Morgunblaðið - 03.02.2012, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 3. FEBRÚAR 2012
✝ Þuríður Sig-urðardóttir
fæddist 17. mars
1932. Hún lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 26. janúar
2012. Foreldrar
hennar voru Jóna
Jónsdóttir, f. 1905,
d. 1959 og Sigurður
Jónsson, f. 1905, d.
1947. Þuríður á
eina systur, Bryn-
dísi Sigurðardóttur, f. 16. júlí
1929.
Þyrí (alltaf kölluð Þyrí), gift-
ist Kristjáni Jónssyni, f. 24. mars
1931. Þeirra börn eru 1) Hildur,
f. 5. júní 1951, maki Árni Ibsen,
f. 17. maí 1948, d. 21. ágúst 2007.
Synir þeirra eru Kári, f. 4. nóv-
ember 1973, Flóki, f. 1. maí 1976,
og Teitur, f. 28. september 1983.
2) Sigurjón, f. 19. október 1953,
kvæntist Dóru Rut
Kristinsdóttur.
Þeirra synir eru
Logi f. 29. mars
1979, Ómar, f. 19.
júní 1981 og Andri,
f. 9. apríl 1987. Þau
skildu. Sambýlis-
kona Sigurjóns er
Kristín Hjaltadótt-
ir. 3) Ómar, f. 24.
ágúst 1960, d. 31.
júlí 1982.
Þyrí lauk gagnfræðaprófi frá
Flensborgarskóla og fór í Hús-
mæðraskóla að Varmalandi í
Borgarfirði. Hún vann í Stálvík
sem matráður í nokkur ár með-
an börnin voru yngri, á skrif-
stofu í Rafha og síðustu 20
starfsárin í Sparisjóði Hafn-
arfjarðar.
Þyrí var jarðsungin frá Hafn-
arfjarðarkirkju 2. febrúar 2012.
Vertu blessuð, elsku amma,
okkur verður minning þín
á vegi lífsins, ævi alla,
eins og fagurt ljós, er skín.
Vertu blessuð, kristna kona,
kærleikanum gafstu mál,
vertu blessuð, guð þig geymi,
góða amma, hreina sál.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Takk fyrir allt, elsku amma
litla. Þú sýndir öllum sem þekktu
þig að lífsvilji og ástin á þeim sem
standa manni næst geta komið
manni langt. Nú ertu laus við höft
líkamans sem hafa haldið aftur af
þér síðustu ár. Ég hugsa að þú
sért komin á flug núna. Hugurinn
var alltaf á fullri ferð og bar þig
miklu lengra en hálfa leið. Við
sem eftir stöndum hlýjum okkur
við góðar minningar um þig, lífs-
glaðan húmorista sem fylgdist
svo vel með þínu fólki hvar sem
það var statt. Sendandi SMS út í
heim komin langt á áttræðisaldur
er ágætis dæmi um það hvernig
þú tileinkaðir þér nýjustu tækni
til að eiga auðveldara með að
„vera með“. Ég kveð þig með
söknuði í hjarta mínu, elsku
amma mín.
Logi Sigurjónsson.
Langaði að kveðja yndislega
konu sem ég kynntist í smátíma.
Kaffibrún eftir utanlandsferð
eða langa legu á pallinum í vel
snyrta garðinum þínum og alltaf
brosandi út að eyrum. Og alltaf
svo fín.
Það var notalegt að koma í
heimsókn til ykkar í Hafnafjörð-
inn og ég gleymi seint gamla
flotta ísskápnum ykkar, hann er
eða var æðislegur.
Núna í seinni tíð hittirðu móð-
ur mína oftar þegar þú kíktir í
Fjörðinn og alltaf baðstu hana að
skila til mín kveðju. Þótti veru-
lega vænt um það. Hugsaði
stundum um að kíkja í heimsókn
er þorið var ekki meira en þetta.
Þykir það miður.
Hlakka til að sjá þig seinna
jafn flotta, brúna og brosandi og
áður, setjast niður og spjalla.
Kveðja
Ágústa Nellý.
Þuríður
Sigurðardóttir
✝ Þóra Jóns-dóttir Thorla-
cius frá Moldhaug-
um fæddist í
Öxnafelli í Eyja-
firði 18. janúar
1920. Hún lést á
Dvalarheimilinu
Hlíð 23. janúar
2012.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Þur-
íður Jónsdóttir f.
1875, d. 1934, frá Arnarstöðum
og Jón Rósinbert Þorsteinsson
Thorlacius f. 1863, d. 1945, frá
Öxnafelli í Eyjafirði. Jón og
Þuríður bjuggu alla sína bú-
skapartíð í Öxnafelli og varð
þeim 13 barna auðið, en 10 kom-
ust upp. Þóra var yngst af systk-
inunum, sem auk hennar voru:
Þorsteinn, f. 1898; Rósa, f. 1900;
Ester f. 1949, hún á tvö börn,
Þorstein Sigfús Hreinsson og
Þóru Björk Sigurðardóttir; 3)
Þröstur f. 1952, kvæntur Söru
Saard, þau eiga tvo syni, Ágúst
Þór og Alex Jón; 4) Rósa Þur-
íður f. 1954 gift Bjarna Rafni
Ingvasyni, börn þeirra Vil-
hjálmur Þór, Selma Björg og
Jakob Bergvin; 5) Eygló Helga f.
1956 gift Baldri Jóni Helgasyni,
börn þeirra Dagný Þóra, Hauk-
ur Snær og Silja Dögg; 6) Mar-
grét Harpa f. 1958, gift Oddi
Helga Halldórsyni, börn þeirra
Helga Mjöll, Halldór og Júlía
Þóra; 7) Ása Björk f. 1959, gift
Kristþóri Halldórsyni, börn
þeirra Sigríður Kristín, Elmar
Freyr og Agnes Þóra. Lang-
ömmubörnin eru 16 talsins og
stutt í tvö í viðbót. Þóra var hús-
mæðraskólagengin frá Lauga-
landi í Eyjafirði. Hún var bónda-
kona og starfaði sem húsmóðir
þar til hún flutti á Dvalarheim-
ilið Hlíð.
Útför Þóru fer fram frá Ak-
ureyrarkirkju í dag, 3. febrúar
2012, og hefst athöfnin kl. 13.30.
Álfheiður, f. 1902;
Ester, f. 1903; Hall-
grímur, f. 1905;
Margrét, f. 1908;
Jón, f. 1910; Einar,
f. 1913 og Þórunn,
f. 1917. Þau eru öll
látin. Þóra giftist
1947 Þorsteini
Jónssyni, f. 10.10.
1924 frá Syðri-
Tjörnum í Eyja-
firði, og hófu þau
búskap á Moldhaugum í Eyja-
firði og bjuggu þar til ársins
2001, en þá fluttu þau til Ak-
ureyrar í Núpasíðu 4. Þorsteinn
lést í janúar árið 2009. Þóra hef-
ur búið á Dvalarheimilinu Hlíð
síðastliðið eitt og hálft ár. Þóra
og Þorsteinn eignuðust 7 börn.
Þau eru 1) Arnþór Jón, f. 1948,
maki Guðlaug H. Jónsdóttir; 2)
Elsku mamma mín.
Hér að hinstu leiðarlokum
ljúf og fögur minning skín.
Elskulega mamma góða
um hin mörgu gæði þín.
Allt frá fyrstu æskudögum
áttum skjól í faðmi þér.
Hjörtun ungu ástúð vafðir
okkur gjöf sú dýrmæt er.
Hvar sem okkar leiðir liggja
lýsa göfug áhrif þín.
Eins og geisli á okkar brautum
mamma góð, þótt hverfir sýn.
Athvarf hlýtt við áttum hjá þér
ástrík skildir bros og tár.
Í samleik björt, sem sólskinsdagur
samfylgd þín um horfin ár.
Fyrir allt sem okkur varstu
ástarþakkir færum þér.
Gæði og tryggð er gafstu
í verki góðri konu vitni ber.
Aðalsmerkið: elska og fórna
yfir þínum sporum skín.
Hlý og björt í hugum okkar
hjartkær lifir minning þín.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Guð blessi minningu þína.
Ása Björk Þorsteinsdóttir.
Elsku mamma. Við eigum eft-
ir að sakna þín, en gleðjumst
einnig yfir því að þú ert komin til
pabba, afa og ömmu og svo allra
systkina þinna. Við vitum að það
er tekið vel á móti þér og að þér
líður vel núna. Þú undirbjóst för
þína vel, þú varst sú heiðarleg-
asta og besta kona sem við vitum
um og talaðir aldrei styggð-
aryrði um nokkurn mann. Þú
varst líka róleg, falleg og nær-
vera þín var svo góð. Þú varst
svo næm að þú vissir ýmislegt án
þess að það væri rætt.
Það var gott að koma til ykkar
pabba og það var alltaf svo gam-
an að rétta ykkur hjálparhönd,
þið voruð svo þakklát. Þú varst
alltaf nægjusöm og veraldlegir
hlutir voru ekki það sem skipti
þig máli, þú varst ánægð með
það sem þú hafðir. Þú vildir hafa
börnin þín hjá þér og smá fjör og
hávaði fannst þér hluti af lífinu.
