Skagfirðingabók - 01.01.1969, Síða 109

MERKIGIL
inu við þann enda melsins, sem fjær er veginum. Þar var bærinn
Oxl. Um búsetu á 0x1 munu ekki vera skráðar heimildir, en grónar
rústir staðfesta munnmælin um býli þetta.
Hér má bæta því við, að á suðurbarminum er svonefndur Tjald-
hóll. Er það allmikill hóll, grasivaxinn að sunnan, en að hálfu hrun-
inn í gilið.
Gilið skoðað
Margir hafa lagt leið sína að Merkigilinu til að skoða það. Flest-
um finnst það stórskorið og hrikalegt. í augum sumra taka klettarnir
á sig alls konar myndir og verða annað og meira. Séra Lárus Arnórs-
son, prestur á Miklabæ, var eitt sinn á ferð í gilinu um kvöld að
haustlagi. Frost var nokkurt og klettarnir hrímaðir, heiðríkja og
tunglskin. Taldi hann jafnan síðan engin orð nógu sterk til að lýsa
þeirri sjón, sem þá bar fyrir hans augu. Svo ægifagurt var gilið í
þessum búningi.
Til leiðbeiningar þeim, sem skoða vilja gilið norðan frá, skal á
það bent, að ekki er nægilegt að koma að því þar, sem vegurinn
liggur yfir. Skyldu menn einnig ganga fram á barminn sunnan við
læk þann, sem rennur í gegnum túnið á Stigaseli. Þaðan sér niður
eftir gilinu endilöngu. í þriðja lagi þarf að koma fram á hornið,
þar sem gilin koma saman.
Sé gilið skoðað sunnan frá, þá verður að ganga með því endi-
löngu. Er það ekki í mikið ráðizt fyrir þá, sem á annað borð eru
færir til gangs.
Sagt til vegar
Til skamms tíma lá aðalsamgönguleið þeirra, sem bjuggu í Austur-
dal framan Merkigilsár og austan Jökulsár, yfir Merkigil, allt þar
til Jökulsá eystri var brúuð hjá Skuggabjörgum árið 1961. Síðan
hefur vegurinn yfir gilið verið vanræktur mjög, og er því ekki svip-
ur hjá sjón við það, sem hann var, þegar hann var beztur. Það var
107