Tímarit Máls og menningar - 01.11.1980, Blaðsíða 105

,,A mjóum fótleggjum sínum . .
sem önnur atriði eru byggð á. Þær geta haft margvíslega vísun út fyrir efni sitt
og vakið hugrenningatengsl og grunkveikjur, sem vikka og dýpka myndina og
gefa ljóðinu mun víðtækari og e. t. v. margræðari merkingu en hrein orðanna
hljóðan segir til um. Segja má að myndvísin og hinn orðfái tærleiki stílsins séu
meðal megineinkenna skáldsins.
I ljóðinu Bifreiðin sem hemlar hjá rjóórinu er myndin byggð á tveim-
ur skautum, nútíðinni og fortíðinni. í fyrsta erindinu er brugðið upp mynd af
fólki nútímans á ferð sinni sem nemur kærulaust staðar í innihaldslausum leik
lífs síns:
á meðan fólkið streymir í skóginn
og fyllir lofdð blikkdósahlátri.
í öðru erindi er litið til baka og mynduð tengsl við framhaldið í þriðja erindi,
þar sem skipt er um myndsvið í tíma og rúmi. Þar er brugðið upp mynd af
vegferð forfeðranna og sýndur í hnotskurn stór kafli þjóðarsögunnar:
hér hafa tærðir menn og bleikar konur
reikað torfærar móagötur
í skini og skugga
dökkar sjalrýjur á herðum
hendur luktar um kvistótt prik.
Þar með eru skapaðar andstæður nútiðar og fortíðar, sem tengjast með
veginum, sem í rauninni er sá sami þó breyttur sé. í myndinni eru dregin fram
einkenni ferðalaga fyrr og nú, annarsvegar bifreið og vegur en hinsvegar
vegleysur og ferðamótt fólk með kvistótt prik. Benda má á andstæður fólksins
sem minnst er á, vinuna með spékoppana og málmbjöllurnar og fólkið í
skóginum sem hlær blikkdósahlátri á móti tærðum mönnum og bleikum
konum með kvistótt prik.
Þessi útdráttur úr veruleika nútímans og fortíðarinnar sem felst í myndinni
vekur hugrenningatengsl við margt annað sem þekkt er úr nútíð og fortíð og
víkkar þannig myndina og styrkir ljóðið svo að vísun þess verður almenn og
víðtæk.
359