Skagfirðingabók - 01.01.1973, Qupperneq 127

ORXEFNI OG SAGNIR
ætlað að stíga yfir Jökulsárgil. Var hún á vesturleið og dagaði
uppi þarna á klettabrúninni. Sagt er, að Geirhildarstígur sé við
skessuna kenndur, af því að hún lagði leið sína um gjána. —
Einhvern óveðravetur fór illa fyrir Geirhildi. Fauk efri hlutinn af
henni í veðri miklu niður í gilið, og sér hennar lítinn stað síðan.
Nokkru áður vetur þann, sem Geirhildur fauk, dreymdi Krist-
ínu Jósepsdóttur nú á Sauðárkróki, að til hennar kæmi drengur.
Kvaðst hann vera sendur af Geirhildi með þau skilaboð, að hún
bað Kristínu að finna sig, því hún var að deyja. Skömmu síðar
urðu menn þess varir, að Geirhildur var hrunin, og þótti líklegt,
að hrun hennar hefði borið að sömu nóttina, sem Kristínu dreymdi
drauminn.
Hrúarr og Hendill
Talið er, að bærinn Hróarsdalur sé kenndur við Hróar land-
námsmann, því að hann byggði fyrstur jörð þessa. Eru sagðar
þessar sagnir um hann:
Þegar Hávarður hegri kom út, sá er nam allt Hegranes, voru
með honum bræður tveir, er hétu Hróarr og Hendill. Hávarður
gaf þeim báðum land til byggingar, og bjó Hendill þar, sem enn
heitir Hendilskot og lengi hefur í eyði verið, en Hróarr bjó í
Hróarsdal, sem áður er greint. En brátt þótti Hróari landnáms-
jörð sín lítil og vantaði tilfinnanlega land til selstöðu. Vildi hann
velja sér gott ásauðarland og byggði sel úti í Skagaheiði, þó að
langt væri frá heimajörðinni, því að þar var landrými nóg, ónum-
ið og smjörland hið bezta. En Hróari þótti ógreiður vegur um
Gönguskörð, og lét hann því ryðja götur þær suðvestan í Tinda-
ctóli, — og liggja þær hátt í brekkum, — er síðan eru við hann
kenndar og kallaðar Hróarsgötur. Urðu þær svo að alfaravegi,
rem enn er farinn, og halda þær minningu Hróars lifandi enn.
Hróarr hafði svo í seli á hverju sumri þar ytra og gerðist bú-
sýslumaður mikill. — Þegar hann var mjög hniginn að aldri og
fann dauða sinn nálægjast, lagði hann svo fyrir, að hann yrði
heygður á brúnunum fyrir ofan bæinn að Hróarsdal, og var það
125