Dagskrá: tímarit um menningarmál - 01.06.1957, Blaðsíða 63

En hann hefur líka fylgzt af miklum áhuga
með íslenzku menningarlífi, en ekki lokað sig
inni hjá kvæðum sínum, eins og sumum yngri
skáldbræðrum hans hefur hætt við. Hann hef-
ur skilið það, að ekki er nóg að yrkja falleg
kvæði, heldur er hitt oft brýnna að varð-
veita þá tungu, sem kvæðin eru ort á.
Aður en Kristján frá Djúpalæk tókst það
verk á hendur að yrkja danslagatexta, var
kveðskapargreinin heldur í niðurníðslu. Og
ekki nóg með það, að margir íslenzku text-
arnir væru illa ortir „skothent klúður, skakk-
settum höfuðstöfum með“ eins og textar Núma
og annarra leirskálda, heldur söng allt yngra
fólk enska texta cg ameríska, sem var þó
sýnu verra. Sem betur fer hefur þetta breytzt
og nú er svo komið, að flestir dægurlagatextar
eru á íslenzku og mjög sæmilega ortir, þó
að enn þurfi að taka á og standa vel á verði,
ef ekki á að sækja í sama horfið aftur.
Það er mikill fengur í bók Kristjáns hinni
síðustu. Ekki aðeins að fá alla hina vinsælu
gömlu texta í einni bók, heldur einnig, að
þarna eru ýmis ný kvæði, sem þarf að semja
við lög, er þeim hæfa. Efnisval er mjög fjöl-
breytt. Það ber ekkert á viðkvæmnislegri ástar-
raunarrollu, heldur yrkir skáldið um fagrar
konur og yndislegar í hressilegum anda, auk
þess eru kvæði um sjómenn, bændur, bíl-
stjóra og flugmenn. Stundum vefur skáldið
inn í kvæði sín menningarsögulegu efni eins
og t. d. í kvæðunum A baujuvakt og Einu-
sinni var, og náttúrulýsingar eru víða gull-
fallegar.
Vonandi verður þessi bók ntikið sungin þar,
sem lífsglatt fólk kemur saman að skemmta
sér. Fleiri af sama tagi mættu fylgja á eftir.
Kristján frá Djúpalæk hefur sýnt, að dans-
og dægurlagatextar eru ekki einungis bók-
menntir í orði, heldur á borði, — ef vel er á
haldið. Þess vegna leggur æruverðugt forlag
eins og Heimskringla nafn sitt við útgáfu
bókarinnar: Það gefur á bátinn.
HallfreSur Orn Eiríksson.
dagskrá
61