Birtingur - 01.12.1955, Blaðsíða 37

leikinn á neinum öðrum tíma en hann gerði. Má af þvi
marka, að ýmislegt í viðburðarrás síðustu ára hafi orðið
honum sérstök hvöt til að hefjast handa.
Barnalegt kukl nokkurra ungmeyja úti í skógi og það,
að púrítaninn séra l’arris skuli konia þar að þeim, verður
til að hrinda skriðunni af stað. Og áður en varir vex htin
svo, að enginn cr lengur óhultur, jafnvel ekki gæðakonan
Rehekka Nurse. Það hcfur lengi þótt einkenni á myrkra-
höfðingjanum að vera ekki við cina fjölina felldur. Hann
er allstaðar að finna, og ef menn ekki finna hann á ein-
hverjum stað, er ástæðan aðeins sú, að ekki hefur verið
leitað nógu vel. Fólk cr unnvörpum fangelsað og ákært
fyrir galdra, og þeir sem ckki gcra játningu cru hengdir.
Sannanir eru engar á þetta fólk (og geta heldur ekki
verið) aðrar cn vitnishurður hinna hýsterísku ungmcyja
sem verða ]>vi dýrðlegri og óvéfengjanlegri sein þær koma
fleirum í gálgann.
Leikurinn endar á því, að lióndinn Jón Proetor er leiddur
út til aftöku eftir að hafa tekið játningu sína aftur
Proctor og kona hans eru, skv. því sem scgir í leikskrá,
einti persónurnar í leiknum sem ekki eru sannsögulegar,
enda standa þau sem samnefnari allra þeirra cr fyrir of-
sóknunum verða.
Um sýningu Þjóðlcikhússins á leik þessum er ]jað
skemmst að segja, að hún cr afburða góð, og á leikstjór-
inn þar mikinn hlut að máli. Stjörnuleikur er enginn,
cn samleikur með ágietum og heildaráhrif sýningarinnar
mjög sterk. Nokkrir ungir, lítt þekktir leikarar koma
þarna fram, og virðast þeir allir mjög efnilegir. Eitt við
þessa sýningu scm er óvanalegt hérlendis er stemningin
sem tekizt hefur að skapa á sviðinu, stemning sem er svo
sterk, að hún grfpur allan salinn og maður lifir og hrærist
í andrúmslofti leiksins. Þar sein þessa stemningu vantar
vill oft rísa ósýnilegur veggur milli sviðsins og áhorfenda,
og maður horfir á það sem fram l'er á sviðinu eins og
maður sé að horfa inn um búðarglugga á spankúlerandi
og gestikúlerandi gínur.
En ekkert slíkt verður uin þessa leiksýningu sagt. Hún
mundi sóma sér vel í beztu leikhúsum úti í hinum stóra
heimi.
Þar sem Þjóðleikhúsið hefur nývcrið minnst fimm ára
starfsemi sinnar með útgáfu einskonar afmalisrits væri
ekki úr vegi að nota tækifærið til að minnast lítillega á
þessa starfsemi. Ég held, að ekki vcrði með ncinni sann-
girni annað sagt en það hafi að öllu samanlögðu rækt
hlutverk sitt með prýði. Það er ungt og komið hefur
fyrir að það hefur sýnt meiri dirfsku í efnisvali en maður
á að venjast af hliðstæðum stofnunum. Má í því sambandi
minna á sýningu leikritsins „Lokaðar dyr“. Það hefur
alltaf staðið töluverður styrr um það, og oft hefur verið á
það deilt sem er bæði gott og nauðsynlegt, þótt sumt
af ádeilunni hafi óneilanlcga virzt sprottið af hvötum alls
óskyldum umhyggju fyrir fögrum listum.
G' K.
f----------------------------------------------------
BIRTINGUR
Ritstjórn: Einar Bragi (áb.), Suðurgötu 8, Geir
Kristjánsson, Tjarnargötu 10A, Hörður Ágústsson,
Laugavegi 135, Jón Óskar, Blönduhlíð 4, Thoi
Vilhjálmsson, Karfavogi 40.
* Kemur út fjórum sinnum á ári. Árgangur til áskrif-
cnda kr. 60.00. Lausasöluverð kr. 20.00 heftið.
Efni í ritið sendist einhverjum úr ritncfndinni.
Hörður Ágústsson gerði kápuna — Birgir Eydal
prentaði ritið.
Afgreiðsla: Veghúsastíg 7 — sími 6837.
Myndamót: Litróf h.f.
PrentsmiÖja 1‘jóðviljans h.f.
«.___________________________________________________>
35