Fréttatíminn - 28.11.2014, Blaðsíða 40

É g tilheyri minnihlutahópi. Er reyndar hvítur karlmaður á miðjum aldri og hef það því nokk-uð náðugt – í það minnsta svona
miðað við höfðatölu. En við nánari skoðun
er sá galli á gjöf Njarðar að ég er með mjög
minniháttar matarsmekk. Ekki beinlínis
vondan en sannanlega ekki eins og flestir
þeir sem komnir fram yfir gelgjuna. Fyrir
smekkinn er ég nánast daglega hafður að
samfélagslega réttlættu háði og spotti. Ým-
ist þykir kaffidrykkju minni ábótavant eða
fólki blöskrar viðhorf mitt til ólífuáts og nú
er jólabjórinn kominn í verslanir – en ég vil
bara nákvæmlega ekkert með hann hafa.
Þessi árstími, þegar líða fer að jólum,
er nefnilega sérstaklega slæmur fyrir
fólk með minniháttar matarsmekk. Allt
sem öðru fullorðnu fólki þykir lostæti,
svona þegar gera á sér glaðan dag, ólífur,
ostar og þvíumlíkt þykir mér frekar mikið
prump.
Efst á þessum lista eru jólabjórarnir
fyrrnefndu. Hvar er sætan sem bjórnörnd-
arnir segjast finna fyrir í þessum bjórum?
Segjast bragða karamellu og ávexti á
meðan ég finn ekki neitt. Karamella í bjór
á að bragðast eins og Töggur en ekki alltaf
sama bitra jólabjórsbragðið ár eftir ár.
Hvar er kampavín bjórsins, Miller Highlife
eða léttbræðurnir Bud og Coors?
Heilu klúbbarnir verða til í kring um
jólabjórinn og jólamat. Fólk ásælist alls
konar gúmmelaði og virðist hverslags paté
koma sérlega sterkt inn fyrir hver jól. Á
meðan ég vil helst bara grófbakaða lifr-
akæfu frá Ali – ofan á ristað hvítt samloku-
brauð, ekki glútenlaust sólkjarnakex eða
hvað þetta þroskaða lið er alltaf að troða í
matargatið á sér.
Svo er það kaffið. Maður lifandi hvað
það drekka allir kaffi. Hvað er svona gott
við kaffi? Ef það er bara koffeinið get ég
skilið það á fíkilsgrundu en ef það er vegna
bragðsins þá bara næ ég ekki utan um
það. Já, ég er fullvaxinn karlpungur með
skegg og netta bumbu sem kann hvorki að
drekka sterkan bjór né kaffi. Dæmið mig!
Ekki það að ég hafi ekki reynt, guð minn
góður hvað ég hef reynt. Heimsmeistarar
í kaffiuppáhellingum hafa líka reynt og ég
hef keypt í það minnsta þrjár kaffiuppáhell-
ingsgræjur. Bara til að fá að vera memm.
Ég hef reynt að harka í mig nokkrum
bollum í röð, eins og mér var sagt að gera í
menntaskóla, en allt kemur fyrri ekki. Mér
bara tekst ekki að ná fram þessum þroska.
Nú þegar styttist í fimmtugsaldurinn hef
ég eiginlega bara ákveðið að gefast upp
fyrir þessum bitra kaleik sem kaffið er.
Kanill eða kanell
Hvað er þetta svo með kanil og jólin? Það
er kanill í bókstaflega öllu. Kom jólasveinn-
inn kryddleiðina frá Mið-Austurlöndum
með kanil og negulnagla í skóinn í gamla
daga? Mér finnst kanill svo sem ágætur í
hrísgrjónagraut en svona um það bil einum
mánuði fyrir jól er honum troðið í bók-
staflega allt. Ég bíð bara eftir því að must-
erið falli og KFC bjóði upp á djúpsteiktan
kanilkjúkling. Þá fyrst leggst ég í árlegt
mánaðarlangt hýði fram yfir hátíðirnar.
Jólaglögg er svo eitt af þessu „of mikill
kanill fyrir hátíðirnar“ dæmi. Soðið rauð-
vínskryddsull gerir þó ekki mikið fyrir
mig, með minn minniháttar matarsmekk,
enda tannínrík rauðvín nokkurn veginn
það síðasta sem ég vil inn fyrir mínar varir.
Má ég þá bara frekar biðja um einn ferskan
jóla-asna – mínus kanil.
Fyrir jólin verða svo allir hinir kolvit-
lausir í osta og því meiri táfýla sem er að
téðum ostum, því vitlausara er fólk í þá.
Ég æli hins vegar aðeins upp í mig þegar
ég hugsa um gráðostapítsuna sem ég fékk
mér óvart bita af í október 2003. Hvað er
þetta með fólk og hálfúldinn mat?
Það er alltaf verið að kasta samfélags-
lega viðurkenndum skítafýlubombum á
mig í kringum jólin og þar trónir skatan
hæst. Á Þollák er bara allt í lagi að skjótast
í skötuveislu og koma svo aftur meðal
fólks, angandi af skötufýlu. Nei, ég frábið
mér þessa hefð. Kjósi fólk að fara í slíkt
teiti er eins gott að það brenni fötin sín og
skottist í bað áður en það heldur aftur út í
þjóðfélagið og ruslar upp síðustu jólagjöf-
unum í Kringlunni.
Farið varlega þarna úti í desember, ég
mun hvorki borða ólífu né skítafýluost en
heitreyki hugsanlega svínasíðu hérna á
svölunum hjá mér, svona upp úr hádegi á
aðfangadag. Ég lofa að reyklyktin verður
farin úr nösum og gardínum í nágrenninu
um eða eftir áramótin – pottþétt á þrett-
ánda.
Haraldur Jónasson
hari@frettatiminn.is
Fólk ásælist
alls konar
gúmmelaði
og virðist
hverslags
paté koma
sérlega sterkt
inn fyrir
hver jól. Á
meðan ég
vil helst bara
grófbakaða
lifrakæfu frá
Ali – ofan á
ristað hvítt
samloku-
brauð, ekki
glútenlaust
sólkjarna-
kex eða
hvað þetta
þroskaða
lið er alltaf
að troða í
matargatið á
sér.
Minniháttar
matarsmekkur
matmanns
40 þjóðarsálin Helgin 28.-30. nóvember 2014