Tímarit Máls og menningar - 01.11.1980, Blaðsíða 92

Tímarit Máls og menningar
yfirvaldi, en geta margra hrökk skammt á þessum árum kreppu og atvinnuleysis.
Starfsgleði og vinnuþrek Magnúsar bæjarfógeta var óvenjulegt. Vinnudagur
hans hófst venjulega milli kl. 8 og 9 á morgnana, og oftar var það að hann
yfirgaf ekki skrifborðið fyrr en komið var undir miðnætti. Sumarfrí tók hann
örsjaldan og kvaðst ekki þurfa þess. Hann var virðulegur í framkomu en
jafnframt alþýðlegur og glaðvær. Yfirleitt var hann gæddur miklu jafnaðargeði.
Hann mun þó hafa verið geðríkur maður og gat kveðið töluvert að því þá
sjaldan að hann reiddist, en það var helst ef honum þótti hallað á einhvern sem
var minni máttar. Þar var kvikan jafnan opin og helaum. Og þrátt fyrir
hversdagslega prúðmennsku, mildi og sáttfýsi, þá ætla ég að enginn hefði orðið
ofsæll af því að ætla að gerast of nærgöngull við bæjarfógeta eða embætti hans,
enda vissi ég fáa verða til þess. Hann var mjög vel virtur og naut almennra
vinsælda alla sína embættistíð. Kom það þó fagurlegast í ljós um þær mundir
sem hann lét af embætti og skuggar mikilla örðugleika lögðust yfir. En á þetta
örðuga tímabil í ævi þessa merkismanns bar einnig mikla birtu almennrar
samúðar og skjótrar og drengilegrar hjálpar úr öllu hans embættisumdæmi.
Minningarnar um þessa miklu samúð og virðingu hafa eflaust yljað Magnúsi
síðustu árin. En þegar litið er á það, hvað hann á langri ævi hjálpaði mörgum og
gladdi þá sem bágt áttu, en það þótti honum jafnan mikilsverðast af öllu, þá má
ætla að minningarnar um það hafi verið honum kærastar til æviloka. Með
hjálparstarfseminni við fátæklingana og alúðinni við hina minnstu bræður vann
höfðinginn frá Laugabóli sína stærstu sigra.
346