Jazzblaðið - 01.09.1952, Blaðsíða 14

„Í8LEMZKUR JAZZ
ÁRÍTTRI BRAlir
— segir Ronnie Scott
Eins og lesendum blaðsins er flestum
kunnugt, þá dvaldi enski jazzleikarinn
Ronnie Scott hér á landi í vikutíma um
mánaðarmótin ágúst og september og lék
hér á hljómleikum og dansleikjum á veg-
um Jazzklúbbs íslands.
Ronnie Scott líkaði dvölin hér mjög vel
og segir hann nánar frá því í eftirfarandi
viðtali, sem undirritaður átti við hann
fyrir blaðið síðasta dag hans hér.
— Hvernig líkar þér að vera hér?
— Mjög vel, en satt að segja hafði ég bú-
ist við heldur meiru. Staðirnir til að leika á
eru sárafáir og fámennið er mikið. Það
er eiginlega merkilegt að það skuli vera
jarðvegur fyrir jazzlíf í jafn fámennu
landi og ennþá merkilegra að hægt skuli
vera að hrinda því í framkvæmd að fá
hingað erlenda jazzleikara.
— Hvernig líkar þér við landið sjálft?
— Náttúrufegurðin er stórkostleg. Við fór
um landveg til Akureyrar. Það var
skemmtileg ferð. Fjöllin eru dásamleg, en
vegirnir fyrir neðan allar hellur.
— Og hvar fannst þér skemmtilegast að
leika?
— Ég veit varla, dansleikurinn í Breið-
firðingabúð var skemmtilegur. Reyndar fór
margt af fólkinu út því við lékum víst of
mikinn jazz fyrir það, en sessionin þar var
skemmtilegt. Einnig fannst mér gaman á
fyrstu hljómleikunum í Gamla Bíó. Tríóið
sem lék með mér þá, stóð sig mjög vel.
— Hvað finnst þér um jazzleikarana hér?
— Margir þeirra eru á réttri leið. En
alla virðist skorta reynslu. Þeir fá auðsjá-
anlega ekki nærri nógu mörg tækifæri til
að leika jazz. Og alltaf fá tækifæri til að
leika með erlendum jazzleikurum. Ennfrem-
ur virðist mér sem þeir hafi gert of lítið
af því að hlusta á plötur. Fyrir jazzleik-
ara, sem eru jafn einangraðir og íslenzkir
jazzleikarar þá er ekkert eins gott og að
hlusta mikið á plötur, og mér skilst, að
það sé hægt að fá þær hér.
— Nokkrir sérstakir jazzleikarar, sem
þér finnst skara fram úr?
— Ég fann til dæmis mikinn mun á tríó-
inu sem lék með mér eftir því sem leið á
vikuna. Arni Elfar er efnilegur jazzleikari.
Hann hefur mikla tækni, sem hann notar
vel, en stundum fer hann „í strand" ein-
ungis vegna reynsluleysis. Kristján Magnús-
son virðist aftur á móti öllu öruggari en
hefur minni tækni en Árni, þessvegna er
varla hægt að gera upp á milli þeirra.
Bassaleikararnir eru heldur ekki nógu á-
kveðnir, en spila samt rétt, Jón er mjög
góður. Trommuleikararnir fanns mér einna
sístir. Þá virðist skorta „beat“, og eins og
flestir aðrir, eru þeir ekki nógu ákveðnir.
Það er eins ástatt með trommuleikarana
Guðmund Steingrímsson og Guðmund R.
Einarsson og píanóleikarana Árna og
Kristján. Annar hefur það sem hinn hefur
ekki.
— Nokkrir aðrir, til dœmis sólóistar?
— Ég skyldi nú halda það. Gunnari
Ormslev má ekki gleyma. Hann ber höfuð
og herðar yfir alla hina. Skortir hann
sáralítið uppá að verða jazzleikari, sem
hvenær sem er getur leikið við hliðina á
hinum fremstu í Evrópu án þess að þurfa
að bíða lægri hluta. Það er aðeins sama
sagan með hann og alla hina. Hann skortir
reynslu. Guitarleikarinn Eyþór Þorláksson
er einnig mjög góður, hann á áreiðanlega
eftir að komast langt og einu sinni eða
14 Ja.dUií