Heimilispósturinn - 11.02.1961, Blaðsíða 3

Löng jarðarför yfir
snilligáfu.
Eg hitti hann á vistlegu hó-
telinu að Snorrabraut 52 eins
°g mér hafði verið vísað á
hann. Þar sat hann í herbergi
sínu í snjóhvitri stífaðri skyrtu,
sparilegur og hreinn yfirlitum
með hrímhvítt mikið hárið eins
°§ gamall Faxi, sem hlaut að
Vera ávallt fagur og glæsilegur
þrátt fyrir löng ill árin að baki.
^annig hlaut hann að birtast
eins og á óperusviðinu — ekki
°ðru vísi. Mér hafði verið visað
a hann — það var engin lygi —
°S það var hressandi að finna,
að þeim bölvaða rakka Bakkusi
hafði ekki tekizt að bíta úr hon-
Urn siðmenningu og rífa burt
Snyrtilegt fas og þokka þessa
§amla Don Júans í grand stíl,
er virtist ennþá enduróma þjóð-
Vlsuna um svaninn, sem eitt sinn
Sv° fagurt söng sumarlanga
tíð. Fór löngum orð af Einari
^jaltested og ljómi stafaði af
nafni hans þrátt fyrir skugga
°g illt árferði, síðan hann „datt
niður fyrir tjaldið í Metropoli-
tan.“
^egar einhver deyr úr þess-
ari familíu Metropolitan, ef
einhver dettur niður fyrir tjald-
þá verður jarðarförin löng,
Sagði Einar Hjaltested, og það
Van eins og Barrymore væri að
funa með atriði úr Amlóða eftir
Shakespeare. Þó hefði sjálfur
Barrymore og hans fáu líkar
tæplega lifað af jafnlengi jafn-
langar jarðarfarir yfir snilli-
gáfu eða eigum við að kalla það
skilnað við guðsgjöf og sérstak-
an náðarhæfileika.
Ég er bara kornungur
maður.
Söngvarinn gamli tók mér
með hlýju handtaki, þar sem
hann var að hressa sig og ylja
sér í vistlegheitunum og njóta
launanna úr Gunnarsholti eins
og sjentilmaður á ferð í borg-
inni.
— Þú ætlar ekki að teikna mig,
segir hann.
Ég kvað nei við, sagðist ekki
vera málarafígúra, gæti verið
kannski eitthvað ennþá verra
og spurði hins vegar: Hvað ertu
gamall ?
— Ég er bara komungur mað-
ur, sagði Einar og varð eins og
silfurrefur.
Þannig byrjaði talið, og nú
var komið með kaffið og vínar-
brauð og þá vantaði lífselixír-
inn... „Drink in the afternoon"
eins og í Manhattan fyrri heims-
styrjaldarárin, þegar hann var
að léttúðast þar eins og play-
Manhattan-eyjan að næturþeli.
— Til að vinna til kærustu,
áttu við, segi ég.
— Ég fór til að vinna fyrir
kærustu. Þegar ég var vestra,
slitnaði upp úr því. Hún var fal-
legasta kona á Islandi.
Og þetta hljómaði eins og
langur tónn úr mansöng eða eins
„Ef einhver dettur niður fyrir tjaldið í Metro
politan, þá verður jarðarförin löng..
Steingrímur Sigurösson ræðir
-------------------------- við Einar Hjaltested, söngvara
HMLTESTEO, TEWOH, OHCH. ACCOMF.
prwsttntwrnr rí t dottíM) mxítnrdt rrr„:d,. V i
** fnntifercáe M s:í ntjr r ,kai Mivc mná-
tagair (nná fomHinl.r.
Oi.f.m Cg -stfsmsvr
*' ! »*y af 5>*«m
HARMONIKA FOR ÐANS
teccrá. »c AfiJtimtt,' fttt Dstt»». Sttlr
Einar Hjaltested
söng inn á plötur
hjá Colmubia árið
1916. Vöktu þær
hrifningu og seld-
ust upp í Evrópu
og Ameríku.
boy, heimsmaðurinn, sem sum-
ir líktu við Camso.
Og þegar vökvinn var kom-
inn saman við kaffið, sagði
Einar:
— Þú mátt skrifa ævisöguna,
en birta máttu hana ekki, fyrr
en ég hef alveg drepizt... Þú
ferð ekkert að segja af mér, þeg-
ar ég var bam og pissaði á mig
eins og allir hafa gert á þeim
aldri.
— Auðvitað ekki, mig langaði
til að vita um dvölina í Ameríku
og það allt. Hvenær fórstu
þangað ?
— Titanic fórst sama árið eða
árið eftir. 1911 eða 1912.
— Hvers vegna fórstu þang-
að?
— Ég fór bæði til að mennta
mig og vinna fyrir kæmstu.
og Einar væri að syngja Dicht-
erliebe með sálinni, þá hann
sagði þetta, og þá skildist manni
það, sem hann sagði fyrst: Ég
er bara kornungur maður.
Söngvarinn Hafóðinn
freistar gæfunnar.
Hann hélt áfram: Ég var 17
ár vestur þar, kom heim 1928.
— Og þú söngst — hvar
söngstu ?
— Ég söng hingað og þang-
að alstaðar í öllum stærstu hús-
um í Bandaríkjunum.
Ég fór að verða forvitinn og
spurði hann, hvort hann hefði
ekki ameríkaníserað nafn sitt
eða tekið söngvaranafn sem títt
er um þá og aðra konstnara.