Dagskrá: tímarit um menningarmál - 01.01.1957, Síða 15

GL. KONA — (í djúpum endurminningum).
Þegar maðurinn minn var jarðaður var
alls staðar lokað — alian daginn — og
það var flaggað í öllum kaupstaðnum.
Ég man að Thomsen hengdi flagg út um
gluggann hjá sér — hann var svo tryggur
og einstakur hann Thomsen.
STEFÁN — Ég er viss um að tengdafaðir
minn hefur líka verið einstakur maður.
GL. KONA — Hann Friðrik — já hann átti
ekki sína líka. Aldrei skipti hann skapi
hvað sem bjátaði á, alltaf brosandi og
ljúfur. Hann var svo mikiil aristókrat —
eiginiega allt of mikill aristókrat til þess
að almenningur gæti áttað sig á honum.
Ég man að Konráð sýsluskrifari sagði
einu sinni við mig: Friðrik apótekari er
of mikill heimsborgari fyrir svona lítinn
kaupstað.
GRETA — (hefur hætt að tala í símann og
hiustar á móðir sína). Æ, góða mamma ...
GL. KONA — (tautar). Jæja — jæja.
(Frammi heyrist brambolt. Ebbi kemur í
ljós. Hann er eitthvað yngri en Greta,
glaðlyndur verzlunarmaður).
EBBI — Er allt vit rckið úr húsinu — dyrn-
ar stóðu opnar fram.
GRETA — Nei Ebbi — strákurinn hefur skil-
ið þær eftir . . .
EBBI — (kyssir móður sína). Sæl og blessuð,
elsku mamma. Hvernig líður þér?
GL. KONA — Sæll og blessaður, væni minn.
EBBI — Og Greta systir — hvað voruð þið
að koma núna fyrst á fætur (hlær við)
alltaf sömu hveitibrauðsdagamir hjá ykk-
ur, ekki satt, mágur sæii? (slær hann
kumpánlega á bakið).
STEFÁN — Jæja — það er bezt að ég
fari þá með fánann (ætlar fram).
EBBI — Nú hvað stendur til?
STEFÁN — Það er jarðarförin hans Valdi-
mars.
EBBI — Æjá — alveg rétt. Hann var nú
aidrei neitt langlífisiegur á svipinn.
GL. KONA — Jæja — ég verð víst að fara
fram að gá að grasaseyðinu mínu (fer).
STEFÁN — Hann dó frá fjórum ungbörn-
um.
EBBI — Deyr fé, deyja frændur — svona er
lífið, gamli minn (klappar St.).
GRETA — En það stendur enginn nær því
en hann Stefán að taka við af honum.
EBBI — Nei auðvitað ekki.
GRETA — Samt er ég alveg viss um að það
verði gengið framhjá honum aftur —
hann er svo framtakslaus — hann held-
ur að það sé hæverska — en það er bara
roluháttur og ekkert annað. Maður á
ekki að láta bjóða sér allt —
STEFÁN — (órór) Jæja — jæja — ég verð
þá víst að hafa mig á stað.
EBBI — Svona hvaða asi er þetta — sjáið
þið til (tekur upp blað). Hvað haldið þið
að þetta sé?
GRETA — Nei — Hvað er það? (St. horfir
áhugalaus til Ebba).
EBBI — Leyfið fyrir lóðinni. Ég frétti af því
í morgun og sótti það strax. (leggur það
á borðið Gr. og St. líta á það).
GRETA — Hvað þú ert alitaf sniðugur, Ebbi
— ég veit ekki hvernig færi fyrir ckkur
ef við ættum þig ekki að.
EBBI — O — o blessuð verið þið . . .
STEFÁN — Nú ég skil ekkert í þessu —
ég talaði við þá í fyrradag og þá var
ekkert að frétta.
EBBI — Maður hefur sín leynisambönd, ekki
satt. Og nú framkvæmum við áætlunina
eins og ég talaði um við þig í vor. —
STEFÁN — Ég veit ekki nema þú farir full
geyst í sakirnar, Ebbi.
EBBI — Já það væri svo sem eftir þér að
renna á rassinn með aiit saman.
STEFÁN — Ég skil vel að þér sé akkur í
því að fá stærra pláss fyrir efnagerðina,
en ég er ekki búinn að kynna mér það
enn hvort það sé leyfilegt að lögum að
hafa efnagerð í íbúðarhúsi.
EBBI — I kjallara — jú láttu mig um það.
STEFÁN — Nei ég afþakka allar fyrirgreiðsl-
ur þínar, það er vafasamur keimur af
þeim.
DAGSKRÁ
13