Svart á hvítu - 01.10.1978, Qupperneq 20

Svart á hvítu - 01.10.1978, Qupperneq 20
ríkjandi er í sláturhúsinu & menn steinþagna er minnsta hljóð berst úr þeirri átt. Einsog fram hefur komið er hvergi gengt úr vinnusölunum beint inní salinn enda gangurinn í kring til þess ætlaður. í ganginum eru tveir verðir vopnaðir & gæta salsins vandlega & svo þess að enginn óviðkomandi svo mikið sem komist inní ganginn. Gengur annar varðgöngu eftir ganginum hvað eftir annað en hinn stendur varðstöðu við hliðardyrnar þær sem liggja útí hægri álmu & víkur þaðan ekki um hársbreidd enda fyrirmæli sláturhússtjórans einkar skýr & ströng. Þeir skiptast á sinn klukkutímann hvor. Sjálfir hafa þeir aldrei komið inní salinn & og þora naumast að gægjast þangað inn þegar dyr eru opnaðar enda salurinn nánast helgur staður & slíkt brottrekstrarsök. Þar er Rafkindin. Þar verða hrútar & þar veröa hrútlömb. Þar heitir í Kapellunni. Þar vann L. L. var bóndadóttir vestan af fjörðum. Var faðir hennar dugmikill búmaður talinn af mörgum eiga drýgst undir sér samsveitunga enda fyrirhyggjumaður á flestum sviðum stæltur af óblíðri náttúru hinna vestlægu útnesja & átti kyn að rekja til sögufrægra sægarpa & víó & valinkunnra bændahöfðingja. Hann lét allmjög til sín taka í mörgum & margvíslegum efnum enda ráðríkur & fylginn sér en heilræði hans komu flestum hlutum til hins betri vegar & var þetta því fremur virt hon- um til lofs en lasts. Hann beitti sér mjög fyrir hag- nýtri sérhæfingu í héraði sínu & lét fá tækifæri ónotuó til þess að koma því hugðarefni á framfæri & í framkvæmd en var eindreginn & hatrammur andstæðingur almennrar undirstöðumenntunar & var það fleygt um sveitina & haft að gamanmálum þótt ekki væri fótur fyrir að hann hefði kennt börn- um sínum að lesa hagnýta búfræði handa almenn- ingi til sjávar & sveita í stað lestrarkennslubóka í þeirri trú að þannig myndu þau enga bók aðra kunna að lesa. Hann barðist ákaft fyrir vélvæðingu landbúnaðarins á þeim tímum sem atvinnutæki vélknúin urðu einungis greind í hillingum & var öflugur talsmaður nýtízkra starfshátta af flestu tagi en leit með hinni mestu tortryggni á rafmagn sem orku & nýtingu þess. Hann trúði af einlægni & auðmýkt á gildi peninga & sem undirstöðu allra hluta manna fyrstur í sinni sveit að líta bankaseðil réttu auga & innrætti börnum sínum tilbeiðslu- kennda lotningu fyrir peningastofnunum sem þá voru valtari mun í sessi & máttarminni en nú gerist & öllum sem þá höfðu yfir fjármagni að ráöa. Það var sagt að eitt sinn hefði verið að honum komiö þar sem hann stóð & gjóaði augum til skiptis á heimilisritninguna & bankabók sína tautandi fyrir munni sér: heldur þykir mér lítt sé fyrirferð dóm dæmandi & sveiattan. Ekki vilja þó sögumenn láta bera sig fyrir henni & ber að líta á hana sem tilbún- ing alþýðu sér til gamans en er hún þó lýsing rétt á karli. Hann fékkst allmikið við sjóróðra & þótti fengsæll & ekki alllítil upphefð að fá hjá honum pláss enda afkomandi forföður síns hins alþekkta sjósækjanda & þjóðsagnakenndu aflaklóar en af honum gengur enn í munnmælum mörg sagan mannrauna & þrekvirkja einsog þegar kænuna rak til hafs í blánættismyrkri & veður var aö ganga í ofsarok & blindan hríðarbyl að hann afklæddist stakk varþ sér útbyrðis beit í skutinn & synti meó bátinn baksund móti straumi & til lands & þótti frækilega gert en þótt afkomandi hans ekki færöi stoðir undir firnasögur af slíku & þvílíku tagi var hann hraustur & þróttmikill & sótti sjóinn á þótt öðrum þætti sá kosturinn beztur að bíða slota en einnig gekkst hann fyrir bættri veiðitækni & leiddi að því mörg rök að spara mætti vinnu en auka afla með upptekt nýjunga. Hann sóttist ekki eftir met- orðum & leit ekki með lotningu til embættismanna & nefndarforkólfa staðarins það var öðrunær en hann vildi þó hafa áhrif á gang mála & að þeirra gætti svo greina mætti & allir sæu. Hann leitaðist við að draga í búið allt það sem hann ætlaði að til nytsemda mætti verða & gekk tíðast hokinn í herð- um & horfði til jarðar að verða ekki af neinu er leynast kynni nýtanlegt einkum í fjöru. Kistur geymdi hann í smiðju fullar af ýmsum munum & ákaflega sundurleitum sem hann kvað að gagni mega verða sonum þó feðrum ekki nýtist. Börn hans undu ekki hag sínum við búið & fest- ust þar ekki né í héraðinu töldu litla framtíð & fá- breytilega útiá landsbyggðinni & þá því síður á út- kjálka sem senn myndi leggjast í eyði ætluðu jafn- vel draugar flýðu héraðið í hópum svo hrikti í & höfuð undir handlegg & sóttu mjög & leituðu fast í þéttbýlið þar sem væri fjölbreytni auður & upp- bygging. Föður þeirra þótti mjög fyrir flótta undir- kvæma sinna úr sveitinni & sá frammá útdauða & auðn sveitarinnar er hann svo mjög barðist fyrir að efla & auka að möguleikum en tálmaði ekki brottför sona sinna þriggja & einnar dætur enda komin á fullorðinsaldur & var nú L. ein eftir á bænum ung- menna. Hún hafði látið það á sér skiljast að hún myndi hverfa aftur heim strax að lokinni sláturtíð & allavegana væri hennar von heim jafnskjóttog allri arðbærri sýslan á staðnum væri lokið & gerði hún þaó til að friða föður sinn & fá góðan en með sjálfri sér hafði hún endanlega afráðið að halda þá þess í staó til höfuðstaðarins í leit að fé frægð & frama sem fyrirsæta & fráleitar voru þær enganvegin draumaborgirnar þegar hugsað var til þess hvernig ferill hennar hófst hver vegsemd henni hlotnaðist fyrirhafnarlaust einni úr ótölulegum grúa við upþ- haf fyrirvinnu sinnar til fjár hvar var þá hægt að afgreiða: dagdraumar & ekkert annað & láta þar við sitja? Ekkert var ómögulegt stúlku sem hamingjan elti hvert einasta fótmál. Hvernig henni hlotnaðist staðan við Rafkindina var öllum sem einum öld- ungis óræð gáta. Að vísu voru jú einhverjir skyld- leikar með móður hennar & sláturhússtjóranum enda átti gamla konan rætur aó rekja til héraðsins en slíkir skyldleikar þoku umvafðir & lítt rekjanlegir voru varla þungir á metunum þegar um var að ræða sérlega virðingarstöðu sem þessa. L. var einkar lagleg & myndarleg stúlka & vakti athygli hvar sem hún kom fyrir fríðleik vöxt & þokka en allir vissu um afstöðu sláturhússtjórans til veikara kyns- ins & fékk fegurð & yndisþokki engu um ráðið þar sem hann stýrði málum. En hvernig sem á því stóð 18 SVART A HVÍTU
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68

x

Svart á hvítu

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Svart á hvítu
https://timarit.is/publication/821

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.