Læknablaðið - 15.01.1995, Side 105

LÆKNABLAÐIÐ 1995; 81
89
Greiðsla ferðakostnaðar
sjúklinga — túlkun TR
Læknablaðinu barst afrit af
meðfylgjandi bréfi með ósk um
birtingu. Bréfið var sent for-
manni tryggingaráðs, Trygg-
ingastofnun ríkisins.
„Síðustu mánuði hefur TR
túlkað reglugerð um ferðakostn-
að innanlands þrengra en áður.
í framhaldi af því hefur mun
meira borið á synjunum. Tekur
það bœði til bráðatilfella og til
þjónustu sem sjúklingar þurfa
að sœkja utan héraðs. Mikil óá-
nœgja ríkir hjá skjólstœðingum
okkar vegna þessa.
Þegar um meint bráðatilfelli
er að rœða og senda þarf sjúk-
linga metur lœknir hvert og
hvernig flutningur fer fram. Ef
aðstœður leyfa er áœtlunarflug
notað. Þá þarf sjúklingur sjálfur
að leggja út fyrir fargjaldinu en
um leið að borga dýrasta gjaldið
fyrir innanlandsflug því engir af-
slœttir eru veittir efferð ber svo
bráttað. Sjúkraflug, tildœmistil
Reykjavíkur frá Egilsstöðum,
kostar um 120.000 kr. fyrir TR
en sjúklingur borgar 2.500 kr.
Efdœminu ersnúið við ogsjúk-
lingurferíácetlunarflugi, borgar
hann 16.000 kr. en TR ekki neitt
í þeim tilfellum sem greiðslu er
hafnað.
Ef haldið verður áfram að
túlka reglugerðina á þennan hátt
er sennilegt að útgjöld TR vegna
sjúkraflugs geti aukist. Efþað er
mat lœkna að um bráðatilfelli
eða lífshœttulegan sjúkdóm sé
að rœða er ekki spurt um pen-
inga heldur er hagur sjúklingsins
borinn fyrir brjósti.
Núverandi reglugerð tekur til
tiltekinna sjúkdóma: illkynja
sjúkdóma, nýrnabilunar, alvar-
legra augnsjúkdóma, brýnna
lýtalœkninga, bceklunarlækn-
inga barna, tannréttinga vegna
meiriháttar galla eða alvarlegra
tilefna og annarra sambœrilegra
sjúkdóma. Túlkunin hefur verið
að tilfelli hafa verið lögð að
jöfnu efekki hefur verið hœgt að
sinna því í fjórðungnum.
Nú hefur þessu verið breytt,
alveg er farið eftir þeim sjúk-
dómaflokkum sem tilteknir eru í
reglugerð en klásúlan „annarra
sambœrilegra sjúkdóma“ virðist
hafa verið lögð niður.
Þetta er grófleg mismunun á
rétti fólks til heilbrigðisþjónustu
eftir búsetu. Okkur er spurn
hvort það sé með vitund og vilja
tryggingaráðs.
Það er von okkar að með of-
angreindum rökum verði reglu-
gerð breytt eða horfið til fyrri
túlkunar.
Virðingarfyllst,
Stjórn Læknafélags
Austurlands“
ári áður en grein hennar birtist.
Lesendur góðir. Ég hef þann-
ig í fimm ár algerlega að ástæðu-
lausu talið vegið að starfsheiðri
mínum í ofangreindum skrifum.
Auðvitað er þungu fargi af mér
létt, nú þegar gerðardómendur
hafa með óyggjandi rökum
sannfært mig um hið gagnstæða,
og kann ég þeim hinar bestu
þakkir fyrir. Reyndar fæ ég ekki
betur séð en að um tímamóta-
úrskurð sé að ræða. Hér hefur
hæstvirtur Gerðardómur með
þrjá prófessora í læknisfræði
innanborðs upplýst okkur
lækna um að við getum óátalið
skemmt okkur við að ausa auri
hverjir yfir aðra á opinberum
vettvangi, ef við aðeins gætum
þess að gera það undir rós,
nefna ekki nöfn þeirra sem aus-
ið er yfir og helst að sletta ofur-
litlu yfir okkur sjálf í leiðinni.
Huddinge, 16. nóvember 1994,
Kristinn P. Benediktsson
Höfundur er skurðlæknir við
Huddinge sjúkrahúsið í Sví-
þjóð.