Þú eldaðir góðan mat og varst
mikil húsmóðir og dýravinur og
vildir alltaf hafa heimilið hreint
og snyrtilegt. Þið pabbi unnuð
mikið og komuð miklu í verk og
m.a. byggðuð upp öll húsin á
Moldhaugum og ræktuðuð túnin.
Pabbi í útivinnunni, en þú mest
inni að elda matinn eða að
mjólka kýrnar.
Drottinn vakir, Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
Blíðlynd eins og besta móðir
ber hann þig í faðmi sér.
Allir þótt þér aðrir bregðist,
aldrei hann á burtu fer.
Drottinn elskar, – Drottinn vakir
daga og nætur yfir þér.
(Sigurður Kristófer Pétursson.)
Elsku mamma, bestu þakkir
fyrir allt, það var svo dýmætt að
hafa þig svona lengi hjá okkur,
minning þín lifir með okkur.
F.h. barna þinna,
Rósa Þuríður
Þorsteinsdóttir.
Elskulega og yndislega amma
mín.
Amma mín var kjarnakona,
heiðarleg, traust og hafði góða
nærveru. Mínar fyrstu minning-
ar um ömmu tengjast efri Mold-
haugum, ég man eftir dúklögðu
borði og veglegum kræsingum.
Amma með svuntu að skera ofan
í okkur epli, ég að skottast á eftir
ömmu niður í kjallara að sækja
einhverjar kræsingar ofan í búr.
Sem unglingsstelpa var ég svo
lánsöm að fara í sveit til ömmu
og afa (fannst ég ekki svo lánsöm
þá), en í sveitinni var gott að
vera. Amma eldaði dýrindis góð-
an mat og mér er minnisstætt
grænkálssalatið hennar, svo ekki
sé nú minnst á kvöldkaffið sem
mér fannst einstaklega skemmti-
legt fyrirkomulag. Amma var
líka bóndakona og hún fór í fjósið
á morgnana og sinnti þeim störf-
um af mikilli natni; mikill fannst
mér heiðurinn þegar ég fór í bláa
fjósagallann hennar ömmu og
setti upp húfuna hennar og tölti
niður í fjós, mér fannst ég vera
bæði gagnleg og hokin af
reynslu. Gula gullið elti mig og
hélt ég væri amma og þá varð ég
enn roggnari.
Í Núpasíðunni áttum við einn-
ig margar ljúfar stundir og
amma hafði einstakt lag á að láta
manni finnast maður vera ávallt
velkominn. Alltaf heitt á könn-
unni og góðgæti í hænunni góðu.
Amma var natin í höndunum og
prjónaði vettlinga, ullarsokka og
mér er minnisstætt þegar hún
prjónaði Harry Potter-trefil fyr-
ir öskudaginn handa Snædísi
Söru sem lukkaðist fullkomlega.
Eftir að afi dó og meðan ég
var í fæðingaorlofi með Ísabellu
Eygló var gott að eiga ömmu að
og á þeim tíma kynntist ég henni
enn betur. Samverustundirnar
sem við áttum saman voru dýr-
mætar og þær geymi ég hjá mér
alla tíð. Setið var inni og úti í sól-
inni og spjallað um lífið og til-
veruna og ef vel lá á okkur lestur
góðra bóka. Bækurnar um Kar-
ítas munu ávallt minna mig á þig
og fjörlegar umræður okkar, um
hlutverk og stöðu kvenna í tím-
anna rás.
Amma var mikil félagsvera og
mér fannst ómetanlegt hvað hún
var dugleg að koma í afmæli,
veislur og þá viðburði sem henni
var boðið í. Og ávallt var haft orð
á því hvílík dugnaðarkona hún
var og glæsileg.
Þegar upp á Hlíð var komið
var áfram sama viðmótið, ætíð
fékk ég bros og ósvikna gleði yfir
innliti mínu og hún tók alltaf vel
á móti stelpunum mínum. Já-
kvæðni ömmu og rólegt yfir-
bragð hafði góð áhrif á mig og
alltaf fór ég endurnærð frá
henni.
Það var sárt að kveðja þig,
amma mín, en í hjarta mínu veit
ég að þú varst tilbúin að kveðja
þennan heim og trúi ég því að þið
afi hafið fundið hvort annað og
svífið nú um í sveitinni ykkar.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Takk fyrir allt, elsku amma
mín.
Þín dótturdóttir,
Dagný Þóra og fjölskylda.
