Dagskrá: tímarit um menningarmál - 01.06.1957, Síða 27

Bróðurmorð
12. hluti úr „Ein Landarzt“.
Það hcfur sannazt, að morðið hefur átt sér stað á svofelldan hátt:
Um klukkan níu um kvöldið tók Schmar, morðinginn, sér stöðu við götu-
hornið, þar sem Wese, fórnarlambið, hlaut að bcygja úr strætinu, þar scm
skrifstofa hans var, yfir í strætið, þar sem hann bjó.
Kalt næturloft, sem nísti hvern mann inn að beini. En Schmar hafði ein-
ungis klæðzt þunnum, bláum fötum; þar að auki var jakkinn fráhnepptur.
Hann fann ekki til kulda, enda var liann á stöðugri hreyfingu. Hann hélt
morðvopninu, sem var hvort tveggja í senn, byssustingur og eldhússax, allan
tímann fast í greip sinni, algerlega óhuldu. Bar sveðjuna í tunglsljósið og
athugaði hana; það blikaði á blaðseggina; það var Schmar ekki nóg; hann
sló henni í götutigla steinlagningarinnar, svo að sindraði undan; iðraðist þess
kannski; og til að bæta tjónið, strauk hann henni eins og fiðluboga yfir skó-
sólann, þar sem hann stóð álútur á einum fæti og hlustaði samtímis á hníf-
inn strjúkast við skóinn og eftir hljóði úr örlagaþrunginni hliðargötunni.
Hvers vegna lét Pallas þetta allt viðgangast, þar sem hann fylgdist með
öllu úr glugga sínum á annarri hæð lniss þar í nágrenninu? íhugaðu mann-
eðlið! Hann horfði niður með uppbrettan kragann og innisloppinn girtan
að fyrirferðarmiklum líkamanum, og hristi höfuðið.
Og fimrn húsum lengra, skáhallt á móti honum, svipaðist frú Wese. klædd
refaskinnskápu yfir náttkjólnum, eftir manni sínum, sem lét bíða óvenjulcga
lengi eftir sér í kvöld.
Loks hljómar hurðarbjalla skrifstofu Wese yfir borgina, upp lil himins,
of liátt fyrir hurðarbjöllu, og Wese, hinn iðni kvöldvinnumaður, gengur úr
húsinu; enn sést ekki til hans í þessu stræti, aðeins bjöllumerkið hefur boðað
komu hans; nú telur steinlagningin róleg skref hans.
Pallas beygir sig langt fram; hann má ekki missa af neinu. Frú Wese, sem
bjölluhljóðið hefur sefað, Iokar glugga sínum með glamri. En Schmar lætur
fallast á hnén; úr því að engir aðrir hlutar líkamans eru berir sem stendur,
þrýstir hann aðeins andliti og höndum á steinana; þar sem allt annað kelur,
glóir Schmar.
Einmitt á horninu, þar sem göturnar skerast, stanzar Wese og styður
dagskrá
25