Breiðfirðingur - 01.04.1997, Blaðsíða 26
24
BREIÐFIRÐINGUR
inn sem er úr grófkornuðu, rauðbleiku garníti, sé líklega mörg
hundruð milljón ára gamall og muni hafa borist hingað með ís
frá Grænlandi. Steinninn er nú á leiði föður míns í kirkju-
garðinum við Suðurgötu.“
- Guðrún mín á Mýrum.
„Stálpaður unglingur var ég þrjú ár hjá Guðrúnu Sigurðar-
dóttur og Jóni Bjarnasyni á Mýrum í Eyrarsveit. Guðrún sem
var systir Jónasar, er lengi bjó á Helgafelli, var fædd á Kvía-
bryggju, en þau misstu foreldra sína ung. Ólst hún upp á hrak-
hólum, lærði t.d. ekki að lesa fyrr en fulltíða. En upp frá því
varð hún mesti lestrarhestur. Ef hún vissi einhvers staðar af
nýrri bók var ég óðar sendur þangað til að fá hana lánaða.
Margt las hún upphátt fyrir okkur Jón. Hún var sjófróð og
kunni urmul af vísum. - Bjarni Jónsson, tengdafaðir hennar,
var vel hagmæltur, en hann hafði verið alinn upp á sveit inni í
Haukadal og við misjöfn þrif. Þessi vísa þarf ekki skýringar:
Mér hefur gengið margt í vil,
mín er frjósöm kvinna.
Hef ég lengi hugsað til
Haukdælinga minna.2)
Þegar séra Jens Hjaltalín hafði byggt Bjarna út af Setbergshjá-
leigunni Stekkjartröð, varð þessi vísa til:
Stekkjartröð ég stari á þig,
stórt þó brúki ei orðaraus,
á þér þrífist eftir mig
enginn maður vandalaus.
Bjarna sinnaðist við oddvitann, en hann hafði fyrir kæk að
vera mikið með fætur á hreyfingu, þegar hann sat:
Enginn virði oddvitann,
Eyrarsveitar kúgarann,
fráleitt eins og fyrirmann,
fjandans vel þó sparki hann.