Morgunn - 01.06.1940, Blaðsíða 112
106
M O R G U N N
Gamla konan, sem fylgdist með
ættingjum sínum.
Morgunn hefir hvað eftir annað óskað eftir að fá til
birtingar áreiðanlegar reimleikasögur, vottfestar ef
mögulegt væri. Oss er kunnugt, að víða um landið ger-
ast reimleikafyrirbrigði, sem æskilegt væri að fá birt,
en eigi að síður er tregða manna til að birta almenningi
slíkar frásagnir stundum skiljanleg. í okkar litla þjóð-
félgi, þar sem hver þekkir annan, hafa menn rírari á-
stæðu enn meðal stórþjóðanna til að óttast nærgöngular
og óþægilegar spurningar kunningja og nágranna, ef
þeir birta opinberlega frásagnir af dulrænni reynslu
sinni.
En hjá þeim óþægindum er að mestu hægt að komast.
Ef þess er óskað að Morgunn birti slíkar frásagnir undir
dulnöfnum, eða jafnvel nafnlausar, mun hann gera það.
séu frásagnirnar merkilegar; en þá verður að senda rit-
stjóranum öll hin réttu nöfn, sem hann mun halda leynd-
um nema með sérstöku leyfi sendanda.
í öllum löndum heims, sem vér höfum sögur af, ger-
ast reimleikafyrirbrigði, í mörgum myndum. Þau gerð-
ust í fornöld og þau gerast enn í dag.
Sagan, sem hér fer á eftir, er tekin úr hinu stórmerka
riti dr. E. Matthiesens, sem getið var um í síðasta hefti
Morguns (Miðlar, sem mála), og gerðist hún suður í
Núrnberg fyrir fáum árum.
Ungfrú von Huschberg í Núrnberg skril'aði frásög-
una á þessa leið:
„Á meðan faðir minn lá banaleguna var ég einu sinni
sem oftar að koma heim úr verslunarerindum í bænum.
Þegar ég var að ganga yfir torgið, heim að húsi okkar, sá
ég að við gluggann á herbergi einu, sem enginn bjó í, stóð