Skagfirðingabók - 01.01.1969, Side 18

SKAGFIRÐINGABÓK
þeir ætli að róa, og þeir jánka því, en segja sem var, að mann vanti
á bátinn. Sveinn og formaðurinn voru góðkunningjar, og semst nú
svo með þeim, að Sveinn fari þennan róður, hvað sem síðar tæki við.
Leið svo dagurinn.
Um kvöldið kom Sveinn heim í seinna lagi, mun hafa setið að
tafli. Tjáir hann móður sinni, að hann ætli á sjó um nóttina og
skýrir frá ástæðum þess. Hún biður hann að fara ekki og nefnir, að
hann hafi lofað mági sínum og öðrum manni (reyndar hinum sama
og verið hafði í fylgd með formanninum þá um daginn) hjálp sinni
við verk daginn eftir. En Sveini varð ekki þokað, kvaðst hann búinn
að lofa þessu og beiddi móður sína að taka til handa sér nestisbita
á sjóinn. Hún ítrekaði bón sína, en það kom fyrir ekki.
Þetta kvöld var gott veður og útlitið ekki tiltakanlega ísjárvert.
Sýnt þótti raunar, að vindur mundi snúast til norðanáttar eftir stillur,
sem haldizt höfðu nokkra daga um land allt.
Um nóttina, sem var aðfaranótt laugardags, reru frá Sauðárkróki
fjórir opnir vélbátar. Af þeim segir ekki fyrr en daginn eftir, að
skollið var á aftakaveður, eitt hið mesta á þessari öld, norðvestan fár-
viðri, sem gerði um Vesturland allt, Norðurland til Eyjafjarðar, en
að sunnan til Vestmannaeyja. Veðrið brast á um nónbil hinn 14.
desember svo snöggt sem hendi væri veifað.
Tveir Sauðárkróksbátanna náðu höfn óveðursdaginn, annar stuttu
fyrir veðrið, hinn með harmkvælum. Af Nirði spurðist ekki þann
dag, né heldur af fjórða bátnum, sem hét Aldan og voru á fjórir
menn, en á Nirði þrír. Uggði fólk mjög um bátana, en taldi samt
ekki fyrir það girt, að þeir hefðu komizt í var undir Málmey eða
bjargazt með öðru móti, því formennirnir voru þaulreyndir stjórn-
arar og kunnugir aðstæðum.
Óveðrið geisaði slitalaust fram til sunnudagsmorguns. Þegar fært
þótti, voru leitir gerðar með firðinum. Lík bátsverja af Öldunni
fundust undir Óslandshólum austan megin fjarðar, svo og reki úr
bátnum. Úr Nirði fundust pallar og veiðarfæri rekið á Borgarsand,
en lík bátsverjanna ekki, hvorki þá né síðar. Þarna höfðu því drukkn-
að sjö menn, fimm þeirra ungir og ókvæntir, einn maður miðaldra
ókvæntur, en hinn sjöundi, formaður á Öldunni, var kvæntur, í blóma
16