Tímarit Máls og menningar - 01.05.1942, Blaðsíða 60
54
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
arnir haldast, komast þeir áreiðanlega upp í tuttugu aura
stykkið.
Hann kom með vatn i fötu og hellti yfir mosann, svo
fékk hann aura fyrir mjólk, og eftir stundarkorn kom
hann með fulla pottflösku og hellti niður i kassann. — Af
mjólk verða þeir feitir, sagði liann og hló, — þeir verða
að fá vítamín eins og hver önnur börn. Skelfing þykir
þeim mjólkin góð.
Þegar svolítil lögg var eftir í flöskunni, setti hann stút-
inn að munni sér og þambaði þessa tvo eða þrjá sopa, sem
eftir voru. Svo þurrkaði hann sér á erminni og mændi
á flöskuna.
— Þykir þér mjólkin góð? spurði ég.
— Já auðvitað, sagði liann.
— Drekkurðu þá eldvi mikið af henni? spurði ég.
— Ég? Nei, ég sem er eiginlega fullorðinn maður,
krakkarnir verða að fá mjólkina .... og maðkarnir.
Eins og menn muna, var einmunatíð þetta sumar, það
var sumarið fyrir stríðið, sólskin og blíðviðri dag eftir
dag, svo að nú óskuðu menn sér vætu öðru hvoru, því
tún voru skrælnuð og garðar víða i mikilli hættu. Það
var ekla á ánamöðkum. Það var sama, þótt maður væri
seint á ferli, hvergi sáust ánamaðkasafnarar, og verðið
fór upp úr öllu valdi. Þeir komust upp í sextáú og
sautján aura, lengi voru þeir átján aura, svo voru boðnir
lultugu aurar í þá, og þá fór strákurinn að selja. Hann
seldi eldci mikið i einu, varaðist milligöngumenn, en hafði
fasta viðskiptavini og seldi þetta fyrir tuttugu og fimm
krónur á dag, það var stórkostleg sala og hann var mjög
ánægður, enda veitti foreldrunum ekki af peningunum.
Svo lcomst ég að þvi, að hann fékk tilboð í þúsund
maðka, en hann var tregur. Hann átti ekki meira en fjögur
liundruð til, sagði hann, en þetta var bölvaður ekkisen
svindlari og miðlari, sá sami og Iiafði boðið tíu aurana
forðum, svo hann vildi ekkert hafa saman við hann að