Skagfirðingabók - 01.01.1973, Page 116
SKAGFIRBINGABÓK
að bóndi dræpi bangsa. En eftir þetta tókust ferðalög um skarðið
að nýju, og hafa þar hvorki sézt tröll né bjarndýr síðan.
Álagabrekka í Ketulandi
Vestan við svonefnt Skálavatn er Alagabrekka. Hún er grösug
og falleg. Á brekkunni voru einhver álög, en þau eru líklega
gleymd. Aftur á móti hafa komið fyrir smáatburðir þarna við
vatnið og í brekkunni. Frá einu sönnu atviki skal sagt:
Snemma sumars árið 1909 fór Árni Magnússon á Syðra-Mal-
landi upp að vatninu til að veiða þar. Þegar hann hafði veitt dá-
lítið af silungi, sótti hann svefn svo mjög, að hann varð að leggj-
ast fyrir. Gekk hann lítið eitt upp í brekkuna og sofnaði þegar.
Þá dreymir hann, að eitthvert ókennilegt kvikindi, illúðlegt, kem-
ur að honum og segir með vonzkulegri rödd: „Nú skaltu koma
í vatnið." Og um leið er þrifið í meira lagi harkalega um báða
fótleggi hans og hann dreginn á stað áleiðis að vatninu. En Árni
varð þá hálfhræddur og þóttist beita öllu afli til að losa sig, og í
þeim stympingum vaknaði hann. Var hann þá kominn fram á
vatnsbakkann og verkjaði mjög í fæturna, sérstaklega þar sem
ófreskjan klemmdi klærnar að fótleggjunum. Hætti hann þá við
veiðina og varð einskis var eftir það.
Hrauntóftir í Hvammkotslandi á Skaga
Hrauntóftir kallast lítið rústarbrot í Hvammkotslandi. Það er
í grænum og grösugum hvammi niður við sjó. Þau álög fylgja
hvammi þessum, að ekki má slá hann. Sé það gert, orsakast eitt-
hvert tjón af því. Friðbjöm Björnsson bjó allan sinn búskap í
Hvammkoti og sló hvamminn aðeins einu sinni. Gerði hann það
fyrri hluta dags og um miðjan dag. Þegar hann hafði lokið við
að borða, lagði hann sig til svefns, sem hann gerði þó ekki að
jafnaði. Varla var hann sofnaður, þegar hann dreymir, að kona
kemur til hans með reiðilegum svip og segir: „Illa gerir þú að
slá túnið mitt." „Var það túnið þitt?" þykist Friðbjörn segja.
„Já," segir hún, og í þessu vaknaði hann. Friðbjörn lét aldrei
114