingum frá því að leita viðurkendra lækna, og því
síður að taka fram fyrir hendur læknanna um meðferð
þeirra á sjúklingum. Mál þeirra Skerjafjarðar-hjónanna
sýnir það líka, að mjög er viðsjárvert að leggja út í sál-
ræna lækningastarfsemi, án nokkurrar þekkingar á sál-
arrannsóknamálinu. Sú þekking kemur mönnum meðal
annars í skilning um það, með hve mikilli varúð ber að
taka gildar staðhæfingar, sem telja sig komnar frá fram-
liðnum mönnum. Reynslan er svo margföld fyrir því, að
þar getur margt slæðst með, einkum hjá óþjálfuðum
miðlum, sem er alls ekki frá öðrum heimi komið. Enginn,
sem kunnugur er sálarrannsóknamálinu, mundi um-
svifalaust taka þá kröfu gilda, sem komna frá valinkunn-
um framliðnum lækni, að sjúklingum megi ekki sinna
nema fyrir ákveðna borgun. Það mun óhætt að fullyrða,
að í öllum rannsóknunum um allan heim hafi slík krafa
aldrei komið fram. Oss kemur ekki annað til hugar, en
að það hafi verið rétt af hæstarétti að sýkna hjónin af
þeirri ákæru, „að þau hafi haft í frammi vísvitandi
blekkingar í því skyni að hafa fje af mönnum“. En það
er eðlilegt, að þessi trúgirni og vanþekking veki hjá
miður góðgjörnum mönnum illan grun. Og sérstök á-
stæða virðist oss til að brýna það fyrir öllum sálrænum
lækninga-mönnum, sem stöðugt er haldið fram frá öðr-