Þóra Jónsdóttir
Thorlacius
✝ Þorsteinn Sig-urður Ólafsson
húsasmíðameistari
fæddist í Hvamms-
gerði, Selárdal, í
Vopnafirði 2. jan-
úar 1919. Hann lést
á Hjúkrunarheim-
ilinu Eir 20. janúar
2012.
Foreldrar hans
voru hjónin Þórunn
Þorsteinsdóttir og
Ólafur Grímsson bóndi, en Ólaf-
ur fórst í snjóflóði í Viðvík þeg-
ar Þorsteinn var einungis á öðru
ári. Systkini Þorsteins eru Mar-
grét Ólafsdóttir, f. 1916, Oddný
Ólafsdóttir, f. 1917, d. 1919, Ólöf
Ólafsdóttir, f. 1920 og Ólafur
Grímsson, f. 1931, d. 2010.
Árið 1960 kvæntist Þorsteinn
Ragnheiði Jónu Jónasdóttur, f.
25. október 1930, d.
26. ágúst 2011, og
bjuggu þau í allan
sinn búskap í
Reykjavík, fyrst í
Fossvogi og síðar í
Árbæjarhverfi. Þau
eignuðust tvo syni;
Ólaf Jónas Þor-
steinsson, f. 1960,
kvæntur Hönnu
Dröfn Gunn-
arsdóttur, börn
þeirra Kristján Jens, Heiðdís
Rúna, Ragnheiður og Stella
Maria, og Þorstein Þor-
steinsson, f. 1965, kvæntur Guð-
rúnu Guðmundsdóttur, börn
þeirra Ingibjörg Ásta og Þór-
unn.
Útför Þorsteins fer fram frá
Árbæjarkirkju í dag, 3. febrúar
2012, og hefst athöfnin kl. 15.
Þá skilur leiðir. Í raun skildi
leiðir fyrir nokkru þegar sóma-
maðurinn tengdafaðir minn hvarf
á eigin brautir gleymsku og heila-
bilunar. Hann var veill heilsu síð-
ustu misserin og þegar tengda-
móðir mín lést í lok síðasta
sumars fjaraði hægt undan lífs-
löngun og lífi.
Tengdapabbi minn var Aust-
firðingur, næstyngstur fjögurra
systkina sem fædd voru í hnapp
við nokkuð kröpp kjör. Þrjú kom-
ust á legg, Oddný dó barn að aldri
eins og gerðist nú stundum í þá
daga. Og líkt og nú bætast hálf-
systkini í hópinn og eignaðist Þor-
steinn bróður þegar hann var
kominn að fermingaraldri og voru
þeir bræður, þó býsna ólíkir væru,
miklir vinir. Faðir tengdapabba
lést í snjóflóði er hann var um eins
árs gamall og varla hefur það ver-
ið auðvelt verk fyrir tengdaömmu
mína, Þórunni Þorsteinsdóttur, að
ala upp ungan systkinahóp á þeim
árum. Tel ég þessa konu slíkan
kvenskörung, að mér fannst ég
knúin að gefa yngri dóttur minni
nafn hennar og eru þær alnöfnur.
Tengdapabbi minn vann við
„dyttin og dattinn“ eins og ungir
menn gerðu þá á millistríðsárun-
um og eftir stríð. En hann gerði
líka nokkuð sem var í hæsta máta
óvenjulegt á þeim tima, en samt
svo í anda hans. Þrátt fyrir að
vera af litlum efnum kominn,
strákur að austan, var hann alltaf
ferðamaður. Hann var alltaf
spenntur að sjá nýja staði og þó að
hann talaði nú ekki stakt orð á er-
lendri tungu aftraði það honum
aldrei. Hann spjallaði bara við
kunnuga sem ókunnuga á sinni ís-
lensku, afabörnunum síðar til
ómældrar skemmtunar. En sem
ungur maður sigldi hann á vit æv-
intýaranna með farþegaskipi.
Hann ferðaðist með félaga sínum
um Evrópu eftirstríðsáranna og
hitti meðal annarra Sólon Ísland-
us.
Hann menntaði sig til smíða og
vann bróðupartinn af starfsævi
sinni sem húsasmíðameistari, en
síðustu starfsárin sem húsvörður í
Hafnarhúsinu.
Hann var alllengi piparsveinn,
örugglega að eigin ósk enda
myndarkarl og stundaði böllin á
Borginni. Þar kynnist hann
tengdamóður minni, Ragnheiði.
Hann var yfir fertugt þegar Ólaf-
ur, fyrri af tveimur strákum
þeirra hjóna, leit dagsins ljós – og
fimm árum síðar karlinn minn og
nafni hans Þorsteinn. Þorsteinn
eldri byggði sjálfur blokkina í Ár-
bænum þar sem þau áttu heima í
meira en fjörutíu ár og voru þau
Árbæingar og Fylkisfólk í húð og
hár. En sína bestu tíma áttu þau
hjónin samt í bústaðnum í Gríms-
nesi. Okkur hinum þótti nú vanta
ýmis nútímaþægindi eins og heitt
vatn og rafmagn, en ekki Þor-
steini, hann var þess tíma græn-
ingi. Setti upp litla vindmyllu,
þurrkaði þara til áburðar í skóg-
ræktina. Hann var nýtinn en aldr-
ei nískur, alltaf gleðimaður og svo-
lítið stríðinn en fylginn sér.
Fyrsta barnabarnið, Heiðdísi,
fékk hann í sjötugsafmælisgjöf og
geri aðrir betur. Alls urðu barna-
börnin 6, fimm stelpur og einn
strákur. Hann var mikill safnari,
okkur hinum fannst aðallega að
drasli, en allt skipti þetta hann
máli og bíða okkar nú margar góð-
ar geymslur og hirslur. En mest
geymum við nú minningar um
góðan föður, tengdaföður og afa
og þær minningar fara í hirslur
sem ekki verða tæmdar.
Ég þakka samfylgdina.
Guðrún Guðmundsdóttir.
Þorsteinn Sigurður
Ólafsson
Það er sagt að stutt sé á milli
hláturs og gráts. Þannig hafa síð-
ustu vikur verið við fráfall föð-
urbróður míns Ingólfs Árnason-
ar. Þrettán dögum eftir að við
Sogamýrarfjölskyldan fögnuðum
80 ára afmæli Ingólfs kvaddi
hann þessa jarðvist. Við áttum
góðan dag 31.desember, Ingólfur
var uppá sitt besta og fjölskyldan
mætt til að samfagna honum.
Tölurnar 3 og 1 komu víða við í
lífi frænda míns, hann var fædd-
ur 31. desember, hann bjó lengi í
Sogamýri 13 (síðar Rauðagerði
32) og hann andaðist 13. janúar.
Ingólfur var okkur systkinabörn-
unum afar kær, hann var frænd-
inn sem nennti að snúast í kring-
um okkur og sýndi áhugamálum
okkar áhuga. Hann stundaði
skíðaíþróttina og fór iðulega með
systkinabörnin á skíði, fyrst í
Jósefsdalinn og síðar í Bláfjöll.
Ég stundaði ekki skíði eins og
margir úr fjölskyldunni heldur
hestamennsku og alltaf sýndi
hann áhugamáli mínu áhuga,
Ingólfur Árnason
✝ Ingólfur Árna-son fæddist að
Sogabletti 13 (nú
Rauðagerði) í
Reykjavík 31. des-
ember 1931. Hann
lést á hjúkr-
unarheimilinu
Mörk í Reykjavík
13. janúar 2012.
Útför Ingólfs fór
fram frá Fella- og
Hólakirkju 30. jan-
úar 2012.
spurði hvað væri að
frétta, hvað ég ætti
núna marga hesta
og hvort þetta væru
ekki allt gæðingar!
Ingólfi varð ekki
barna auðið en hann
fylgdist vel með
systkinabörnum
sínum sem þau
væru hans eigin. Á
uppvaxtarárunum
var alltaf gott að
koma í Sogamýrina til afa, Ingós
og Dóru þegar þau héldu þar
heimili. Reglulegar heimsóknir
þangað voru góð tenging við
æskuheimili þeirra Sogamýrar-
systkina. Ævintýraheimur lítilla
barna með stórum trjám sem
hægt var að príla í, stórri lóð sem
bauð upp á ýmis skemmtileg æv-
intýri og skúrnum sem var fullur
af verkfærum og alls konar dóti.
Þangað kom stórfjölskyldan sam-
an við hin ýmsu tækifæri og
heimsókn á gamlársdag til af-
mælisbarnsins var partur af ára-
mótagleðinni.
Að leiðarlokum þakka ég
frænda mínum samfylgdina og er
afar þakklát fyrir að hafa fengið
að vera við hlið hans á lokastund-
um lífs hans. Ég veit að vel hefur
verið tekið á móti honum. Far vel,
elsku frændi minn.
Loks þegar hlíð fær hrím á kinn
hneggjar þú á mig, fákur minn.
Stíg ég á bak og brott ég held,
beint inn í sólarlagsins eld.
(Ólafur Jóhann Sigurðsson.)
Helga Björg Helgadóttir.